Alai

Wetenschappers die vergeving bestuderen zijn het er al lang over eens dat dit een van de belangrijkste bijdragen is aan een gezonde relatie. Studies hebben aangetoond dat paren die aan vergevingsgezindheid doen, een grotere kans hebben op een langere en bevredigendere romantische relatie. Onderzoek heeft zelfs aangetoond dat mensen die onvoorwaardelijke vergeving beoefenen een grotere kans hebben op een langer leven.

Vergeving is zo’n belangrijk onderdeel van een gezonde relatie omdat, laten we eerlijk zijn, mensen zijn niet perfect. Hoe dicht we ook bij het vinden van een complete “zielsverwant” komen, elk individu is ongelooflijk verschillend van de volgende. Paren die een “fantasieband” vormen in een poging om identiteiten samen te voegen, volledig in sync te vallen, en als één te functioneren, vergeten deze basisrealiteit.

Ze stellen zichzelf ook op voor grote teleurstelling.

Het is belangrijk om te accepteren dat we allemaal aparte gedachten en standpunten hebben. Ieder van ons is gekwetst, verdedigd, gebrekkig, en zal onvermijdelijk fouten maken. Het hebben van dit perspectief betekent niet dat we achterover moeten leunen en misbruik moeten tolereren. Als we echter willen genieten van een duurzame relatie met iemand die we waarderen en kiezen om ons leven mee door te brengen, willen we misschien ons vermogen om te vergeven laten groeien.

De wetenschap hierachter lijkt misschien intuïtief, maar het helpt om de belangrijke rol te illustreren die vergeving speelt in het welzijn van een paar op de lange termijn. Een onderzoek uit 2011 gepubliceerd in de Journal of Family Psychology toonde aan dat in relaties een gebrek aan vergeving het oplossen van conflicten veel minder waarschijnlijk maakt. Onderzoek heeft ook aangetoond dat een gebrek aan vergevingsgezindheid negatieve emoties oproept en meer conflicten veroorzaakt. Paren die geen vergeving beoefenen, zijn vaker bezig met “negatieve interpersoonlijke tactieken” en hebben een slecht vermogen om compromissen te sluiten of problemen op te lossen.

Paren die wel vergeving beoefenen, vertonen meer gedragsregulering en hebben een positievere motivatie ten opzichte van hun partner. Met andere woorden, ze laten de zaak vallen in plaats van wrok te koesteren of wrok te koesteren. In plaats daarvan doen ze hun best om een positieve relatie in stand te houden, waarin ze minder vijandig of straffend zijn. Zoals de studie het formuleerde, “remmen ze hun neiging om hun relatie te beschadigen door het gebruik van negatieve interpersoonlijke tactieken zoals slaan, uitschelden of het vermijden van hun partner.”

Door vergeving te beoefenen, zijn mensen in staat om een cyclus te doorbreken waar zoveel koppels in terechtkomen – een voortdurend, destructief heen en weer waarbij niemand echt wint. Zoals een artikel gepubliceerd door de Mayo Clinic waarschuwde: “Als je niet de praktijk vergeving, zou je degene die het duurst betaalt zijn.” De kliniek gaat verder met het opsommen van enkele van de effecten van het vasthouden van een wrok:

• Het belang van vergeving
• Vind een therapeut bij mij in de buurt

• Boosheid en verbittering in je relaties brengen;
• Een onvermogen om van het heden te genieten;
• Depressie en angst;
• Het gevoel dat je geen betekenis of doel hebt;
• Een verlies van verbondenheid met anderen.

Interessant is dat soortgelijke nadelen worden ervaren wanneer we onszelf niet vergeven. Onszelf op de borst kloppen en nalaten een meelevende of vergevingsgezinde houding ten opzichte van onszelf te hebben, kan slechte gevolgen hebben voor zowel ons als de partner die we onrecht hebben aangedaan.

Eén studie ontdekte dat zelfbestraffende en “pseudo-zelfvergevingsgezinde reacties” geen echte voordelen hebben voor het herstellen of herstellen van een situatie. “Daarentegen,” merkten de onderzoekers op, “echte zelfvergeving (die inspanning inhoudt om de overtreding te verwerken, verantwoordelijkheid te nemen, en zelfacceptatie terwijl men het falen erkent) wordt geassocieerd met positieve herstellende resultaten voor zowel de overtreder als het slachtoffer.”

Dit is waar in romantische relaties, waar studies verder aantoonden dat beide partijen profiteren van een “overtredende partner” die zelfvergeving toont. Beide partners hebben de neiging om meer relatie tevredenheid te voelen en hebben minder negatieve gedachten en gevoelens ten opzichte van zichzelf als gevolg. Zelfvergeving vermindert ook onze kans op herhaling van dezelfde overtreding.

Met al deze gegevens die het belang van vergeving ondersteunen, wat zou de keerzijde kunnen zijn van het worden van een meer vergevingsgezind persoon?

Hier zijn vijf manieren om precies dat te doen:

1. Denk na over het resultaat dat je wilt.

In het omgaan met relatieconflicten verliezen we soms ons doel uit het oog. Het is belangrijk om de nadruk te leggen op coöperatieve doelen boven concurrerende doelen; met andere woorden, om het gemeenschappelijke doel te delen om weer een hechte band te krijgen, in tegenstelling tot het concurrerende doel om de ruzie te “winnen”. Zoals mijn vader, psycholoog Robert Firestone, graag zegt, als je op deze manier omgaat, “Je kunt de strijd winnen, maar je zult de oorlog verliezen.”

