Appendicitis is een ontsteking die kan leiden tot infectie van de blindedarm. Het treft 7 procent van de Amerikanen en is volgens de American Academy of Family Physicians de meest voorkomende reden voor een kind om een spoedoperatie aan de buikwand te ondergaan. Jongeren tussen de 11 en 20 jaar worden het vaakst getroffen. Een kind, vooral een jongen, kan een groter risico op blindedarmontsteking hebben als iemand anders in de familie het had.
De blindedarm is een kleine, vingerachtige structuur die is bevestigd aan de dikke darm in de rechterbenedenhoek van de buik. Appendicitis treedt op wanneer de appendix verstopt raakt door een stukje ontlasting, een vreemd voorwerp dat werd ingeslikt, of een zwelling als gevolg van een infectie. Bacteriën dringen dan de wand van de appendix binnen. Dit veroorzaakt meer schade.
Als de geïnfecteerde blinde darm niet wordt verwijderd, kan de blinde darm gaan lekken of barsten. Dit kan zowel een plaatselijke infectie veroorzaken als een levensbedreigende aandoening die buikvliesontsteking wordt genoemd.
Er is geen manier om blindedarmontsteking te voorkomen. Het komt zelden voor in landen waar mensen een vezelrijk dieet eten, maar deskundigen hebben nog niet aangetoond dat een dergelijk dieet het definitief voorkomt.
Tekenen en symptomen
De symptomen van appendicitis bij oudere kinderen en tieners zijn buikpijn, koorts, en braken. De pijn begint meestal in het midden van de buik, rond het gebied van de navel. Later kan de pijn zich naar beneden en naar rechts verplaatsen.
Nadat de buikpijn begint, krijgen oudere kinderen en tieners met een blindedarmontsteking meestal koorts, verliezen ze hun eetlust, voelen ze zich misselijk en kunnen ze overgeven. Andere symptomen zijn diarree; de noodzaak om vaak te plassen; een sterke drang om te plassen; constipatie; en, soms, ademhalingssymptomen.
Bij kinderen jonger dan 2 jaar zijn de meest voorkomende symptomen braken en een opgeblazen en gezwollen buik.
Diagnose
Het kan moeilijk zijn om appendicitis te diagnosticeren, vooral bij jongere kinderen. Zelfs ervaren zorgverleners zijn niet in staat om de diagnose 100 procent van de tijd te stellen. Laboratoriumonderzoek, echografie en CT-scans, samen met geschiedenis en lichamelijk onderzoek, worden het vaakst gebruikt om een diagnose te stellen.
Behandeling
Appendicitis is een medische noodsituatie die het vaakst operatief wordt behandeld. Als de appendix chirurgisch wordt verwijderd voordat hij barst, zijn complicaties zeldzaam. Het ziekenhuisverblijf is meestal 2 of 3 dagen. Als de blindedarm breekt, is een langer ziekenhuisverblijf nodig nadat deze is verwijderd.
In sommige gevallen kan een blindedarmontsteking worden behandeld met antibiotica alleen, of door drainage via de huid en, op een later tijdstip, een appendectomie.
Wanneer belt u uw zorgverlener
Belt u onmiddellijk uw zorgverlener als u vermoedt dat uw kind een blindedarmontsteking heeft. Dit geeft uw zorgverlener meer tijd om de diagnose te bevestigen en de geïnfecteerde blindedarm te verwijderen voordat deze gaat lekken of barsten en de infectie verspreidt. Als u niet in staat bent om contact op te nemen met uw zorgverlener, wacht dan niet en ga direct naar de eerste hulp.
Als het erop lijkt dat uw kind mogelijk een blindedarmontsteking heeft, geef hem of haar dan geen pijnstillers of iets te eten of te drinken. Een lege maag versnelt de voorbereiding op een operatie, indien nodig.