Amfetamine blijft wereldwijd een veel misbruikte drug. Het wordt ook therapeutisch gebruikt voor gewichtsverlies, narcolepsie, en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD). ADHD is de laatste tijd dramatisch toegenomen, zowel wat betreft diagnose als behandeling. Steeds vaker wordt bij oudere mensen ADHD gediagnosticeerd en behandeld, en de behandeling gaat vaak door tot in de volwassenheid. Van de beschikbare behandelingen voor ADHD wordt Adderall veel voorgeschreven. Ondanks het wijdverbreide gebruik ervan zijn er geen gepubliceerde gegevens over het verwachte amfetamine-uitscheidingsprofiel na het gebruik ervan. Dit is problematisch, omdat in dit geval van medische beoordelaars (MRO) en forensisch toxicologen wordt gevraagd de resultaten te beoordelen in termen van gebruik volgens een geldig medisch voorschrift, zonder specifieke gegevens waarop een gedegen beslissing kan worden gebaseerd. Om deze situatie aan te pakken, werd een studie ondernomen om de concentratie en enantiomeersamenstelling van amfetamine-excretie na toediening van Adderall te bepalen. Adderall (20 mg) werd toegediend aan vijf gezonde proefpersonen, waarbij alle daaropvolgende ad lib urinemonsters (totale urinelozing) gedurende zeven dagen werden verzameld. Adderall is een 3:1 mengsel van d- en l-enantiomeren van amfetaminezouten. De piekamfetamineconcentraties varieerden van 2645 tot 5948 ng/mL. Monsters met > of = 500 ng/mL amfetamine (de administratieve cut-off voor een positief resultaat bij gaschromatografie-massaspectrometrie) werden waargenomen tot 47:30 uur na de dosis. Het aantal monsters dat amfetamineconcentraties > of = 500 ng/mL bevatte, varieerde onder individuen van 7 tot 13. Zoals verwacht toonde de analyse aan dat het d-enantiomeer groter was dan het l-enantiomeer, waarbij het aandeel van het l-enantiomeer in de loop van de tijd toenam. Vanwege het mengsel van enantiomeren waren niet alle monsters die > of = 500 ng/mL amfetamine bevatten, positief bij testen met immunoassay. De drugconcentratieprofielen waren zeer variabel binnen en tussen proefpersonen als gevolg van verdunning en schommelingen in de pH van de monsters. Deze resultaten zijn de eerste die de uitscheiding van amfetamine na toediening van Adderall beschrijven. De aanwezigheid van het l-enantiomeer onderscheidt deze drug van andere bereidingen van de drug die alleen uit het d-enantiomeer bestaan (d.w.z. dexedrine en veel illegale amfetamine), waardoor ze gemakkelijk te onderscheiden zijn van Adderall-gebruik. Sommige illegale en medicinale amfetamine is echter een mengsel van amfetamine-enantiomeren. Omdat de enantiomeren met verschillende snelheid worden gemetaboliseerd, biedt hun verhouding de mogelijkheid de uitscheiding tegen de tijd te beschrijven. Door deze gegevens te koppelen aan de drugconcentratie kunnen forensisch toxicologen en MRO’s tot een weloverwogen besluit komen over de betrokkenheid van deze drug bij een positief drugtestresultaat. Door de combinatie van enantiomeer-samenstelling en kwantitatieve gegevens te gebruiken, kunnen MRO’s en forensisch toxicologen het gebruik van deze drug beter beoordelen van misbruik van amfetamine.