Wennen aan single zijn is als verhuizen naar Denemarken. Het is een bizarre plek en het kost tijd om eraan te wennen. De eerste maand vraag je je af: Waar ben ik? Wie zijn die mensen met wie ik blijf drinken? En ’s nachts wil ik steeds naar huis. Die eerste maand zal doordrenkt zijn met tranen en rare cocktails, en je zult het haten, maar er ook een beetje van houden. Die eerste maand levert tragedie en zelfverwennerij op filmische schaal op, en je voelt je gerechtigd tot alle inzinkingen die je maar kunt krijgen.
Maar de tijd schrijdt voort. Maanden gaan voorbij, en uiteindelijk heb je minder recht om je vrienden te vervelen met trieste verhalen. Uiteindelijk zeg je iets over je ex wat je grappig vond – grappig bedoeld – en dan leunt iemand voorover en fluistert in je oor: “Hé, ik weet dat het moeilijk is geweest, maar het is ook al… een jaar geleden.”
En je vriend heeft gelijk. Een jaar is de grens van je verlangen, maar het is ook ongeveer de tijd die nodig is om te wennen aan het single zijn. Een jaar is wat je nodig hebt om je helemaal te herijken en comfortabel te worden, met misschien een paar stapstenen onderweg.
Hier zijn hoe die stenen eruit zien.
De eerste maand: The Breakup
Deze dingen zijn meestal geen verrassing. Ze zijn volkomen logisch als je analyseert hoe jullie paden maanden eerder verschoven, als treinsporen die in de mist verwisselden, en hoe geen van jullie dat feit aanpakte. Jullie maakten altijd ruzie over wie het laatst boodschappen had gedaan, of deden alsof je in orde was terwijl je de hele nacht had gehuild. Geen van jullie zei waar je echt bang voor was, en dus bliezen jullie de ketels op omdat jullie allebei te trots en te lui waren.
Dus verhuis je naar de bank van je vriend, en word je elke ochtend wakker met een smaak in je mond als sokken en rozen. Je hebt niet veel spijt, je vraagt je alleen af wie je nu bent. Als je een jongen bent, probeer je die vraag te beantwoorden met een baard. Als je een meisje bent, is het antwoord misschien een pony. Of je haar peroxide blond bleken. En ongeacht je geslacht, je wordt constant dronken tot je op een nacht, misschien twee weken later, onbeschermde seks hebt met iemand die je niet mag en het lichaam van die persoon zal raar aanvoelen: Wat is dat? En waarom is dit stukje zo squishy? En wat is er verdomme aan de hand met de achterkant van je nek?
De eerste maand is explosief en surreëel, maar uiteindelijk leer je niets. Alleen dat Tinder zuigt en dat je er slecht in bent.
De tweede maand: Breakup Sex
Het volwassen leven kent maar vier echte en oprechte genoegens. Dat zijn, in willekeurige volgorde: gegrilde kaas, dutten met Kerstmis, ’s nachts regen op een tinnen dak, en uitmaakseks. Sommige mensen denken dat uitmaakseks alleen maar tot problemen leidt, en ze hebben gelijk. Maar ook die mensen hebben niet geleefd. En uit elkaar gaan seks is heerlijk.
Het begint meestal twee maanden na de eigenlijke breuk. Je gaat koffie drinken om, je weet wel, bij te praten, en dan krijgt iemand een beetje tranen (jij zult het zijn), en je geeft toe dat je het best moeilijk vindt. “Ik mis je echt,” zeg je dan. Er zal een pauze zijn terwijl je ex de opties afweegt. Toegeven dat ze hetzelfde voelen getuigt van zwakte, maar je ogen hebben nu een blubberige glans gekregen als van een kwal, dus ze weten dat er niets te verliezen valt. “Kom terug naar huis,” zullen ze zeggen. “Je moet je dvd’s halen.”
Dus je gaat en verwent elkaar. Misschien wordt er gezoend, misschien niet, maar het zal zijn alsof je je oude tienerkamer binnenstapt, en je er dan helemaal uit neukt. Alle decoraties zijn nog precies zoals je ze achterliet. Al de dingen die van jou waren en waar je van hield. De herinneringen. De vertrouwdheid. De overweldigende combinatie van droefheid en verboden vruchten. Je duwt en schreeuwt tegen de plafondventilator omdat je hart pijn doet, maar je genitaliën zingen. En, voor het eerst in een maand, zal alles geweldig zijn. Nee, beter dan geweldig, beter dan ooit.
