Aanvallen kunnen bij katten voorkomen en veel verschillende oorzaken hebben. Het achterhalen van de onderliggende oorzaak van de aanvallen van uw kat kan u en uw dierenarts helpen bij het vinden van de beste behandelingsopties. In veel gevallen is het echter niet mogelijk om de onderliggende oorzaak van epileptische aanvallen te behandelen. Uw kat kan lijden aan een ziekte of aandoening waarvoor behandeling niet mogelijk of praktisch is. Uw kat kan ook lijden aan idiopathische epilepsie, wat betekent dat alle bekende oorzaken voor aanvallen zijn uitgesloten.
Katten met frequent terugkerende aanvallen moeten mogelijk worden behandeld met anti-epileptica. Er zijn echter een paar dingen die u moet overwegen voordat u uw kat een anticonvulsivum geeft.
Moet uw kat worden behandeld voor epileptische aanvallen?
De beslissing om te beginnen met medicatie zal worden gebaseerd op verschillende factoren:
- Hoe vaak heeft uw kat aanvallen? Als de aanvallen niet vaak voorkomen (minder dan eens in de vier tot zes weken), is het misschien niet nodig om uw kat te behandelen voor de aanvallen.
- Hoe ernstig zijn de aanvallen? Als de aanvallen van uw kat bijzonder ernstig zijn, ongeacht hoe vaak ze voorkomen, kan het raadzaam zijn om te beginnen met een behandeling.
- Heeft uw kat last gehad van status epilepticus, een enkele aanval die langer dan 5 minuten duurt of meerdere aanvallen zonder tussentijds volledig te herstellen? Of heeft ze clusteraanvallen gehad (meer dan twee aanvallen in een periode van 24 uur)? Zo ja, dan moet uw kat een behandeling krijgen om verdere aanvallen te voorkomen.
Beheersing van anti-epileptica voor uw kat
Begrijp dat als uw kat eenmaal begint met het toedienen van anti-epileptica voor de behandeling van zijn aanvallen, hij deze waarschijnlijk de rest van zijn leven nodig zal hebben.
Het plotseling stoppen met het toedienen van anti-epileptica kan heel gevaarlijk zijn voor uw kat. Stop nooit met het geven van de medicatie of verander nooit de dosering zonder eerst met uw dierenarts te overleggen. Wanneer anticonvulsieve medicatie moet worden gestaakt, is het het beste om de medicatie op een langzame en geleidelijke manier af te bouwen, waarbij uw kat wordt gespeend van de medicijnen.
Medicijnen die worden gebruikt om aanvallen en/of epilepsie bij katten te behandelen
Phenobarbital wordt over het algemeen beschouwd als de eerste keuze bij de behandeling van aanvallen of epilepsie bij katten.Momenteel is het het meest gebruikte anti-epilepticum voor katten.
Levetiracetam (Keppra) is gebruikt bij katten om aanvallen en epilepsie onder controle te krijgen. Het is een nieuwer anti-epilepticum dat een alternatief kan zijn voor katten die niet goed reageren op fenobarbital en/of diazepam. Sommige dierenartsen gebruiken nu levetiracetam als eerste keus medicijn in plaats van fenobarbital, omdat ze denken dat het minder bijwerkingen heeft. Het is echter niet zo grondig onderzocht als fenobarbital.
Zonisamide is een ander medicijn tegen aanvallen dat steeds vaker bij katten wordt gebruikt. Onderzoek naar het gebruik van dit medicijn bij katten is nieuwer, maar tot nu toe blijkt dat het redelijk effectief en veilig lijkt te zijn. Het heeft ook het voordeel dat het slechts eenmaal per dag bij katten wordt gegeven.
Diazepam (Valium) werd vroeger gebruikt om aanvallen bij katten te behandelen, maar wordt niet langer aanbevolen. Hoewel zeldzaam, kan het bij sommige katten een ernstige, fatale reactie in de lever veroorzaken. Vanwege de beschikbaarheid van nieuwere, veiligere medicijnen wordt diazepam niet aanbevolen.
Kaliumbromide wordt niet aanbevolen voor gebruik bij katten. Hoewel het met enige regelmaat bij honden wordt gebruikt en goed wordt verdragen, kan het bij katten ernstige longaandoeningen veroorzaken.
Medicijnen zoals chlorazepaat, pregabaline, en gabapentine zijn niet goed bestudeerd bij katten. Hoewel sommige dierenartsen ze gebruiken om aanvallen en epilepsie bij katten onder controle te houden, is er niet veel bekend over de invloed van deze medicijnen op katten op de lange termijn en welke bijwerkingen u kunt verwachten. Naarmate het onderzoek naar deze medicijnen voortschrijdt, kunnen ze op grotere schaal worden aanbevolen voor katten met toevallen en epilepsie. Voorlopig moeten ze worden gereserveerd voor therapieresistente gevallen van epilepsie waarbij de aanvallen niet goed onder controle zijn met meer traditionele medicijnen.
Note: Dit artikel is alleen voor informatieve doeleinden. Als uw huisdier tekenen van ziekte vertoont, raadpleeg dan zo snel mogelijk een dierenarts.