Toen hij in 1947 op 28-jarige leeftijd voor de Dodgers begon te spelen, was Jackie Robinson ouder dan de doorsnee rookie. Honkbalfans en spelers reageerden op Robinson met alles van ongebreideld enthousiasme dat in de krantenkoppen te lezen was, tot argwaan en openlijke vijandigheid die tot uiting kwam in boonbalworpen en doodsbedreigingen. Zijn atletische capaciteiten zegevierden ondanks de intense druk die werd veroorzaakt door het doorbreken van de “kleurlijn”. Robinson won respect en werd een symbool van zwarte kansen. De Sporting News, die zich tegen zwarten in de Major Leagues had verzet, gaf Robinson in 1947 zijn eerste Rookie of the Year Award. De prijs werd hernoemd ter ere van Robinson in 1987.
Na een paar seizoenen goed te hebben gespeeld en racistische beledigingen te hebben getolereerd, voerde Robinson zijn speelstijl op en sprak zich vaak uit. Hij veroorzaakte controverse door te protesteren tegen de beslissingen van scheidsrechters, hotels die weigerden hem bij zijn teamgenoten te laten verblijven en teams die weigerden zwarte spelers aan te nemen. Robinson’s uitstekende 10-jarige carrière omvatte een slaggemiddelde van .311, deelname aan zes World Series, en 19 keer thuis stelen. Hij won ook de National League Most Valuable Player award in 1949, toen hij de competitie aanvoerde met een slaggemiddelde van .342 en 37 gestolen honken. Zijn indrukwekkende loopsnelheid, krachtige slagkracht en sterke veldspel maakten Robinson een belangrijke speler in een team met veel sterren. In Boys of Summer beschrijft Roger Kahn de Dodgers in deze jaren, waaronder Roy Campanella, Carl Furillo, Gil Hodges, Pee Wee Reese, en Duke Snider
Het verhaal van Jackie Robinson sprak al snel tot de verbeelding van het volk, en het werd in de Amerikaanse populaire cultuur in vele verschillende vormen naverteld. De Library of Congress heeft een grote verscheidenheid aan voorbeelden: films, radioprogramma’s, bladmuziek, stripboeken, sporttijdschriften. Veel Amerikaanse verhalen kunnen worden getraceerd via de populaire cultuur en samengevat, zoals hier, door materiaal bijeen te brengen dat zich in verschillende afdelingen van de bibliotheek bevindt. Voor meer informatie over het gebruik van origineel bronnenmateriaal, zie Over de collectie.
Branch Rickey gaf vele, soms tegenstrijdige, redenen voor zijn wens om honkbal te integreren. Aanvankelijk hield Rickey vol dat hij Robinson inhuurde vanwege zijn wens om het best mogelijke team op het veld te zetten. Voordat multi-miljoen dollar omroepcontracten de norm waren, waren teams bijna uitsluitend afhankelijk van de kaartverkoop om hun uitgaven te betalen – voorjaarstraining, reizen, spelerssalarissen, stadiononderhoud – en winst te maken. Het aantal toeschouwers was altijd hoger voor winnende ploegen, en Rickey was niet de enige die geloofde dat Afro-Amerikaanse spelers zijn ploeg konden verbeteren. De Dodgers slaagden er goed in met zwarte sterren als Jackie Robinson, Roy Campanella, en Don Newcombe. Zoals blijkt uit een interview uit 1955 in de Rickey Papers, erkende Rickey later dat zijn geloof in gelijke rechten ook een sterke drijfveer was bij het contracteren van Afro-Amerikanen bij de Dodgers.
Nadat een van de mede-eigenaren van de Dodgers overleed, verkocht Rickey zijn aandelen in het team in de herfst van 1950 en sloot zich aan bij de Pittsburgh Pirates organisatie. Robinson uitte zijn waardering voor Rickey in een handgeschreven brief die bewaard is gebleven in de Rickey Papers.
Nadat Branch Rickey en Jackie Robinson de deur openden voor zwarte spelers in het georganiseerde honkbal, volgden al snel een paar anderen. In dat eerste jaar gooide Dan Bankhead voor de Dodgers, Larry Doby speelde voor de American League Cleveland Indians, en Henry Thompson en Willard Brown speelden kort voor de St. Louis Browns. Hoewel sommige major league teams meteen begonnen te integreren, duurde het twaalf jaar voordat het laatste major league team in 1959 integreerde.
-
Pittsburgh Courier, Washington Edition, Saturday, April 19, 1947.
De krantenkoppen geven de opwinding weer die veel fans en de zwarte sportschrijver Wendell Smith voelden bij het zien van Jackie Robinson in zijn eerste wedstrijd voor de Dodgers. (Voor aanvullende informatie over zwarte kranten in de Library of Congress, raadpleeg de Serial and Government Publications Division.) -
“Did You See Jackie Robinson Hit That Ball?” Woorden en muziek door Woodrow Buddy Johnson, juni 1949. (Library of Congress, Music Division – EU 169446) -
Omslag voor scenario van The Jackie Robinson Story, geschreven door Arthur Mann en Lawrence Taylor voor de film geproduceerd door Eagle-Lion Films, 1950. (Library of Congress, Manuscript Division, Arthur Mann Papers.) -
Jackie Robinson stripboek. Greenwich, CT: Fawcett Publications, juli 1951. Vol. 1, no. 5. 18 pagina’s. (Afdeling seriële en overheidspublicaties. Reproductienummer: LC-USZC4-6144 (voorkant) en LC-USZC4-6147 (achterkant))
Robinson’s nationale beroemdheidsstatus inspireerde tot een stripreeks. De bibliotheek heeft nog drie andere uitgaven, verkregen via een depot voor auteursrechten. (De originele stripboeken staan op papier dat nu te broos is om te hanteren en de toegang is beperkt). -
Onze Sporten. Binnenzijde omslag. New York: Universal Publishing and Distributing Corporation, juni, 1953. Vol. 1, no. 2. (Library of Congress, Manuscript Division. Branch Rickey Papers)
Jackie Robinson was redacteur van dit kortlopende tijdschrift, dat zich richtte op zwarte sporten. De inhoudsopgave geeft aan hoeveel aspecten van sport nog niet geïntegreerd waren. -
Brief van Jackie Robinson aan Branch Rickey,
Manuscript Division, Branch Rickey Papers. Overgenomen met toestemming van Rachel Robinson.) -
Baseball wedstrijdprogramma voor Kansas City Monarchs en Indianapolis Clowns, 1954. 10 pagina’s (Library of Congress, Manuscript Division, Branch Rickey Papers)
Bekijk volledige programma