Alai

Deel dit 🍀😍

Ierland kent vele beroemde Ierse dichters. In het bericht van vorige week deelde ik dit ongelooflijke 200 jaar oude gedicht van James Orr.

Van oude Keltische symbolen tot beroemde Ierse dichters hebben we een grote diversiteit aan rijk erfgoed.

Vandaag wilde ik 10 ongelooflijke Ierse gedichten van beroemde Ierse dichters met jullie delen.

Geloof me, het is niet gemakkelijk om 10 gedichten uit te kiezen. Als je eenmaal begint te zoeken in verschillende Ierse dichters, gaat de lijst maar door en door en door.

Er zijn zoveel mooie Ierse gedichten dat ik hier de hele dag zou kunnen zijn om ze met jullie te delen.

Frankly kiezen gewoon grote Ierse gedichten was een uitdaging. Ik heb het hele gedicht opgenomen, dus neem de tijd om ze door te nemen.

Maar laten we aan de slag gaan. Ik heb eigenlijk het hele gedicht in deze post. Lees ze door en zorg ervoor dat je op de deelknop drukt.

10.Top Ierse Dichters – Padraic Colum( (8 december 1881 – 11 januari 1972) “An Old Woman of the Roads”

Padraic Colum was een Ierse dichter, romanschrijver, dramaturg, biograaf, toneelschrijver, kinderboekenschrijver en verzamelaar van folklore. Hij was een van de leidende figuren van de Ierse literaire heropleving.

O, to have a little house!
To own the hearth and stool and all!
The heaped up sods upon the fire,
The pile of turf against the wall!

Een klok te hebben met gewichten en kettingen
En slinger die op en neer slingert!
Een ladenkast gevuld met glimmende delph,
Pikked en wit en blauw en bruin!

Ik zou de hele dag bezig kunnen zijn
Ruimen en vegen van haard en vloer,
En weer vastzetten op hun plank
Mijn witte en blauwe en gespikkelde winkel!

Ik zou daar stil kunnen zijn ’s nachts
Bij het vuur en alleen,
Zeker van een bed en niet te verlaten
De tikkende klok en de glimmende delph!

Och! Maar ik ben moe van mist en donker,
En wegen waar nooit een huis of struik is,
En moe van moeras en weg,
En de huilende wind en de eenzame stilte!

En ik bid tot God in den hoge,
En ik bid Hem dag en nacht,
Voor een huisje – een huisje voor mijzelf –
Uit de weg van wind en regen.

Top Ierse Dichters – Patrick Kavanagh(21 oktober 1904 – 30 november 1967) – “On Raglan Road”

Patrick Kavanagh was een Ierse dichter en romanschrijver. Tot zijn bekendste werken behoren de roman Tarry Flynn, en de gedichten “On Raglan Road” en “The Great Hunger”. Hij staat bekend om zijn beschrijving van het Ierse leven aan de hand van het alledaagse en alledaagse. Hij speelde ook als doelman voor zijn plaatselijke Gaelic voetbalclub.

Op Raglan Road op een herfstdag ontmoette ik haar voor het eerst en wist
Dat haar donkere haar een strik zou weven die ik op een dag zou kunnen berouwen;
Ik zag het gevaar, toch liep ik langs de betoverde weg,
En ik zei, laat verdriet een gevallen blad zijn bij het aanbreken van de dag.

Op Grafton Street in november trippelden we lichtjes langs de richel
Van het diepe ravijn waar de waarde van hartstocht’s belofte te zien is,
De Koningin der Harten maakt nog steeds taarten en ik maak geen hooi –
O ik heb te veel liefgehad en door zo en zo is het geluk weggegooid.

