ADULT MONO DIFFICITEER TE DIAGNOSE
Mensen die mid-life crises doormaken gedragen zich soms als tieners, zoomen rond in sportauto’s, blijven laat uit, en — komen naar beneden met “mono”?
Meer dan 10 procent van de volwassenen kan vatbaar zijn voor de enerverende “zoenziekte,” en de diagnose kan lastig zijn, zegt Paul Auwaerter, M.D., Johns Hopkins infectieziektespecialist.
Terwijl bij tieners infectieuze mononucleosis, of “mono,” meestal begint met vermoeidheid, koorts, keelpijn en gezwollen lymfeklieren, variëren de symptomen bij volwassenen sterk. “Wanneer mensen in de 30 en ouder worden, lijkt het niet meer op typische mono,” zegt Auwaerter. “Ze krijgen meestal de koorts, maar niet de andere symptomen die typisch zijn voor tieners. Het kan zich voordoen als andere syndromen.”
Dat is precies wat er gebeurde met een 42-jarige man die aanhoudende koorts had en een reeks andere kwalen, waaronder longontsteking. De man maakte verschillende reizen naar de kliniek, waardoor artsen verbaasd toen tests voor hepatitis en andere ziekten negatief waren. Toen Auwaerter bij de zaak werd geroepen, inspecteerde hij het bloed van de patiënt en vond gedraaide, misvormde witte cellen – een teken van mono. Een gevoelige antistoftest bevestigde de diagnose.
Tachtig jaar voordat Auwaerter dat kleine mysterie oploste, toen mono nog niet bekend was, stonden twee Hopkins pathologen voor een soortgelijk raadsel. Na onderzoek van het bloed van zes jonge patiënten met de typische symptomen van mono, zagen de artsen de misvormde cellen. Zij vreesden het ergste: leukemie. Maar binnen enkele weken herstelden de zes patiënten zonder behandeling, waardoor de artsen tot de conclusie kwamen dat een acute, onbekende infectie de boosdoener was. Ze schreven een grondige beschrijving van het geval – mogelijk het eerste – en publiceerden die in 1920 in een nummer van het Johns Hopkins Hospital Bulletin, dat nu niet meer bestaat.
Heden ten dage weten wetenschappers dat infectieuze mononucleose wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr virus (dat ook in verband wordt gebracht met sommige vormen van kanker) en vaak wordt verspreid via speeksel. Net als het waterpokkenvirus inoculeert de blootstelling aan het Epstein-Barr-virus tegen verdere infectie, waardoor het bij volwassenen ongebruikelijk is.
Een beschrijving van het geval van Auwaerter is te vinden in het Journal of the American Medical Association van 3 februari.
Voor meer informatie over infectieuze mononucleose, bezoek http://www.intelihealth.com.
UNLOCKING HEARING’S BIOCHEMICAL BASIS
Nieuw onderzoek van Johns Hopkins toont aan dat horen een biochemisch proces is, niet simpelweg een mechanische trilling van de organen van het binnenoor. Door uit te leggen hoe minuscule haarcellen in het oor op moleculair niveau reageren op verschillende toonhoogten, biedt het werk ook een doel voor verdere studies naar oorzaken van en remedies voor gehoorverlies.
Onder leiding van Paul Fuchs, Ph.D., hoogleraar otolaryngologie-hoofd- en halschirurgie, identificeerde en kloonde het Hopkins-team genen voor bepaalde eiwitten in haarcellen, die langs de spiraalvormige cochlea liggen. Een van de eiwitten, genaamd de beta-keten, is verspreid langs het slakkenhuis in een gradiënt die suggereert dat het cruciaal is voor het horen van lage frequenties.
De cochleaire eiwitten bouwen kleine kanalen die kaliumionen in staat stellen in en uit de haarcellen te stromen. Eerder werk toonde aan dat de snelheid waarmee deze kaliumkanalen openen en sluiten samenhangt met de frequentie van het geluid: Minder geluid betekent langzamer kalium. Fuchs ging na waarom dit op moleculair niveau zo was.
Zijn team ontdekte dat een van de kanaalbouwende eiwitten, de alfaketen, in verschillende vormen voorkomt en gelijkmatig over het slakkenhuis is verdeeld. Maar telkens wanneer een beta keten werd toegevoegd aan een alpha-kanaal, vertraagden de kaliumstromen, “alsof de beta keten zou moeten voorkomen in haarcellen met een lage frequentie,” zegt Fuchs. Verder werk toonde aan dat de beta-keten zich inderdaad ophoopt aan het brede, slappe uiteinde van het orgaan, het gebied waar de lage frequentie geluiden worden waargenomen.
