Alai

Wie kan dahlia’s weerstaan in hun verscheidenheid aan kleur, grootte en stijl – de nazomer zou gewoon niet hetzelfde zijn zonder ten minste één dahlia ergens in de tuin. Het zijn geweldige planten om in een snijbloementuin te kweken en hun prachtige bloemschermen gaan vaak tot ver in de herfst mee, waardoor het bloeiseizoen wordt verlengd.

Hier volgt een lijst met interessante feiten over dahlia’s

Het waren 16e-eeuwse Spaanse botanici die dahlia’s opmerkten die in het wild groeiden op de hellingen van de Mexicaanse heuvels, hoewel schilderijen en illustraties suggereren dat de inheemse beschavingen ze al veel eerder hadden gekweekt en veredeld.

Dahlia’s werden oorspronkelijk geteeld als voedingsgewas vanwege hun eetbare knollen. Tuinman en televisiepresentator James Wong suggereert dat ze smaken als een kruising tussen wortel, selderij en aardappelen.

In 1776 werd de Franse botanicus Nicolas-Joseph Thiéry de Menonville naar Mexico gestuurd. In zijn papieren stond dat hij op zoek was naar de botanische middelen die gebruikt werden bij de behandeling van jicht. In werkelijkheid werd hij beschuldigd van diefstal van het cochenille insect dat gewaardeerd wordt om zijn scharlakenrode kleurstof. Naast het verzamelen van het insect en de cactusvijg waarvan het afhankelijk is, vertellen zijn aantekeningen over de vreemd mooie bloemen die hij in een tuin in Oaxaca had zien groeien – dahlia’s.

Dahlia coccinea was een van de eerste soorten die in 1789 vanuit Mexico in Europa werd geïntroduceerd, in de Koninklijke Botanische Tuinen in Madrid.

Abbe Cavanilles (directeur van de botanische tuin van Real Madrid) noemde de Dahlia naar Anders Dahl, de Zweedse botanicus, die twee jaar eerder was overleden.

Dahlia’s behoren samen met madeliefjes en zonnebloemen tot de Asteraceae (Aster)-familie.

Cavanilles noteerde drie dahlia-cultivars Dahlia pinnata, D. rosea en D. cochinea. Nu zijn er 5.692 records (inclusief soorten en cultivars) in de tuinbouwdatabase van de RHS, en er worden voortdurend nieuwe cultivars veredeld.

Dahlia’s variëren van dwergplanten die ideaal zijn als perkplant, tot reuzen zoals Dahlia imperialis die in het wild groeit van Guatemala tot Colombia, waar ze meer dan 6 m hoog kunnen worden.

Sommige cultivars hebben bloemen die met een doorsnede van 35 cm de grootte van een bord overschrijden.

Tot op heden heeft de Royal Horticultural Society 125 dahlia-cultivars een Award of Garden Merit gegeven, waarmee ze als bijzonder tuinwaardig worden aangemerkt.

– Voor een praktische gids voor het kweken van dahlia’s probeert u The Plant Lover’s Guide to Dahlias van Andy Vernon (Timber Press, £17.99. ISBN 978-1604694161) . Het boek geeft kweektips, ideeën over plantcombinaties, tips over hoe u uw eigen kweek kunt ondernemen en een goede lijst van waar u dahlia’s op hun best kunt zien en leveranciers.