Alai

Volledige tekst van Before I die I want to… door Candy Chang op TED conferentie.

Beluister de MP3 Audio hier: MP3 – Candy Chang over Before I die I want to…

TRANSCRIPT:

Er zijn veel manieren waarop de mensen om ons heen ons kunnen helpen ons leven te verbeteren. We komen niet elke buur tegen, dus veel wijsheid wordt nooit doorgegeven, hoewel we wel dezelfde openbare ruimten delen.

Dus heb ik de afgelopen jaren manieren uitgeprobeerd om meer te delen met mijn buren in de openbare ruimte, met behulp van eenvoudige hulpmiddelen zoals stickers, sjablonen en krijt. En deze projecten kwamen voort uit vragen die ik had, zoals: Hoeveel betalen mijn buren voor hun appartement?

Hoe kunnen we meer dingen lenen en uitlenen, zonder op elkaars deur te kloppen op een slecht moment? Hoe kunnen we meer herinneringen delen aan onze verlaten gebouwen, en een beter begrip krijgen van ons landschap? En hoe kunnen we meer van onze hoop delen voor onze leegstaande winkelpanden, zodat onze gemeenschappen onze behoeften en dromen van vandaag kunnen weerspiegelen?

Nou, ik woon in New Orleans, en ik ben verliefd op New Orleans. Mijn ziel wordt altijd gekalmeerd door de reusachtige levende eikenbomen, die al honderden jaren geliefden, dronkaards en dromers in de schaduw stellen, en ik vertrouw op een stad die altijd plaats maakt voor muziek. Ik heb het gevoel dat elke keer als iemand niest, New Orleans een parade heeft.

De stad heeft enkele van de mooiste architectuur ter wereld, maar het heeft ook een van de grootste hoeveelheden verlaten panden in Amerika.

Ik woon in de buurt van dit huis, en ik dacht na over hoe ik het een mooiere ruimte voor mijn buurt kon maken, en ik dacht ook aan iets dat mijn leven voor altijd heeft veranderd.

In 2009 verloor ik iemand van wie ik heel veel hield. Haar naam was Joan, en ze was een moeder voor me. En haar dood was plotseling en onverwacht. En ik dacht veel na over de dood. En … dit maakte dat ik diepe dankbaarheid voelde voor de tijd die ik heb gehad. En … bracht helderheid in de dingen die nu van betekenis zijn in mijn leven. Maar ik heb moeite om dit perspectief in mijn dagelijks leven te behouden. Ik heb het gevoel dat het makkelijk is om verstrikt te raken in het alledaagse, en te vergeten wat echt belangrijk voor je is.

Dus met de hulp van oude en nieuwe vrienden heb ik de zijkant van dit verlaten huis veranderd in een gigantisch krijtbord, en er een zin op gestencild: “Voor ik sterf, wil ik…” Zo kan iedereen die langsloopt een stuk krijt oppakken, nadenken over zijn leven, en zijn persoonlijke aspiraties delen in de openbare ruimte.

Ik wist niet wat ik van dit experiment kon verwachten, maar de volgende dag was de muur helemaal vol, en hij bleef maar groeien. En ik wil graag een paar dingen delen die mensen op deze muur schreven.

“Voordat ik sterf, wil ik berecht worden voor piraterij.”

“Voordat ik sterf, wil ik de internationale datalijn oversteken.”

“Voordat ik sterf, wil ik zingen voor miljoenen.”

“Voordat ik sterf, wil ik een boom planten.”

“Voordat ik sterf, wil ik van het net af leven.”

“Voor ik doodga, wil ik haar nog één keer vasthouden.”

“Voor ik doodga, wil ik iemands cavalerie zijn.”

“Voor ik doodga, wil ik helemaal mezelf zijn.”

Dus deze verwaarloosde ruimte werd een constructieve ruimte, en de hoop en dromen van mensen maakten me hardop aan het lachen, maakten tranen los, en ze troostten me tijdens mijn eigen moeilijke tijden. Het gaat erom te weten dat je niet alleen bent; het gaat erom onze buren op nieuwe en verhelderende manieren te begrijpen; het gaat erom ruimte te maken voor reflectie en contemplatie, en ons te herinneren wat echt belangrijk voor ons is terwijl we groeien en veranderen.

Ik maakte dit vorig jaar, en begon honderden berichten te ontvangen van gepassioneerde mensen die een muur met hun gemeenschap wilden maken. Dus hebben mijn collega’s van het Civic Centre en ik een toolkit gemaakt, en nu zijn er muren gemaakt in landen over de hele wereld, waaronder Kazachstan, Zuid-Afrika, Australië, Argentinië, en daarbuiten. Samen hebben we laten zien hoe krachtig onze openbare ruimten kunnen zijn als we de kans krijgen om een stem te hebben, en meer met elkaar te delen.

Twee van de meest waardevolle dingen die we hebben zijn tijd, en onze relaties met andere mensen. In onze tijd van toenemende afleiding, is het belangrijker dan ooit om manieren te vinden om perspectief te houden, en te onthouden dat het leven kort en teder is. De dood is iets waar we vaak ontmoedigd over praten, of zelfs maar aan denken, maar ik heb me gerealiseerd dat je voorbereiden op de dood een van de meest krachtgevende dingen is die je kunt doen. Nadenken over de dood verheldert je leven.

Onze gedeelde ruimten kunnen beter weerspiegelen wat belangrijk voor ons is, als individu en als gemeenschap, en met meer manieren om onze hoop, angsten en verhalen te delen, kunnen de mensen om ons heen ons niet alleen helpen betere plekken te maken, maar ze kunnen ons ook helpen betere levens te leiden.

Dank u.

Dank u.