Alai

Wanneer mensen het over alopecia hebben, denken ze meestal aan mannen. Bij mannen wordt kaalheid sociaal aanvaard en, hoewel het duidelijk geen wenselijke toestand is, zijn er zelfs studies die erop wijzen dat kale mannen – als gevolg van culturele stereotypen – als “sterker” en “dominanter” worden beschouwd.

Is het waar dat ons haar minder snel uitvalt als we grijs worden?

Meer weten

Alopecia is echter lang niet een probleem dat alleen mannen treft. Het aantal vrouwen dat aan haaruitval lijdt, is lager dan dat van mannen, maar het is ook zeer hoog. Schattingen geven aan dat 25-30% van de vrouwen op een bepaald moment in hun leven aan een vorm van alopecia lijdt.

En de gevolgen die zij ondervinden zijn ernstiger, want omdat er zelden over deze kwestie wordt gesproken, ontstaan gevoelens van schaamte, verminderd gevoel van eigenwaarde, onzekerheid en teruggetrokkenheid. Het is een esthetische kwestie, ja, maar de implicaties gaan veel verder dan dat: de psychologische impact kan leiden tot onrust, angst en depressie.

Eerder dit jaar, onthulde US Congreslid Ayanna Pressley haar kaalheid in een video. “Ik wil mezelf bevrijden van de geheimhouding en de schaamte die met die geheimhouding gepaard gaat,” legde ze uit. Acties als deze, en het werk van steungroepen als A pelo en Alopecia Madrid, dragen bij tot de zichtbaarheid van dit probleem, iets wat essentieel is om de levenskwaliteit van deze vrouwen te verbeteren.

Alopecia bij vrouwen, waarom komt het voor?

De meest voorkomende oorzaak van haaruitval bij vrouwen wordt vrouwelijke androgene alopecia genoemd. Het wordt meestal gezien tussen de leeftijd van dertig en veertig jaar. In tegenstelling tot alopecia bij mannen trekt de haarlijn waar het haar gewoonlijk begint niet terug, maar is er een verlies van haardichtheid op de bovenkant van het hoofd. Dat wil zeggen, het haar wordt dunner en de hoofdhuid begint “lichter” te worden tot het zichtbaar wordt.

Aan de oorsprong van androgene alopecia (ook bekend als vrouwelijke kaalheid) liggen genetische factoren. Vaak is er een toename van de hoeveelheid mannelijke geslachtshormonen – androgenen. Het gevolg is dat de follikels – de kleine gaatjes in de huid waarin elk haartje groeit – kleiner worden. Als gevolg daarvan wordt het haar dat wordt geboren dunner en korter. Uiteindelijk stopt de follikel met het produceren van nieuw haar.

Deze hormonale veranderingen van oorsprong kunnen onder meer verband houden met de menopauze, het starten of stoppen met anticonceptiepillen of bepaalde medicijnen, een postpartum situatie of pathologieën zoals polycysteus ovarium syndroom of congenitale bijnier hyperplasie. Ook voedingstekorten – vooral vitamine- en ijzertekorten – kunnen een rol spelen, die het gevolg kunnen zijn van caloriearme diëten of eetstoornissen zoals anorexia nervosa.

Andere vormen van vrouwelijke alopecia

Hoewel androgene alopecia de meest voorkomende vorm van alopecia bij vrouwen is, is het niet de enige. In feite zijn er meer dan honderd verschillende soorten. Een andere mogelijkheid is alopecia areata, een ziekte die aanvankelijk haarverlies “in patches” veroorzaakt, in een of meer delen van de hoofdhuid, maar die kan uitmonden in algehele alopecia, waarbij al het haar uitvalt, zowel op het hoofd als op de rest van het lichaam. In een op de tien gevallen tast alopecia areata ook de nagels aan.