Ik gaf haar geschenken van de geest Ik gaf haar het geheime teken dat bekend is
Aan de kunstenaars die de ware goden van klank en steen hebben gekend
En woord en tint. Ik heb niet getalmd, want ik gaf haar gedichten te zeggen.
Met haar eigen naam erbij en haar eigen donkere haar als wolken boven de velden van mei

Op een stille straat waar oude geesten elkaar ontmoeten zie ik haar nu lopen
Van mij weg, zo haastig dat mijn verstand moet toestaan
Dat ik een schepsel van klei niet het hof had gemaakt zoals ik had moeten doen –
Wanneer de engel de klei het hof maakt, zou hij zijn vleugels verliezen bij het aanbreken van de dag.

Top Ierse Dichters – Thomas Moore (28 mei 1779 – 25 februari 1852) – “The Last Rose Of Summer”

Thomas Moore was een Ierse schrijver, dichter en tekstschrijver die beroemd was om zijn Ierse Melodies. Hun zetting van Engelstalige verzen op oude Ierse deuntjes markeerde de overgang in de populaire Ierse cultuur van het Iers naar het Engels.

‘T is de laatste roos van de zomer,
alleen in bloei gelaten;
Al haar mooie metgezellen
zijn vervaagd en verdwenen;
geen bloem van haar soort,
geen rozenknopje is nabij,
om haar blozen terug te geven
Of zucht voor zucht te geven!

Ik zal u niet verlaten, gij eenzame,
om weg te kwijnen aan de stam;
sinds de lieflijken slapen,
gaat gij met hen slapen.
Dus vriendelijk strooi ik
hun bladeren over het bed
waar uw makkers van de tuin
geurloos en dood liggen.

Zo spoedig mag ik volgen,
wanneer vriendschappen vergaan,
en uit de glanzende kring van de liefde
de edelstenen wegvallen!
Wanneer ware harten verdord zijn,
En dierbaren zijn gevlogen,
Oh! wie zou deze sombere wereld alleen willen bewonen?

Top Ierse dichters – Oscar Wilde(16 oktober 1854 – 30 november 1900) – “Requiescat”

Oscar Fingal O’Flahertie Wills Wilde was een Ierse dichter en toneelschrijver. Nadat hij in de jaren 1880 in verschillende vormen had geschreven, werd hij in het begin van de jaren 1890 een van de populairste toneelschrijvers in Londen.

Tread lightly, she is near
Under the snow,
Speak gently, she can hear
The daisies grow.

All her bright golden hair
Tarnished with roest,
She that was young and fair
Fallen to dust.

Lustig, wit als sneeuw,
Ze wist nauwelijks
dat ze een vrouw was, zo
zoet groeide ze.

Koffieplank, zware steen,
Ligt op haar borst,
Ik kwel mijn hart alleen
Ze is in rust.

Peace, Peace, she cannot hear
Lyre or sonnet,
All my life’s buried here,
Heap earth on it

6. Top Irish Poets – Katharine Tynan (23 januari 1859 – 2 april 1931) – “A Hero”

Katharine Tynan was een Ierse schrijfster, vooral bekend om haar romans en poëzie. Na haar huwelijk in 1898 met de Trinity College geleerde, schrijver en advocaat Henry Albert Hinkson schreef zij meestal onder de naam Katharine Tynan Hinkson, of variaties daarvan.

Hij was zo dwaas, de arme jongen,
Hij liet superieure mensen glimlachen
Wie niet wisten van de vleugels die hij had
Die aldoor groeiden;
Ook niet dat de lauwerkrans al gemaakt
was voor zijn krulle hoofd.

Zielig en kinderlijk in zijn doen en laten;
Ze zeiden: ‘Zijn toekomst is vergeefs.’
Zijn toekomst! In de vreselijke dagen
Toen zijn voeten in het zwoegen verstrikt raakten
Hij hakte zich een weg naar heldere glorie
Voordat zijn dag in de nacht ten onder ging.

Hij piekerde over wijzere mensen-kleine blaam!
Zulke nutteloze, zwakke hersens waren van hem.
Nu leggen we onze hoed af om zijn naam te horen,
Vragen om vergiffenis waar zijn geest is,
Want we hebben hem nooit ingeschat als
een held in de vermomming die hij droeg.

