Mental retardation is een categorisering voor een heterogene groep van individuen met gelijktijdige tekorten in intellectueel en adaptief functioneren. Mentale retardatie is een afwijking in de ontwikkeling die het risico op psychische stoornissen kan verhogen en gepaard kan gaan met medische problemen. De combinatie van ontwikkelings-, medische en psychiatrische factoren maakt de behandeling ingewikkeld. Het hoofdstuk bespreekt verschillende intelligentietests die gebruikt worden bij de beoordeling en diagnose van mentale retardatie. Deze tests omvatten de Bayley Scales of Infant Development, Second Edition, de Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Third Edition, de Differential Ability Scales (DAS), de McCarthy Scales of Children’s Abilities, de Wechsler Preschool and Primary Scale of Intelligence (WPPSI-III), de Wechsler Intelligentieschaal voor Kinderen-Revised (WISC-IV), de Wechsler Intelligentieschaal voor Volwassenen, Derde Editie (WAIS-III), de Stanford-Binet Intelligentieschalen (SB5), de oorspronkelijke Leiter Internationale Prestatieschaal, en de Leiter Internationale Prestatieschaal-Revised. Intelligentiemetingen spelen een cruciale rol bij de beoordeling, diagnose en behandeling van kinderen en adolescenten met een geestelijke achterstand. Verschillende tests leggen de nadruk op verschillende elementen van de intelligentieconstructie. Kennis van het scala aan beschikbare tests maakt het mogelijk meerdere beoordelingsinstrumenten te gebruiken om de meest nauwkeurige informatie af te leiden over iemands cognitieve en aanpassingsvermogen. Adequate training, oefening en klinische supervisie zijn de steunpilaren van bekwaamheidsnormen voor intelligentietests wanneer men geconfronteerd wordt met de complexe taak om mentale retardatie te onderscheiden van een groot aantal gelijksoortig lijkende ontwikkelingsstoornissen en leerstoornissen.