Het kennen van de structuur en genetica van de ionenkanalen is van bijzonder belang omdat de kanalen de calciumstroom in de haarcellen regelen. Te veel calcium doodt de cellen, die essentieel zijn voor het gehoor.
“We willen graag kijken naar genproducten zoals deze kaliumkanalen in de context van veroudering, om te zien of ze betrokken kunnen zijn bij leeftijdsgerelateerd gehoorverlies,” zei Fuchs.
Gezamen met co-auteurs Krishnan Ramanathan, Timothy H. Michael, Guo-Jian Jiang en Hakim Hiel, publiceerde Fuchs de studie in het nummer van 8 januari 1999 van Science.
VOORKOM ZIEKTE ALS U DEZE SPRING REIST
U zou het huis niet verlaten zonder uw koffer, tickets en reisroute, maar toch gaan veel mensen op reis zonder een andere essentie – een medische check-up.
De deskundigen van Johns Hopkins Travel Medicine and Immunization Service, een van de oudste reisklinieken in het land, zeggen dat een consult voor vertrek de sleutel is tot het verminderen van het risico van ziekte en verwonding tijdens het reizen in het buitenland.
“Wij beoefenen 100 procent preventieve geneeskunde,” zegt Judy Baker, M.P.H., de assistent-directeur van de kliniek. Bradley Sack, M.D., Baker en de rest van het personeel van de kliniek hebben allemaal veel in het buitenland gewoond en gewerkt, en bieden hun hands-on expertise al 13 jaar aan reizigers aan.
De Hopkins-kliniek biedt actuele informatie op maat voor het gezondheidsverleden en de reistoekomst van elke reiziger. Individuele, familie en groep consulten, vaccinaties, recepten, en referentiemateriaal zijn beschikbaar, net als post-travel diagnose en behandeling. Baker zegt dat van de 4.000 jaarlijkse bezoeken van de kliniek, slechts 5 procent voor ziekte na de reis zijn.
De kliniek blijft alle soorten reizigers voorbereiden, met inbegrip van avonturiers, rampenbestrijders, en een groeiend aantal paren die naar het buitenland gaan om te adopteren.
De deskundigen van de kliniek bieden deze gezonde reistips:
* Laat je vaccineren — Ziekten die vrijwel onbekend zijn in noordelijke klimaten komen vaker voor in populaire tropische bestemmingen. Vaccins voor hepatitis A en B, gele koorts, tyfus en andere ziekten zijn beschikbaar. Bovendien kunnen medicijnen tegen malaria worden voorgeschreven.
* Voorkom diarree — Bacteriën, virussen en parasieten kunnen allemaal deze onwelkome ergernis veroorzaken, waardoor reizigers uitgedroogd en uitgeput kunnen raken. De meeste gevallen worden overgebracht via besmet voedsel of water, dus drink alleen water uit flessen of gekookt water. Pas ook op voor ongepasteuriseerde zuivelproducten en ongekookt of ongepeld voedsel. Receptvrije geneesmiddelen kunnen de symptomen bestrijden, maar genezen de diarree niet. In ernstige gevallen worden orale rehydratie en een korte antibioticakuur voorgeschreven.
* Bestrijd jetlag — Melatonine, een slaapregulerend hormoon dat zonder recept verkrijgbaar is, kan uw biologische klok bijstellen als het op de juiste tijden wordt ingenomen. Neem op de dag van vertrek een tablet van drie tot vijf mg een uur voor de bedtijd van uw bestemming. Neem vervolgens bij aankomst gedurende drie tot vijf nachten, voor het slapen gaan, één tablet.
* Plan — Bewaar medicijnen in uw handbagage, neem een medicijnkoffer mee en weet waar u in geval van nood hulp kunt vinden. Doe aan veilige seks en neem zonnebrandcrème mee.
Om een afspraak in de kliniek te maken, belt u 410-955-8931.
Meer informatie over reisgeneeskunde is beschikbaar op het internet op www.hopkins-id.edu. Klik op “Travel Medicine” bovenaan de pagina.
Om een interview met de staf van de kliniek of haar reizende patiënten te regelen, bel Brian Vastag op (410) 955-8665 of e-mail [email protected].