Diffuse alopecia of telogeen effluvium, de technische benamingen voor wat in de volksmond “stresshaaruitval” wordt genoemd, komt ook vaak voor. Dit is een verlies van grote hoeveelheden haar in een korte periode: strengen haar die moeiteloos van het hoofd lijken te vallen.

Het is zo’n opvallend verlies dat het vaak veel ongerustheid veroorzaakt bij hen die eraan lijden. Gelukkig is telogeen effluvium in betrekkelijk korte tijd omkeerbaar: het haar groeit weer aan zodra de stresssituatie die het probleem heeft veroorzaakt, is overwonnen.

Zoals een artikel van Sergio Vañó Galván, een alopecia specialist van het Ramón y Cajal Universitair Ziekenhuis in Madrid, uitlegt, hebben stress veroorzaakt door de COVID-19 pandemie of opsluiting veel gevallen veroorzaakt in de afgelopen maanden. Een andere mogelijkheid zijn de zogenaamde anagene alopecia’s, die worden veroorzaakt door chronische ziekten, schildklierproblemen, chemotherapie of de toediening van andere geneesmiddelen, enz.

Mijn haar valt uit, wat kan ik doen?

Veel van deze haarverliezen zijn omkeerbaar: als de oorzaak van het haarverlies (zoals stress, ziekte of een externe agent) verdwijnt, groeit het haar weer aan. Andere, zoals alopecia areata, zijn echter onvoorspelbaar in hun ontwikkeling en over het algemeen kan men alleen maar afwachten hoe ver ze gaan.

In het geval van androgene alopecia, die in de meerderheid van de gevallen optreedt, maakt het feit dat zij afhangt van genetische factoren en hormonale veranderingen het moeilijk te voorkomen. Wat wel kan worden gedaan, is een evenwichtige voeding aanhouden, die de nodige calorieën en voedingsstoffen bevat om gezond te zijn.

En vermijd of beperk zoveel mogelijk stresssituaties, die niet alleen verantwoordelijk zijn voor telogeen effluvium, maar – volgens studies – ook androgene alopecia in de hand werken.

Er zijn behandelingen voor androgene alopecia. Ze genezen de ziekte niet, maar ze stoppen de progressie ervan en dragen bij tot de herpopulatie van het haar. Deze therapieën bestaan uit het gebruik van geneesmiddelen die de follikels of het ontluikende haar versterken, zoals minoxidil, of die de productie van androgenen verminderen, zoals finasteride – het gebruik hiervan is gecontra-indiceerd bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd, aangezien het in geval van zwangerschap misvormingen kan veroorzaken in de uitwendige geslachtsorganen van de mannelijke foetus – en dutasteride.

De negatieve kant van deze behandelingen is dat ze werken zolang ze worden toegepast, maar zodra ze worden stopgezet, zijn er terugslagen: de herpopulatie stopt en het haar valt weer uit. Wat wordt aanbevolen is een intensieve behandeling gedurende een eerste periode van ongeveer twee jaar (de effecten worden 6-18 maanden na het begin zichtbaar) en vervolgens regelmatige “onderhouds”-sessies.

Een mogelijkheid die wel stabiele haargroei mogelijk maakt is haartransplantatie. Deze techniek bestaat uit folliculaire microtransplantaten: “haartje voor haartje” worden follikels van niet-kaal geworden zones (bijna altijd uit de nek) teruggeplaatst in de kaal geworden zones van de hoofdhuid. De resultaten beginnen ongeveer zes maanden na deze operatie zichtbaar te worden.

Als u geen van onze artikelen wilt missen, abonneer u dan op onze nieuwsbrieven

Als we het over alopecia hebben, denken we meestal aan mannen. In deze landen wordt kaalheid sociaal aanvaard en, hoewel het duidelijk geen wenselijke toestand is, zijn er zelfs studies die erop wijzen dat kale mannen – als gevolg van culturele stereotypen – als “sterker” en “dominanter” worden gezien.

Is het waar dat ons haar minder snel uitvalt als we grijs worden?

