/ TERUG NAAR AUDITORY PROCESSING DISORDERS OVERVIEW
Er zijn geen genezende middelen voor APD, maar er zijn wel veel behandelingen die erop gericht zijn de effectiviteit van de dagelijkse communicatie te verbeteren. Omdat het een neurologisch probleem is, kan het niet met medicijnen worden behandeld.
Een succesvol behandelingsplan voor APD omvat veel verschillende benaderingen.
Omgevingsaanpassingen: Deze aanpassingen vallen uiteen in twee soorten, bottom-up en top-down, en zijn gericht op het creëren van een redundante luister- en leeromgeving.
-
Bottom-up omgevingsaanpassingen, die akoestisch zijn gebaseerd, omvatten: gehoorondersteunende technologie, architectonische ingrepen om galm te verminderen, en preferentiële zitplaatsen uit de buurt van schadelijk lawaai.
-
Top-downaanpassingen in de omgeving, die verandering brengen in de manier waarop informatie wordt overgebracht, zijn onder andere: controleren op begrip, verbale spraak aanvullen met visuele aanwijzingen, het spreektempo verlagen, belangrijke informatie herhalen, schriftelijke instructies geven en een notulist beschikbaar stellen.
Speech-language pathology (spraaktherapie): Omdat kinderen met APD moeite hebben met geluidsdiscriminatie – het onderscheiden van gelijksoortige geluiden – kunnen spraak-taalpathologen (SLP’s) hen helpen deze geluiden beter en duidelijker waar te nemen. SLP’s kunnen kinderen ook helpen de perceptie van individuele klanken (fonemen) in woorden te verbeteren, wat kan helpen bij het lezen, het toepassen van actieve luistervaardigheden, en het gebruik van gepast taalgebruik in sociale situaties.
Compensatiestrategieën: Aan personen met APD kunnen vaardigheden worden aangeleerd om de zwakke luistervaardigheid te compenseren. Voorbeelden hiervan zijn de patiënt leren pro-actiever te zijn in een leeromgeving, zoals om opheldering vragen, iemand vragen aanwijzingen te herhalen, of een opnameapparaat gebruiken.
Auditieve training: Deze interventie probeert direct de functie van het (de) aangedane auditieve proces(sen) te verbeteren door auditieve vaardigheden aan te spreken. De training kan formeel of informeel zijn:
-
Bij formele auditieve training wordt gebruik gemaakt van opgenomen stimuli (bv. tonen, ruis, spraak, cijfers) die via een audioapparaat worden aangeboden. De stimuli kunnen ter controle via een audiometer worden geleid. De prestaties worden regelmatig beoordeeld en de moeilijkheidsgraad van de training wordt aangepast om de prestaties dichter bij het criterium te brengen.
-
Informele auditieve training maakt geen gebruik van stimuluscontrole met een audiometer; in plaats daarvan worden de stimuli face-to-face gepresenteerd in plaats van afgespeeld vanaf een opname op een apparaat.