Blauwe bessen brengen een gevoel van nostalgie naar boven. Ze roepen herinneringen op aan blauwgevlekte handen van het plukken van wilde bessen en blauwgevlekte tongen van het in onze mond stoppen van alle andere bessen. Ze doen ons denken aan de geur van zelfgemaakte taarten, scones en muffins die in de nazomer uit de oven komen. En ze zijn het bewijs dat de beste ingrediënten soms de eenvoudige zijn die je in je eigen achtertuin kunt vinden.
We vieren dit typisch Amerikaanse gewas in onze Triple Berry Blend Seed Bar, de eerste reep die 88 Acres ooit maakte. Ze schitteren ook in onze Summer Edition Blueberry Lemon Seed Bars. We voegen zelfs bosbessenpoeder toe aan onze Smoky Chipotle Dressing voor een fruitig tintje. Kortom, we delen een uitgesproken liefde voor bosbessen – en het blijkt dat we dat allemaal te danken hebben aan een slimme botanicus en een vastberaden boer uit New Jersey.
DE EERSTE BLUEBERRY
De wilde bosbes is een van de vier bessen die inheems zijn in Noord-Amerika, samen met veenbessen, bramen, en frambozen. De domesticatie van bosbessen werd bereikt door twee vreemden die hun krachten bundelden in het begin van 1900. Frederick Coville, een botanicus van het USDA, en Elizabeth White, een dochter van een cranberryboer uit New Jersey, werkten samen om een commerciële bosbes te kweken. Samen kruisten ze honderden bosbessenplanten om er een te vinden die een grote opbrengst aan grote, zoete bessen opleverde. In 1916 hadden ze de perfecte bosbessensoort gevonden, de Rubel, die snel zijn weg vond naar boerderijen in het hele land en zich al doende aanpaste aan nieuwe klimaten.
Heden ten dage worden er in het hele land meer dan 25 verschillende bosbessensoorten geteeld en verkocht. Er zijn nieuwe rassen ontwikkeld die in verschillende perioden van het jaar vruchten produceren, van het vroege voorjaar tot de late herfst, zodat we er zoveel maanden van kunnen genieten als de natuur ons toestaat. Maar het blijkt dat het telen van blauwe bessen moeilijk is, omdat ze zeer zure bodems vereisen, die niet geschikt zijn voor het telen van de meeste andere gewassen.
Van struik tot struik
Blauwbessenplanten, uit dezelfde familie als veenbessen, worden aanvankelijk uit zaden gekweekt. Zodra ze volgroeid zijn, verspreiden zich meer wortels door de grond, die uitgroeien tot nieuwe bosbessenstruiken in de buurt. Elke nieuwe struik die uit de wortels van de oorspronkelijke groeit, is genetisch verschillend van zijn buren. Wilde bosbessen groeien aan lage struiken die slechts 4 tot 15 centimeter hoog zijn, terwijl commerciële bosbessen groeien aan highbush planten die tot 6 voet hoog kunnen worden.
Bosbessenplanten hebben afkoelingsuren, dat is het aantal uren dat de plant doorbrengt bij een temperatuur van minder dan 45 graden. Deze koude-uren zijn essentieel voor de bosbessenplant omdat ze de plant lang genoeg in rust houden tot ze in het voorjaar nieuw blad en fruit kan produceren. De afkoelingsperiode hangt af van de variëteit en de plaats waar ze wordt geteeld. Zo hebben bosbessen in het zuiden van de VS 0 tot 250 koeluren nodig, terwijl bosbessen in New England 900 tot 1200 koeluren nodig kunnen hebben.
Fun fact: voor de beste opbrengsten aan bosbessen wordt aanbevolen om twee tot vier bijenkasten per hectare bosbessenstruik te hebben.
In de lente bloeit de bosbessenplant met witte komvormige bloemen gedurende een periode van twee tot vier weken. Eenmaal bestoven door honingbijen, wordt elke bloem uiteindelijk een bosbes die hard en groen begint, dan roodpaars wordt, en uiteindelijk een rijke blauwe kleur krijgt met een zilverachtige glans die de “bloei” wordt genoemd. De bloei geeft aan dat de bosbessen op hun hoogtepunt van versheid zijn en klaar zijn om te worden geoogst. De bosbessen worden met de hand geplukt en de struiken worden met machines overgestoken om de resterende rijpe bessen te verzamelen. Na het oogstseizoen in de herfst en winter kleuren de bladeren en stengels felrood.
De VS ontwikkelde de eerste gedomesticeerde bosbes en is nog steeds ’s werelds grootste producent van bosbessen, met een productie van meer dan een half miljard pond in 2018. In de VS worden in 38 staten commerciële bosbessen geteeld, met Washington, Oregon, Michigan, New Jersey, Georgia en Arkansas als enkele van de grootste bosbessentelers. Maar Maine is waarschijnlijk de staat die in ons opkomt als we aan bosbessen denken, omdat het nog steeds ’s werelds grootste producent is van wilde bosbessen die aan kleine struiken groeien die ongeveer een voet boven de grond uitsteken. Ongeveer 10% van alle in Noord-Amerika geteelde blauwe bessen komt uit Maine.
BERRY HEALTHY
Blauwe bessen zijn een van de meest populaire vruchten omdat ze veel antioxidanten bevatten. Antioxidanten zijn krachtige verbindingen die in sommige voedingsmiddelen voorkomen en die onze cellen beschermen tegen schade en ons beschermen tegen veel factoren die verband houden met veroudering, zoals neuro-degeneratieve aandoeningen. Bosbessen blijken de hoogste concentraties antioxidanten te bevatten van alle andere veel gegeten groenten en fruit.
Bosbessen bevatten ook grote hoeveelheden vitamine C, dat ons immuunsysteem versterkt, vitamine K, dat de gezondheid van botten en bloed bevordert, en mangaan, dat de gezondheid van botten bevordert en helpt bij het omzetten van eiwitten, koolhydraten en vet in energie. Net als veel andere groenten en fruit bevatten bosbessen ook veel vezels, die essentieel zijn voor de gezondheid van hart en darmen en ons ook langer een vol gevoel geven als ze in snacks en maaltijden worden verwerkt.
Verse bosbessen zijn nu het hele jaar door verkrijgbaar in Amerikaanse supermarkten. U kunt Noord-Amerikaanse bosbessen kopen tussen april en september, en Zuid-Amerikaanse bosbessen tijdens de andere maanden. Meer dan de helft van alle bosbessen wordt vers verkocht, maar de rest wordt ingevroren of gedroogd om te worden gebruikt in allerlei producten, van smoothies tot mueslirepen.