Meer weten

Alopecia is echter lang niet een probleem dat alleen mannen treft. Het aantal vrouwen dat aan haaruitval lijdt, is lager dan dat van mannen, maar het is ook zeer hoog. Schattingen geven aan dat 25-30% van de vrouwen op een bepaald moment in hun leven aan een vorm van alopecia lijdt.

En de gevolgen die zij ondervinden zijn ernstiger, want omdat er zelden over deze kwestie wordt gesproken, ontstaan gevoelens van schaamte, verminderd gevoel van eigenwaarde, onzekerheid en terugtrekking. Het is een esthetische kwestie, ja, maar de implicaties gaan veel verder dan dat: de psychologische impact kan leiden tot onrust, angst en depressie.

Eerder dit jaar, onthulde US Congreslid Ayanna Pressley haar kaalheid in een video. “Ik wil mezelf bevrijden van de geheimhouding en de schaamte die met die geheimhouding gepaard gaat,” legde ze uit. Acties als deze, en het werk van steungroepen als A pelo en Alopecia Madrid, dragen bij tot de zichtbaarheid van dit probleem, iets wat essentieel is om de levenskwaliteit van deze vrouwen te verbeteren.

Alopecia bij vrouwen, waarom komt het voor?

De meest voorkomende oorzaak van haaruitval bij vrouwen wordt vrouwelijke androgene alopecia genoemd. Het wordt meestal gezien tussen de leeftijd van dertig en veertig jaar. In tegenstelling tot alopecia bij mannen trekt de haarlijn waar het haar gewoonlijk begint niet terug, maar is er een verlies van haardichtheid op de bovenkant van het hoofd. Dat wil zeggen, het haar wordt dunner en de hoofdhuid begint “lichter” te worden tot het zichtbaar wordt.

Aan de oorsprong van androgene alopecia (ook bekend als vrouwelijke kaalheid) liggen genetische factoren. Vaak is er een toename van de hoeveelheid mannelijke geslachtshormonen – androgenen. Het gevolg is dat de follikels – de kleine gaatjes in de huid waarin elk haartje groeit – kleiner worden. Als gevolg daarvan wordt het haar dat wordt geboren dunner en korter. Uiteindelijk stopt de follikel met het produceren van nieuw haar.

Deze hormonale veranderingen van oorsprong kunnen onder meer verband houden met de menopauze, het starten of stoppen met anticonceptiepillen of bepaalde medicijnen, een postpartum situatie of pathologieën zoals polycysteus ovarium syndroom of congenitale bijnier hyperplasie. Ook voedingstekorten – vooral vitamine- en ijzertekorten – kunnen een rol spelen, die het gevolg kunnen zijn van caloriearme diëten of eetstoornissen zoals anorexia nervosa.

Andere vormen van vrouwelijke alopecia

Hoewel androgene alopecia de meest voorkomende vorm van alopecia bij vrouwen is, is het niet de enige. In feite zijn er meer dan honderd verschillende soorten. Een andere mogelijkheid is alopecia areata, een ziekte die aanvankelijk haarverlies “in patches” veroorzaakt, in een of meer delen van de hoofdhuid, maar die kan uitmonden in algehele alopecia, waarbij al het haar uitvalt, zowel op het hoofd als op de rest van het lichaam. In een op de tien gevallen tast alopecia areata ook de nagels aan.

Diffuse alopecia of telogeen effluvium, de technische benamingen voor wat in de volksmond “stresshaaruitval” wordt genoemd, komt ook vaak voor. Dit is een verlies van grote hoeveelheden haar in een korte periode: strengen haar die moeiteloos van het hoofd lijken te vallen.

Het is zo’n opvallend verlies dat het vaak veel ongerustheid veroorzaakt bij hen die eraan lijden. Gelukkig is telogeen effluvium in betrekkelijk korte tijd omkeerbaar: het haar groeit weer aan zodra de stresssituatie die het probleem heeft veroorzaakt, is overwonnen.

