Ik moet bekennen dat ik, als eigenaar van een bedrijf dat bedoeld is om transportgerichte fietsers mondiger te maken, nauwelijks tijd heb besteed aan pogingen om mijn dochter te leren fietsen, en ze is bijna zes.
Haar verjaardag is volgende maand. Toen mijn dochter een jaar of twee was, bracht ik een loopfiets van de winkel mee naar huis en dacht dat mijn werk erop zat. Maar niemand vertelde me dat niet elk kind zich meteen aangetrokken voelt tot loopfietsen en staat te trappelen om mee te doen aan de wereldkampioenschappen Strider.
Ze had plezier op de loopfiets, maar het meeste plezier hield in dat ik op mijn hurken ging zitten, het stuur vastpakte en haar door de tuin duwde, wat een beetje plezier voor mij was, maar haar niet veranderde in een vroegrijpe fietser.
We wilden haar niet dwingen tot iets waarin ze niet geïnteresseerd was, dus we lieten het zo. Ik probeerde haar af en toe over te halen de loopfiets zelf te duwen, maar dat was een verloren strijd.
Het begon tot me door te dringen dat loopfietsen niet het ultieme middel waren om kinderen te leren fietsen, zoals me was voorgespiegeld door hun voorstanders, en vervolgens doorgegeven aan onze klanten. Sommige kinderen hebben een andere manier nodig.
Na ons gestuntel met de loopfiets, die sindsdien is geërfd door Amelia’s broertje, die hem met evenveel minachting heeft genegeerd, zijn we overgestapt op verschillende andere apparaten.
Tot mijn grote ontsteltenis kochten haar grootouders voor Amelia’s vierde verjaardag een prinsessenfiets met zijwieltjes voor haar. Terwijl loopfietsen niet het antwoord waren voor Amelia, was een prinsessenfiets zeker niet het antwoord voor haar fietsende vader. Met tegenzin zette ik dat stuk schroot op kerstochtend in elkaar en maakte ik haar eerste ritje. En hoewel ze het tot op zekere hoogte leuk vond en er een beetje plezier in had, was het ook niet echt de oplossing. Ze leerde er niet echt op rijden en het is eigenlijk gewoon in de speelgoedrotatie terechtgekomen die af en toe tevoorschijn wordt gehaald.
Terwijl de prinsessenfiets wegkwijnde, schafte een van Amelia’s andere oma’s een oude driewieler voor haar aan. Dat is echt een grote hit geweest voor Amelia en Jackson. Zoals je hieronder kunt zien, hebben ze samen veel plezier gehad.
Hoewel ik Amelia misschien wat traagjes heb leren rijden, heeft Amelia toch veel met de fiets gedaan. Ze is alleen maar passagier geweest. Van onze Xtracycle met Yepp Maxi Easyfit tot het meerijden met haar broer in de Thule Chariot Cougar 2 en onze Surly ECR met Yepp Maxi en Yepp Mini, waarmee ze de kinderen op eenvoudige paden kan meenemen, ze heeft het hele scala aan kindervervoer per fiets gezien.
Maar nu is het tijd om haar het plezier en de vrijheid van zelf rijden bij te brengen.
Vorige week heb ik Cleary Bikes opgebeld en Amelia een Owl besteld. Ryan van Cleary bikes, die toevallig ook een zeer ervaren fietsinstructeur is, gaf me de belangrijkste punten van hoe hij kinderen leert te beginnen met fietsen. Hij zegt dat als een kind kan lopen in een rechte lijn, hij ze kan leren fietsen in 1 tot 3 uur, en meer typisch in de richting van een uur.
Zijn belangrijkste punten waren:
- Laat de fietser hun gewicht naar beneden richten door het zadel. Hun benen moeten hen losjes in evenwicht houden met 90% van het gewicht op de fiets.
- De fietser moet altijd vooruit kijken – niet naar beneden.
- Begin zonder de pedalen (de cranks en de ketting kunnen desgewenst ook worden verwijderd), en raak vertrouwd met het balanceren en het voortduwen van de fiets, in principe hetzelfde idee achter loopfietsen.
- Als ze eenmaal comfortabel zijn met het balanceren van de fiets, laat ze dan trappen.
- Als ze succesvol zijn, raak dan niet overdreven opgewonden, laten we het gewoon nog eens doen en doorgaan tot ze het echt onder de knie hebben.
Ik zal dit volgende maand met mijn dochter proberen en zal verslag uitbrengen met wat ik leer. Wens me geluk!