Het doet er weinig toe hoe we leven
Zo lang als we maar sterven.
Geschapen voor grote dingen, vergeef
Onze saaiheid in vervlogen tijden.
Nu omhult de glorie u als een mantel
Van ons, en al zulke gewone mensen.

5. Top Irish Poets -Patrick Kavanagh(21 oktober 1904 – 30 november 1967) – “Stony Grey Soil”

O stony grey soil of Monaghan
The laugh from my love you thieved;
You took the gay child of my passion
And gave me your clod-conceived.

Jij verstopte de voeten van mijn jeugd
En ik geloofde dat mijn gestruikel
de houding en de pas van Apollo
Had en zijn stem mijn dikke tong mompelde.

Je vertelde me dat de ploeg onsterfelijk was!
O groene leven veroverende ploeg!
De doorn bevlekt, uw kouter afgestompt
In het gladde veld van mijn voorhoofd.

Je zong op dampende mestvaalt
Een lied van lafaardsgebroed,
Je parfumeerde mijn kleren met wezelsjeuk,
Je voedde me met zwijnig voedsel

Je gooide een greppel over mijn visie
Op schoonheid, liefde en waarheid.
O steengrijze aarde van Monaghan
Je hebt ingebroken in mijn bank van jeugd!

Verloren de lange uren van plezier
Alle vrouwen die van jonge mannen houden.
O kan ik nog steeds de rug van het monster strelen
Of schrijven met ongegiftigde pen.

Zijn naam in deze eenzame verzen
Of de donkere velden vermelden waar
De eerste vrolijke vlucht van mijn lyriek
Opging in het gebed van een boer.

Mullahinsa, Drummeril, Black Shanco-
Waar ik me ook wend, zie ik
In de stenige grijze grond van Monaghan
Dode liefdes die voor mij geboren zijn.

Top Irish Poets – Eileen Carney Hulme(1953 – heden) “Belonging”

We hebben nooit echt geslapen,
alleen maar klokken begraven
in het heiligdom
van de nacht

elke keer dat ik me bewoog
bewoog jij met me mee,
wimpers
op je wang een kus

kleine ruimtes van stilte
tussen geleende ademhalingen
armen verstrakken
bij het gefluister van een naam

alle de woorden van het hart
de onbeantwoorde vragen
zijn op dit moment
blauwe rollende golven

nacht rusten onze zielen
fragrant in spirituele essentie
kandelaar-vlammend, onbeschadigd
tot in het diepst van zijn wezen.

W. B. Yeats(13 juni 1865 – 28 januari 1939) – “The Lake Isle of Innisfree”

William Butler Yeats was een Ierse dichter en een van de belangrijkste figuren van de 20e-eeuwse literatuur. Hij was een steunpilaar van het Ierse literaire establishment, was medeoprichter van het Abbey Theater en was op latere leeftijd twee termijnen senator van de Ierse Vrijstaat.

Ik zal opstaan en nu gaan, en naar Innisfree gaan,

En daar een kleine hut bouwen, van klei en latten gemaakt;

Negen bonenrijen zal ik daar hebben, een bijenkorf voor de honingbij,

En alleen wonen in de bijen luide open vlakte.

En ik zal er rust vinden, want de rust komt langzaam,

Druipend van de sluiers van de morgen tot waar de krekel zingt;

Daar is middernacht al een glinstering, en de middag een purperen gloed,

En de avond vol van de vleugels van de kneuwer.

Ik zal nu opstaan en gaan, want altijd, dag en nacht

hoor ik het water van het meer met lage klanken langs de oever kabbelen;

Terwijl ik op de rijweg sta, of op de grijze trottoirs,

hoor ik het in de diepe kern van mijn hart.

W. B. Yeats – Easter, 1916