Illustratie van Ashley Goodall
De derde maand:
Het probleem met uitmaakseks is dat het op twee manieren eindigt. Of je komt weer bij elkaar, of het vernietigt je. En hoewel de tweede optie zich op verschillende manieren kan manifesteren, komt het in feite op één ding neer. Dat is: Eén persoon gaat altijd als eerste verder. Misschien ben jij het wel die als eerste verder gaat. Als dat zo is, gefeliciteerd! U kunt zich afmelden voor dit ding en ga mijn follow-up artikel te lezen: “How Good Is Falling in Love!!!!” Maar als jij het niet bent, blijf dan hier, vriend. Want op een dag krijg je te horen, of ontvang je een sms, of kom je via Instagram te weten dat je ex iemand anders heeft gevonden, en je zult je realiseren dat ze van je wegrijden naar een mooie plek in een hele snelle auto, en niet toekijken hoe jij krimpt tot een stipje in de achteruitkijkspiegel.
De Zesde Maand: Je zult zweren dat je het geweldig doet, maar… doe je dat ook?
Je haar is weer aangegroeid na je knipbeurt, en je hebt een paar hele leuke afspraakjes gehad. Je zegt tegen de mensen dat het goed met je gaat, maar je staart ze aan zonder te knipperen, en ze krijgen het gevoel dat het misschien niet zo is. Maar het gaat goed met je. En dan, op een vrijdagavond, drink je drie champagnes en spendeer je de volgende vier uur met het stalken van je ex op sociale media. Dit is een jeuk die je hebt willen krabben. Je begint te krabben en het voelt goooooood, maar dan begint de huid los te laten, en je blijft krabben. Er zijn foto’s van je ex en de nieuwe partner die glimlachen, zwemmen, spelen met een hond – ze hebben een hond – en je krabt als een bezetene. De Facebook berichten zijn zoetsappig en grotesk. Vrienden – goede mensen die je kende en vertrouwde – liken deze rotzooi en schrijven “CUTE!!!” onder de foto’s, en het krabben verandert in een razernij. Je handen zitten onder het bloed, en je zou moeten stoppen, maar je kan het niet. Het is nu al zes maanden. Je zou hier overheen moeten zijn, maar dat ben je niet. Je bent er nog helemaal niet overheen.
Illustratie door Ben Thomson
De negende maand: Actually, Maybe You Are Over This
Zo langzamerhand heb je wel een favoriet datingshirt en veel meningen over Tinder. Als je op jongens valt, heb je geleerd om foto’s van jongens met vissen te haten. Als je op meisjes valt, zul je geleerd hebben om foto’s te haten van meisjes die nep Harry Potter bagage door een muur duwen op een soort van platform 9 en 3/4 installatie ding. Je weet niet waar die installatie is, maar elk meisje op Tinder is er geweest. Het is raar.
Het leven zal nu een comfortabel ritme hebben aangenomen. Niet langer verzin je hypothetische gesprekken waarin je alle waarheid in het universum verzamelt en samenbalt tot een enkele diamantpunt om naar je ex te slingeren. Je zult dat achter je hebben gelaten, en je zult gelukkig zijn.
Zonder op zondag. Je bent nooit gelukkig op zondag, en dat komt omdat het single leven het leven is met het volume opgedraaid: De hoogtepunten zijn hoog, de dieptepunten zijn bodemloos. En na een grote zaterdagavond, er is geen tijd eenzamer en meer knuffel-less dan een zondagmiddag.
De 12e maand: Now What?
Dus nu ben je er echt overheen. Je bent al zo lang deze nieuwe single persoon dat je niet meer kunt herinneren hoe het was om in een relatie te zijn. Je belt je vriend Steve: “Hé, Steve, zin om vrijdag een biertje te gaan drinken?” En Steve zegt, “Ja, cool! Ik vraag het aan Brenda.” En jij denkt: “Vraag het aan… Wat? Wacht even… Brenda… Brenda is niet uitgenodigd.”
En je hangt op en denkt dat Steve de fout in is gegaan. Want als single persoon, lijken relaties compleet gestoord. Shit, je bent zo single dat je je soms afvraagt of het wel mogelijk is om weer verliefd te worden. Hebben Tinder en cynisme je vermogen verpest om genoeg onder de indruk te zijn van een ander mens om ooit levens te willen smooshen? Om het leven te leiden zoals Steve en Brenda? Om Instagram-foto’s te posten van je partner die romige pasta eet? Wie zou dat willen doen?
Maar je wilt dat doen, en op een dag zul je het doen. Je zult weer verliefd worden en 12 porties romige pasta met knoflookbrood eten terwijl je denkt dat je naar de mooiste persoon ter wereld kijkt. En dan ga je met die persoon op een bank liggen en voel je je ziek, maar compleet-en zo ontzettend gelukkig.
Volg Julian Morgans op Twitter en Instagram.