Achtergrond: Beroertes als gevolg van atriumfibrilleren (AF) vormen een belangrijke oorzaak van invaliditeit bij volwassenen en een grote last voor de samenleving en de gezondheidszorgsystemen.
Doelstellingen: Ons doel was om de kosteneffectiviteit te beoordelen van apixaban, een direct werkend oraal anticoagulans (DOAC), versus warfarine of aspirine voor patiënten met AF in de Griekse gezondheidszorgsetting.
Methoden: We gebruikten een eerder gepubliceerd Markov-model om klinische gebeurtenissen te simuleren voor patiënten met AF die werden behandeld met apixaban, de vitamine K-antagonist (VKA) warfarine, of aspirine. Klinische gebeurtenissen (ischemische en hemorragische beroerte, intracraniële bloeding, andere grote bloeding, klinisch relevante niet-grote bloeding, myocardinfarct, en cardiovasculaire ziekenhuisopnames) werden gemodelleerd met behulp van gegevens over de werkzaamheid uit de klinische onderzoeken ARISTOTLE en AVERROES. De basiskenmerken van het cohort waren ook afkomstig van deze onderzoeken. Onder de VKA-geschikte patiënten waren 64,7% mannen met een gemiddelde leeftijd van 70 jaar en een gemiddelde CHADS2 (cardiac failure, hypertension, age, diabetes, stroke2)-score van 2,1, terwijl 58,5% van de VKA-ongeschikte patiënten mannen waren met een gemiddelde leeftijd van 70 jaar en een CHADS2-score van 2,0. Een panel van deskundigen (cardiologen en internisten) verschafte informatie over het gebruik van middelen voor de behandeling van AF. De kostenberekeningen weerspiegelen de lokale klinische setting en een derdebetalersperspectief (€, verdisconteerd tegen 3%).
Resultaten: Op basis van een simulatie van 1000 VKA-geschikte patiënten over een levenslange horizon, resulteerde het gebruik van apixaban versus warfarine in 26 minder beroertes en systemische embolieën in totaal, 65 minder bloedingen, 41 minder myocardinfarcten, en 29 minder CV-gerelateerde sterfgevallen, met een incrementele kosteneffectiviteitsratio (ICER) van € 14.478/quality-adjusted life-year (QALY). Voor VKA-ongeschikte patiënten resulteerde apixaban versus aspirine in 72 minder beroertes en systemische embolieën en 57 minder CV-gerelateerde sterfgevallen, met een ICER van €7104/QALY. Gevoeligheidsanalyses gaven aan dat de resultaten robuust waren.
Conclusies: Op basis van de huidige analyse vertegenwoordigt apixaban een kosteneffectieve behandelingsoptie versus warfarine en aspirine voor de preventie van beroerte bij patiënten met AF vanuit een Grieks gezondheidszorgbetalersperspectief over een levenslange horizon.