Photo by Aimee Quiggle
Een belangrijk onderdeel van Dr. Mansueto’s ComB model is de SCAMP Interventie. SCAMP staat voor Sensory, Cognitive, Affective, Motor, en Place. Zodra mijn cliënt en ik een goed begrip hebben van het haartrekgedrag, gebruik ik de SCAMP-interventie om een op maat gemaakt behandelplan op te stellen.
Sensorieel: Voor mensen die zintuiglijke activering op hun hoofdhuid zoeken, kunnen we borstels, kammen, pennen, massages of ijs gebruiken om de sensaties te verlichten. Voor de handen kunnen mensen manicure krijgen, lotions gebruiken, of hun nagels vijlen. Voor het gezicht kunnen badoliën, baden, gezichtsscrubs of een loofah worden gebruikt.
Cognitief: Vaak kunnen specifieke gedachten leiden tot haartrekken. Veel voorkomende gedachten zijn: “Mijn haar moet er perfect uitzien”, “Ik moet die puist kwijt zien te raken”, “Ik trek maar een beetje”, “Ik heb al een keer getrokken, dus waarom zou ik me inhouden?” Hier oefenen individuen om op een meer realistische manier te denken (bijv. “Het is oké om onvolmaakt te zijn”, “De beste manier om het te herstellen is om het te laten genezen”, en “Een misstap is geen mislukking, elke vooruitgang is nuttig”).
Affectief: Wanneer specifieke emoties ertoe leiden dat iemand aan zijn haar gaat trekken, is de beste manier om dit probleem aan te pakken het leren van effectievere manieren om je zenuwstelsel te reguleren. Om meer ontspannen te worden, kan men gebruik maken van diafragmatische (buik) ademhaling, progressieve spierontspanning, meditatie, luisteren naar witte ruis, een verwarmingskussen gebruiken, een warme drank drinken, een langzame ontspannende wandeling maken, een gelmasker voor ogen/gezicht gebruiken, of een lang bad nemen. Om intensiteit en pijn aan te pakken, kunnen mensen hun vingers in bevroren ijs steken, hun gezicht in een kom ijswater leggen, op een citroen zuigen, een elastiekje om je pols knopen, een koude douche nemen, snel gaan hardlopen of op een grote hoeveelheid kauwgum kauwen. Om met verveling om te gaan, kunnen mensen op internet over een interessant onderwerp leren, in een dagboek schrijven, tekenen, een muziekinstrument bespelen, een boek lezen, schilderen, foto’s maken, een kruiswoordraadsel maken en tuinieren.
Motoriek: In aanvulling op HRT kunnen fysieke barrières vaak helpen om het haartrekken te verminderen. Bijvoorbeeld, rubberen vingers, pleisters, slaapmaskers, hoofddoeken, brillen, hoeden, handschoenen, duimbeugels, en tape kunnen allemaal worden gebruikt om barrières te creëren voor haartrekken. Ook het veranderen van de conditie van uw haar en handen kan helpen (bijv. uw haar nat maken, vaseline op uw oogleden/wenkbrauwen smeren, kunstnagels dragen, handlotion gebruiken). Voorwerpen zoals luide armbanden, elleboogbeugels en parfum kunnen het bewustzijn van haartrekken vergroten. Speelgoed kan soms een alternatief bieden voor het trekken aan haren (bijv. koosh ballen, silly putty, klei, breien). Voor orale rituelen kunnen kauwgom kauwen, zonnebloempitten eten, rauwe pasta kauwen, op een tandenstoker kauwen en gummibeertjes eten helpen.
Plaats: Uitgebreide interventies moeten ook gericht zijn op de omgeving waarin het haartrekken plaatsvindt. Mensen kunnen proberen het lichtniveau te veranderen, spiegels af te dekken, een pincet weg te doen (of in de vriezer te leggen), plakbriefjes te gebruiken, bepaalde deuren open te houden (om de privacy te verminderen), meubels anders te rangschikken en in andere houdingen te gaan zitten.
Monitoring Progress and Revising Treatment
Als een cliënt en behandelaar met de behandeling beginnen, is het belangrijk om dagelijks een logboek bij te houden van de perioden van haartrekken en de interventiepogingen. Sommige interventies zullen meteen werken, andere zullen moeten worden bijgesteld, en sommige zullen na verloop van tijd hun effectiviteit verliezen. De cliënt en de behandelaar moeten samenwerken en de behandeling voortdurend monitoren en herevalueren totdat er een plan is ontwikkeld dat aansluit bij de behoeften van de cliënt. Dit proces kan weken of maanden duren. Bovendien, omdat trichotillomanie verandert naarmate we ouder worden, kunnen behandelingen die in de ene fase van het leven werkten, in een andere fase niet werken.
Advies voor behandelaars en behandelaars
Zoals u kunt zien, is het behandelen van trichotillomanie een complex en langdurig proces. Het vergt veel tijd, moed en motivatie van de kant van het individu en veel training en ervaring van de kant van de behandelaar. Als jij iemand bent die lijdt aan trichotillomanie, zorg er dan voor dat je behandelaar wetenschappelijk ondersteunde behandelingen gebruikt. Vraag hen naar het type behandeling dat ze gebruiken. Als je niets hoort over het vergroten van bewustzijn, het veranderen van gedrag, of emotionele regulatie, dan is hun behandeling misschien niet gebaseerd op wetenschap. Als ze beginnen met het gebruik van persoonlijke getuigenissen en wilde theorieën om hun behandeling te ondersteunen, of zeggen dat hun behandeling niet door de wetenschap kan worden geëvalueerd, loop dan weg – ze verkopen je waarschijnlijk slangenolie.
Ik raad aan de lijst van zorgverleners van het Trichotillomanie Leercentrum te gebruiken om mensen te vinden die zijn opgeleid in wetenschappelijk ondersteunde behandelingen. Als u een zorgverlener bent die meer over deze behandelingen wil weten, raad ik u ten zeerste aan een Trichotillomania Learning Center Professional Training Institute bij te wonen en hun klinische bronnen door te bladeren.
Azrin, N. H., Nunn, R. G., & Frantz, S. E. (1980). Behandeling van het trekken van haren (trichotillomanie): Een vergelijkende studie van gewoonte omkering en negatieve praktijk training. Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry, 11, 13-20.
Duke, D., Keeley, M., Geffken, G., & Storch, E. (2010). Trichotillomanie: een actueel overzicht. Clinical Psychology Review, 30, 181-193.
Franklin, M. E., Edson, A. L., & Freeman, J. B. (2010). Behavior therapy for pediatric trichotillomania: Exploring the effects of age on treatment outcome. Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health, 4, 18.
Keuthen, N. J., Rothbaum, B. O., Welch, S. S., Taylor, C., Falkenstein, M., Heekin, M., Jordan, C. A., et al. (2010). Pilot trial of dialectical behavior therapy-enhanced habit reversal for trichotillomania. Depression and Anxiety, 27(10), 953-959.
Mansueto, C. S., Townsley-Stemberger, R. M., McCombs-Thomas, A., & Goldfinger-Golomb, R. (1997). Trichotillomania: Een uitgebreid gedragsmodel. Clinical Psychology Review, 17, 567-577.
Walther, M. R., Ricketts, E. J., Conelea, C. A., & Woods, D. W. (2010). Recente vooruitgang in het begrip en de behandeling van trichotillomanie. Tijdschrift voor Cognitieve Psychotherapie, 24(1), 46-64.