Bij acute diverticulitis van het sigmoïd colon is de eerste therapeutische beslissing of een medische dan wel een chirurgische behandeling moet worden toegepast en vervolgens of electieve resectie van de betrokken darm noodzakelijk is. Afhankelijk van de criteria die voor de diagnose van diverticulitis worden gebruikt en van de duur van de medische follow-up zal 10 tot 25 procent van de patiënten met diverticulose een vorm van peridiverticulaire ontsteking ontwikkelen. Adequate behandeling van diverticulitis vereist antimicrobiële therapie gericht tegen zowel facultatieve als obligate anaërobe gramnegatieve bacteriën. Computertomografie wordt nu algemeen beschouwd als de meest informatieve modaliteit voor de diagnose en de prognose van extra-colonische uitbreiding van diverticulitis. Dringende operatie of percutane drainage is vereist voor paracolische abcessen die niet beperkt zijn tot het mesocolon. Veel voorkomende indicaties voor uitgestelde operaties zijn residuele abcessen, stenose, fistels, goed gedefinieerde recidiverende diverticulitis en het niet kunnen uitsluiten van een coloncarcinoom. Recente prospectieve studies hebben echter aangetoond dat de hoge frequentie van ziekteherhaling rechtvaardigt om profylactische sigmoidectomie voor te stellen na de eerste aanval van diverticulitis, vooral als de patiënt jonger is dan 50 jaar, zwaarlijvig of immuno-gecompromitteerd.