Om ervoor te zorgen dat jullie beiden als overwinnaars uit de strijd komen, probeer empathie voor je partner te hebben en bekijk de situatie vanuit zijn of haar ogen. Probeer de manieren te herkennen waarop je jezelf en de relatie kunt schaden door vijandigheid, kilte of wrok te koesteren. Dit betekent niet dat u de dingen die voor u van belang zijn moet verwerpen, maar wel dat u erover moet praten op een manier die het begrip van uw partner vergroot en u helpt op het goede spoor te blijven, zodat u beiden het resultaat krijgt dat u wenst.

2. Laat de zaak vallen.

De meeste mensen in relaties weten hoe het is om in stilte een zaak tegen een partner op te bouwen, waarbij elke fout die de persoon maakt wordt gecatalogiseerd totdat ze aan ons verschijnen als een karikatuur van zichzelf. Deze vervorming kan je warme en liefdevolle gevoelens voor je partner kwetsen en ondermijnen. Bovendien, wanneer je wrok koestert, ben jij de persoon die het meest lijdt.

In een eerdere post, ging ik dieper in op het belang van het niet opbouwen van een zaak tegen je partner. Wacht in plaats daarvan tot je kalm bent, probeer uit te drukken hoe je je voelde in de situatie, en geef je partner een kans om zijn of haar perspectief te communiceren. Wees open en wees een goede luisteraar. Wanneer we onze gevoelens uiten en loslaten, kunnen we weer een vriendelijke, meelevende houding aannemen tegenover onze partner.

3. Luister niet naar je kritische innerlijke stem.

We hebben allemaal wrede, coachende gedachten in ons hoofd die vooral luid worden als het gaat om onze relaties. Deze “kritische innerlijke stem” zit vol met slecht advies dat ons geluk in de weg staat en de neiging heeft om ons (of onze partner) bij elke beurt te bekritiseren. Het kan ons vertellen om niet te investeren in of vertrouwen onze partner. Het kan ons adviseren om onszelf te beschermen door niet te dichtbij te komen of om wraak te nemen wanneer onze partner het verpest. Nogmaals, deze acties zijn zelden in ons eigen belang en zal alleen maar eindigen met ons te kwetsen.

Deze coaching “stem” kan klinken rustgevend op het eerste, ons te vertellen, “Geef hem de koude schouder. Het zal je beter te voelen. ” Of, “Bel haar gewoon op en laat haar je geruststellen over hoe ze zich voelt.” Maar zodra je naar deze gedachten luistert, komt dezelfde stem terug om je te straffen: “Hier ben je weer alleen. Wat een loser. Je hebt hem/haar net weggeduwd, en nu heb je niemand meer.” Om te handelen vanuit ons eigen, ware standpunt en te bewegen in de richting van wat je werkelijk wilt, moet je zowel de zelfkalmerende als de zelfkritische richtlijnen van je innerlijke criticus het zwijgen opleggen en handelen op een manier die je in de richting van je doelen leidt.

4. Wees je bewust van eventuele angsten voor intimiteit.

Als we merken dat we plotseling een partner uit elkaar halen of hardnekkig niet bereid zijn om een karakterfout te vergeven die er vanaf het begin was, kunnen we overwegen dat onze eigen angsten voor intimiteit ons ertoe aanzetten om de partner weg te duwen. De meesten van ons kunnen gemakkelijk bepaalde angsten of aarzelingen rond nabijheid in onze partner zien, maar we herkennen het vaak niet in onszelf.

We hebben allemaal te maken met een zekere mate van interne strijd als het gaat om liefde en intimiteit. Voordat je een partner door de strot springt omdat hij te laat komt of een gunst is vergeten, probeer dan na te denken of er misschien een onderliggende neiging in je is die je aanmoedigt om hem of haar weg te duwen.

5. Speel geen oude familiedynamiek na met je partner.

Soms wanneer een specifieke eigenschap meer op onze knoppen drukt dan andere, komt dat omdat het iets in ons triggert uit ons verleden. Bijvoorbeeld, als we een ouder hadden die worstelde met alcoholisme, kunnen we extra gevoelig zijn voor onze partner die aangeschoten is op een feestje. Als we een verzorger hadden die willekeurig zijn humeur verloor, kan het alarm bij ons afgaan op het moment dat onze partner zijn of haar stem verheft.

Wees voorzichtig met manieren waarop je oude dynamieken in je huidige relaties kunt projecteren of zelfs opnieuw kunt creëren. Overweeg of je gedrag echt een weerspiegeling is van hoe je wilt handelen, of een reactie op iets dat is opgerakeld uit je verleden.

Wanneer we deze stappen nemen, kunnen we gedachten hebben die ons vertellen dat we een dwaas zijn, of dat we alleen maar gekwetst zullen worden. Maar kwetsbaar opstellen maakt de kans groter dat we krijgen wat we willen. Het leidt tot gezondere manieren van relateren en creëert een meer compassievolle relatie. En in het geval dat iemand ons regelmatig kwetst zonder dat daar verandering in komt, kunnen we sterk zijn in onze keuze om verder te gaan, en dat doen zonder onszelf te kwellen door te vervallen in schadelijke gevoelens van slachtofferschap, schaamte of misplaatste woede. Maar als het gaat om de typische hobbels die we ervaren met mensen die we vertrouwen en kiezen voor een langdurige hechte band, maakt het ons eigenlijk gelukkiger om te vergeven.

Lees meer van Dr. Lisa Firestone op PsychAlive.org.