Amerikaans tarwebier is een bierstijl die populair is bij Amerikaanse ambachtelijke brouwerijen, waarbij doorgaans 30% of meer van het schrootsel uit gemoute tarwe bestaat en die wordt vergist met lager- of neutrale ale-gist. Het hopkarakter en de bitterheid variëren van laag tot middelmatig, maar alle voorbeelden vertonen een milde, bloemachtige moutsmaak. Bieren gebrouwen in deze stijl vertonen niet de kruidnagel-, kaneel- of nootmuskaatkenmerken of de hoge niveaus van banaanachtige esters die kenmerkend zijn voor de Beierse tarwebierstijlen. Voorbeelden van Amerikaans tarwebier zijn Widmer Hefeweizen, Pyramid Hefeweizen, en Shiner Hefeweizen.
Tarwe, in gemoute en ongemoute vorm, wordt al lang gebruikt bij het maken van bier zoals blijkt uit verschillende klassieke Europese stijlen met behulp van het graan: wit, lambic, Berliner weiss, en Beierse hefeweizen. Historisch gezien zijn deze stijlen vaak goed voor een aanzienlijk deel van de bierverkoop in hun respectieve regio’s.
Vóór de jaren 1980 werden in de Verenigde Staten zelden bieren gemaakt met tarwe. Amerikaans tarwebier ontwikkelde zich tijdens dat decennium als start-up microbrouwerijen emuleren Europese stijlen, met name Beierse hefeweizen. De resulterende bieren leken op het origineel, maar boden een nieuwe smaakervaring.
De sleutel tot de smaak van het Amerikaanse tarwebier komt voort uit de gistkeuze en gistingspraktijken. Vroege brouwers gebruikten hun gewone ale of lager stammen in plaats van een Beierse weizen gist, een praktijk die vandaag de dag nog steeds. Deze aanpak geeft Amerikaans tarwebier een ingetogen fruitigheid terwijl de fenolische, kruidnagelachtige eigenschappen die met Duitse weizenstammen worden geassocieerd, worden geëlimineerd.
Weliswaar gebruiken Amerikaanse brouwers net als de Duitsers gemoute tarwe, maar over het algemeen gebruiken ze minder – zo weinig als 30% van het maalsel en zelden meer dan 50%. De rest van het schrootsel bestaat uit bleke twee-rijige mout. Tarwemout, een graansoort zonder kaf, geeft niet dezelfde licht geroosterde smaken als gerstemout. Recepten worden doorgaans geformuleerd om te resulteren in een bier met een ABV van 4%-5,5% en de zachte, bloemachtige aroma’s van tarwemout geven de stijl een relatief milde smaak en een goede drinkbaarheid. De bieren zijn lichtgeel tot goudkleurig en het hoge eiwitgehalte van tarwemout draagt bij tot een wazig of troebel uitzicht, zoals bij deze stijl gebruikelijk is. Net als hun Duitse collega’s verkopen Amerikaanse brouwers vaak ongefilterde tarwebieren, zodat gist aanwezig kan zijn – soms in zo’n mate dat het bijdraagt tot het troebele uitzicht van het bier. Desondanks worden bittere gistsmaken niet gezien als een geaccepteerde stijlkenmerk.
Hopgebruik varieert, maar de relatief lichte moutbasis betekent dat hoppen onder controle moet worden gehouden om te voorkomen dat het bier wordt overweldigd. De bitterheid kan variëren van 10 tot 35 IBU, maar ligt meestal aan de onderkant van dit bereik en wordt over het algemeen als laag tot matig ervaren. Veel voorbeelden maken gebruik van aroma- en aromahopping met Amerikaanse variëteiten voor een laag tot gemiddeld citrus- of denneachtig trekje. Europese aromahoppen worden af en toe gebruikt voor een vergelijkbaar niveau van bloemig of kruidig effect.
Ondanks aanzienlijke smaakverschillen tussen Amerikaanse en Duitse tarwebieren, gebruiken veel Amerikaanse brouwers de Duitse woorden “weizen,” “weiss,” of “hefeweizen” bij het benoemen van tarwebieren gemaakt in de Amerikaanse stijl. Als gevolg van deze verdraaiing van de nomenclatuur weet de consument bij de aankoop van in de VS gebrouwen tarwebieren zelden of hij het traditionele Duitse smaakprofiel dan wel het Amerikaanse smaakprofiel moet verwachten.
Amerikaans tarwebier is een populaire basis geweest voor de bereiding van fruitbieren. Zie fruitbieren. Frambozen werden vaak gebruikt in de jaren 1990, maar minder assertieve vruchten worden nu vaker gebruikt. Door de bleke kleur en de milde smaak van Amerikaans tarwebier kunnen fruittrekken gemakkelijk tot uiting komen.
Zie ook tarwe en tarwemout.