In een eerdere blogpost heb ik vier tips gegeven om mensen te herkennen die zich onzeker voelen. Nu is het tijd om tips te geven over hoe je ze kunt helpen.
De mensen in ons leven die onzeker zijn, kunnen anderen het leven moeilijk maken, maar hun onzekerheid maakt hun leven voor henzelf veel erger. In relaties hebben ze voortdurend de geruststelling nodig dat ze geliefd zijn. Op het werk moeten ze er bekwamer en vaardiger uitzien dan alle anderen, en dus kunnen ze over hun collega’s heen stappen om dat te bewijzen. Zelfs hun kinderen kunnen lijden, omdat de onzekere persoon moet ze beter presteren dan hun klasgenoten, teamgenoten, en de andere kinderen die muziek, dans, of schaatsen lessen.
De factoren die er juist toe leiden dat mensen zich minderwaardig voelen, bieden de aanwijzingen over hoe ze het beste kunnen worden behandeld. De eerste stap is echter, zoals bij zovele relatieproblemen, dat u stopt en nadenkt over hoe deze mensen u laten voelen. Heel vaak zullen ze ervoor zorgen dat je defensief wordt als reactie op hun opschepperij. Je kunt boos worden en naar ze uithalen. Als ze niet alleen geplaagd worden door onzekerheid, maar ook enigszins narcistisch zijn (geen contradictio in terminis), kunnen ze je echt op de kast jagen met hun schijnbare pogingen tot zelfverheerlijking. Als je eenmaal herkent waar hun onzekerheid vandaan komt, kun je je over deze reacties heen zetten en verder gaan met waar je hen daadwerkelijk kunt helpen.
Het concept van onzekerheid heeft een lange geschiedenis in de psychologie, die teruggaat tot het werk van Alfred Adler. Adler benadrukte het “streven naar superioriteit” bij mensen met “minderwaardigheidscomplexen” (zijn termen). Voor hem was dit de kern van de neurotische persoonlijkheid, en hij geloofde dat het zijn wortels had in de vroege kindertijd. De theorie van volwassen hechtingsstijlen stelt ook voor dat onzekerheid voortkomt uit de vroegste ervaringen die we hebben, en dat mensen met een “onzekere” hechting het gevoel hebben dat ze in de steek gelaten of verwaarloosd zullen worden door hun verzorgers. Vanuit beide theoretische gezichtspunten is de manier waarop je iemand helpt gevoelens van minderwaardigheid te overwinnen, het corrigeren van die vroege ervaringen.
Een intrigerende studie door een team van Noorse psychoanalytici (Håvås, et al., 2015) benaderde deze kwestie vanuit het oogpunt van hoe therapeuten het beste gehechtheidsonzekerheid kunnen verlichten bij degenen die hulp zoeken. In hun studie vroeg het team aan raters om de therapietranscripten van 40 sessies te evalueren. Deelnemers peilden hoe afgestemd de therapeuten waren op het affect dat cliënten met persoonlijkheidsstoornissen (en onzekere gehechtheid) uitten. De beoordelingen waren gebaseerd op de Affect Attunement Scale (AAS), een maat die de verbale en non-verbale respons van een therapeut op de verbale uitingen van de cliënt evalueert.
Enigszins verrassend was het niet wat de therapeuten hadden gezegd dat hielp bij het verlichten van onzekere gehechtheid, maar hoe ze het zeiden. Met andere woorden, non-verbale afstemming was veel krachtiger dan verbale in het bevorderen van positieve therapie-uitkomsten.
In het vertalen van deze bevindingen om te helpen uw relaties met mensen die zich onzeker voelen te verbeteren, kunnen we kijken naar de items op de AAS om te zien welke een maximale impact hadden. Hieruit wordt duidelijk welke stappen u kunt nemen om de onzekerheid te verminderen die het zo moeilijk maakt om te werken met of een relatie te hebben met mensen die worden geplaagd door deze verontrustende gevoelens:
1. Sta open voor en heb respect voor de subjectieve ervaring van de ander.
Dit vereist dat u mensen toestaat hun gevoelens te uiten zonder hen te onderbreken, zelfs als het moeilijk voor u is om te zwijgen. Mensen die onzeker zijn, kunnen je aanvallen of je doen twijfelen aan je eigen capaciteiten, maar het effect achter hun aanvallen kan angst zijn en geen woede. Door mensen toe te staan hun gevoelens ongestoord te uiten, laat je zien dat je afgestemd bent op hun emotionele toestand. Luister aandachtig, laat zien dat u geïnteresseerd bent, en laat uw stem uw medeleven tot uitdrukking brengen.
2. Probeer de affectieve toestand van de ander te evenaren.
Spreek scherp, luid, of te snel wanneer een metgezel dat niet is, zal communiceren dat u niet synchroon met hen bent. Op zijn best, affectief afgestemd zijn op anderen houdt in dat je resoneert met hun eigen gevoelens. Je hoeft niet ontmoedigd of boos te worden als zij dat zijn, maar je kunt het niveau van opwinding dat zij vertonen evenaren.
3. Kies woorden die consistent zijn met het laten zien dat je afgestemd bent op de andere persoon.
Hoewel verbale geruststelling in de statistische analyse niet zo effectief was als non-verbale, communiceren we natuurlijk wel met woorden en dus moeten we ze zorgvuldig kiezen. U kunt deze gevoeligheid tonen door de gevoelens die de ander uitdrukt te erkennen en hun juistheid niet in twijfel te trekken (zelfs als ze het mis hebben). Uw partner kan bijvoorbeeld klagen dat u niet vaak genoeg uw liefde toont. Verdedig jezelf niet door te beweren dat je wel van je partner houdt. Erkennen dat dit is hoe je partner zich voelt zal veel effectiever zijn dan proberen de verklaring te weerleggen.
4. Gebruik lichaamstaal om je gevoeligheid voor de gevoelens van de ander te versterken.
Het Håvås-team analyseerde alleen de audiogegevens van therapiesessies, dus hun studie zou niet in staat zijn geweest om te rapporteren over het fysieke gedrag van de therapeuten. We kunnen echter het idee van “afstemming” op het gebied van vocale expressie extrapoleren naar lichamelijke afstemming. Je gevoeligheid voor het affect van een ander kan komen van het spiegelen van de houding van de persoon (naar voren of naar achteren leunen, bijvoorbeeld) tot andere gebaren, zoals handbewegingen, het kantelen van het hoofd en oogcontact. Het gaat hier echter om spiegelen, niet om het aannemen van een houding om een bepaalde boodschap over te brengen. Neem uw aanwijzingen van de manier waarop de andere persoon zichzelf presenteert voordat u een bepaalde lichaamshouding aanneemt.
Het helpen van de onzekere mensen om wie u geeft, met wie u werkt, of met wie u regelmatig omgaat, kan op de lange termijn een positieve verandering teweegbrengen. Het zal je leven veel aangenamer maken als de mensen met wie je omgaat zich minder onzeker voelen, en het zal ook hun eigen vervulling op lange termijn ten goede komen.