Zoals een artikel van Sergio Vañó Galván, een alopecia specialist van het Ramón y Cajal Universitair Ziekenhuis in Madrid, uitlegt, hebben stress veroorzaakt door de COVID-19 pandemie of opsluiting veel gevallen veroorzaakt in de afgelopen maanden. Een andere mogelijkheid zijn de zogenaamde anagene alopecia’s, die onder meer worden veroorzaakt door chronische ziekten, schildklierproblemen, chemotherapie of de toediening van andere geneesmiddelen, enz.

Mijn haar valt uit, wat kan ik doen?

Veel van deze haarverliezen zijn omkeerbaar: als de oorzaak van het haarverlies (zoals stress, ziekte of een externe agent) verdwijnt, groeit het haar weer aan. Andere, zoals alopecia areata, zijn echter onvoorspelbaar in hun ontwikkeling en over het algemeen kan men alleen maar afwachten hoe ver ze gaan.

In het geval van androgene alopecia, die in de meerderheid van de gevallen optreedt, maakt het feit dat zij afhangt van genetische factoren en hormonale veranderingen het moeilijk te voorkomen. Wat wel kan worden gedaan, is een evenwichtige voeding aanhouden, die de nodige calorieën en voedingsstoffen bevat om gezond te zijn.

En vermijd of beperk zoveel mogelijk stresssituaties, die niet alleen verantwoordelijk zijn voor telogeen effluvium, maar – volgens studies – ook androgene alopecia in de hand werken.

Er zijn behandelingen voor androgene alopecia. Ze genezen de ziekte niet, maar ze stoppen de progressie ervan en dragen bij tot de herpopulatie van het haar. Deze therapieën bestaan uit het gebruik van geneesmiddelen die de follikels of het ontluikende haar versterken, zoals minoxidil, of die de productie van androgenen verminderen, zoals finasteride – het gebruik hiervan is gecontra-indiceerd bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd, aangezien het in geval van zwangerschap misvormingen kan veroorzaken in de uitwendige geslachtsorganen van de mannelijke foetus – en dutasteride.

De negatieve kant van deze behandelingen is dat ze werken zolang ze worden toegepast, maar zodra ze worden stopgezet, zijn er terugslagen: de herpopulatie stopt en het haar valt weer uit. Wat wordt aanbevolen is een intensieve behandeling gedurende een eerste periode van ongeveer twee jaar (de effecten worden 6-18 maanden na het begin zichtbaar) en vervolgens regelmatige “onderhouds”-sessies.

Een mogelijkheid die wel stabiele haargroei mogelijk maakt is haartransplantatie. Deze techniek bestaat uit folliculaire microtransplantaten: “haartje voor haartje” worden follikels van niet-kaal geworden zones (bijna altijd uit de nek) teruggeplaatst in de kaal geworden zones van de hoofdhuid. De resultaten beginnen ongeveer zes maanden na deze operatie zichtbaar te worden.

Als u geen van onze artikelen wilt missen, abonneer u dan op onze nieuwsbrieven

Als we het over alopecia hebben, denken we meestal aan mannen. In deze landen wordt kaalheid sociaal aanvaard en, hoewel het duidelijk geen wenselijke toestand is, zijn er zelfs studies die erop wijzen dat kale mannen – als gevolg van culturele stereotypen – als “sterker” en “dominanter” worden gezien.

Is het waar dat ons haar minder snel uitvalt als we grijs worden?

Meer weten

Alopecia is echter lang niet een probleem dat alleen mannen treft. Het aantal vrouwen dat aan haaruitval lijdt, is lager dan dat van mannen, maar het is ook zeer hoog. Schattingen geven aan dat 25-30% van de vrouwen op een bepaald moment in hun leven aan een vorm van alopecia lijdt.

VEL ONS IN WELKE ONDERWERPEN JE GEÏNTEResseerd ZIJN

WELKE ONDERWERPEN JE ZIJN GEÏNTEResseerd?