Alai

Voordat ik mijn eerste kind (een meisje, zo bleek) op de wereld had gezet, wist ik al dat ik geen mannelijk kind zou besnijden. Ik had het kort met mijn man over mijn besluit, maar zijn antwoord was: “Dat zien we wel als het zover is.”

Die brug kwam twee jaar later, toen we ons tweede kind kregen, een zoon. Tijdens mijn zwangerschap deed ik een uitputtende hoeveelheid onderzoek naar besnijdenis, en ik bad er ook over en bestudeerde de Schrift, wat voor velen misschien wel of niet belangrijk is, maar voor mij wel. Nadat ik mijn onderzoek had gedaan en mijn keuze om niet te besnijden had bevestigd, moesten mijn man en ik er een serieus gesprek over voeren.

Het was geen verrassing dat mijn man geen bezwaren had tegen besnijdenis. Hij was tenslotte zelf besneden. Een van zijn redenen waarom hij onze zoon wel wilde laten besnijden was: “Waarom niet?” “Ik ben besneden, en ik voel me goed.” “Hij zal er raar uitzien.”

En hoewel ik zijn punt begreep, accepteerde ik die niet als “redenen” om onze zoon te laten besnijden. Maar ik kende mijn man goed genoeg om te weten dat ruzie met hem ons niet ver zou brengen, dus vroeg ik hem het onderwerp te onderzoeken, en ik gaf hem een paar van mijn bronnen. We spraken af om de discussie over een paar maanden te hervatten. Het al dan niet besnijden is een zeer persoonlijke beslissing voor elke ouder. Maar ieders redenen voor of tegen zijn verschillend.

Hier volgen enkele van de redenen waarom ik (en uiteindelijk ook mijn man) ervoor gekozen heb onze zoon niet te besnijden:

Het is niet meer de “norm”.

Een van de eerste reacties van mijn man, toen ik dit onderwerp ter sprake bracht, is dat besnijdenis “normaal” is en dat de meeste leeftijdsgenoten van onze zoon het wel zullen hebben laten doen. Die uitspraak was misschien waar toen wij kinderen waren, maar dat is niet langer het geval. Volgens een artikel in de New York Times uit 2010 is het besnijdenispercentage bij pasgeboren jongens gedaald tot 32% van de Amerikaanse jongens. Dat betekent dat een meerderheid van de penissen die uw zoon in de jongenskleedkamer zal zien, intact zal zijn. Het lijkt erop dat besneden zijn tegenwoordig niet meer zo “normaal” is als vroeger.

Het is meer dan alleen maar extra huid.

De voorhuid heeft veel meer functionaliteit in het leven van een mannelijk kind dan de meeste mensen zich realiseren. Als baby houdt de voorhuid de penis van een baby veilig, warm, vochtig en schoon. De voorhuid zorgt ervoor dat de eikel van de penis zich normaal kan ontwikkelen. De eikel is bedoeld als een inwendig orgaan, net als de clitoris van een vrouw, dat bedekt en beschermd is tegen de buitenwereld. Later in het leven heeft een intacte penis een grotere gevoeligheid en biedt de man meer seksuele bevrediging, omdat de voorhuid een zeer hoge concentratie van gespecialiseerde zenuwreceptoren heeft. Gedurende het hele leven van het mannelijk kind, speelt de voorhuid een belangrijke rol in zijn gezondheid en seksuele ontwikkeling.

Er zijn veel risico’s aan verbonden. Kijk maar naar deze statistieken:

Op de 100 besneden jongens:

75 zullen na de operatie niet gemakkelijk borstvoeding kunnen geven.

55 zullen bijwerkingen ondervinden van de operatie.

35 zullen na de operatie…31 zullen zweren in het vlees ontwikkelen

10 zullen de besnijdenisoperatie moeten laten overdoen om vroegere chirurgische problemen/fouten te herstellen

8 zullen een infectie op de operatieplaats oplopen

3 zullen postoperatieve fimosis ontwikkelen

2 zullen een ernstigere complicatie hebben (toeval, hartaanval, beroerte, verlies van penis, overlijden)

1 zal onmiddellijk een bijkomende operatie en hechtingen nodig hebben om de bloeding te stoppen

1 zal fibrose ontwikkelen

1 zal phimosis ontwikkelen

1 zal behandeld worden met antibiotica voor een UTI (urineweginfectie)

1 wordt behandeld met antibiotica voor infectie van de operatieplaats

Van degenen die wel pijnmedicatie krijgen voor de operatie (ongeveer 4% van de jongens die een besnijdenis ondergaan in de V.S.) zal er één behandeld worden met antibiotica voor infectie van de operatieplaats

.S.), zullen sommigen bijwerkingen vertonen van de ingespoten pijnstillers

Vergel dat nu eens met deze statistieken voor intacte jongens:

Op de 100 intacte jongens:

1 wordt behandeld met antibiotica voor een UTI (minder als de voorhuid nooit onder dwang is teruggetrokken)

1 krijgt te horen dat hij later in zijn leven om een of andere reden moet worden besneden (minder als de voorhuid nooit onder dwang is teruggetrokken)

*De bovenstaande statistieken zijn de gemiddelden van alle onderzoeken naar de gezondheidsuitkomsten van besneden vs. intacte jongens tussen 1989-2009.

intacte jongens tussen 1989-2009.

Er zijn niet veel gezondheidsvoordelen.

Geen enkele nationale medische organisatie beveelt besnijdenis aan, en veel naties spreken zich uit tegen besnijdenis van zuigelingen. Tijdens mijn onderzoek was ik geschokt en verontrust toen ik ontdekte dat er nooit een medische reden voor besnijdenis is geweest toen het in de V.S. gemeengoed begon te worden. De reden waarom men met besnijdenis begon was om te proberen jonge jongens en mannen van masturberen af te houden en “promiscue” gedrag bij mannen in te dammen. Eh…wat? Bovendien voorkomt besnijdenis geen AIDS of andere seksueel overdraagbare aandoeningen, zoals velen van ons werd wijsgemaakt. Sommige studies tonen echter aan dat het kan helpen om het risico op het oplopen van HIV en SOA’s te verminderen.

Besnijdenis is zeer pijnlijk, en pijnmedicatie wordt niet toegediend.

Baby’s voelen pijn net als wij. Zij kunnen zelfs gevoeliger zijn voor pijn, omdat zij net uit de baarmoeder komen, waar zij gedurende hun hele bestaan weinig of geen pijn hebben ervaren. Bovendien kunnen baby’s geen verdoving of sterke pijnmedicatie toegediend krijgen als ze zo klein zijn. Besnijdenissen worden dus uitgevoerd terwijl de baby wakker is en zich volledig bewust is van de volle omvang van de pijn van de besnijdenis. Er zijn video’s als je het wilt zien of horen. Ik heb het gedaan, en ik zal het nooit vergeten.

Je kunt hier en hier meer lezen over besnijdenis als je verder onderzoek wilt doen. Zoals u zich kunt voorstellen, ontdekte mijn man tijdens zijn onderzoek dat hij geen enkel solide bewijs kon vinden dat besnijdenis ondersteunt. Dus toen we ons gesprek hervatten, waren we het erover eens om de procedure niet te laten uitvoeren.

Zoals ik al zei, deze keuze is zo persoonlijk en heel moeilijk voor veel ouders, vooral vaders. Maar hoe meer je weet over een onderwerp, vooral over onherroepelijke ingrepen bij je kind, hoe beter je een weloverwogen beslissing kunt nemen. Wat je ook kiest te doen, zorg ervoor dat je je huiswerk doet en maak dan de beste keuze die je als ouder kunt maken.