Alai

Rasprofiel
–Geschreven door Alison O Sullivan

Ras:
Dalmatiër. Beroemd geworden door de tekenfilm 101 dalmatiërs uit 1959
Gebruikersniveau:
geschikt voor actieve en betrokken nieuwe baasjes.
Gemiddelde levensduur:
12 jaar
Gemiddeld gewicht:
50-65 pond
Grootte:
18-28 inches
Kleur en vacht:
Wit met zwarte vlekken of wit met bruine (lever) vlekken. Pasgeboren puppies vertonen meestal geen vlekken tot hun tweede week. De vacht is kort en dicht en verhaart het hele jaar door overmatig. Twee tot drie keer per week borstelen is meestal voldoende om het verharen tot een minimum te beperken.
Typische gezondheidsproblemen:
Bijna 12% van het ras wordt doof geboren. Geen enkele bloedlijn is vrij van dit probleem. Dalmatische honden kunnen ook uraatstenen vormen omdat ze niet goed in staat zijn purinehoudende voedingsmiddelen, zoals lever en rundvlees, te metaboliseren. Dit is gemakkelijk te controleren met een dieet en is zelden levensbedreigend. Sommige dalmatiërs kunnen huid- of vachtproblemen hebben, zoals vlooienbetendermatitis, of allergische reacties op grassen, stof of pollen. Het vlooienvrij houden van de tuin en het geven van een hoge kwaliteit voeding kan veel huidproblemen voorkomen. Dalmatiers doen het slecht als honden die alleen buiten komen. Door hun gevoelige huid en korte haar kunnen ze niet goed tegen extreme weersomstandigheden en ze pikken schimmels op van vochtige grond en gras. Vergeet niet die kleine roze neusjes in de zomer in te smeren met zonnebrandcrème, want ze kunnen net zo verbranden als jij.
Geschiedenis en persoonlijkheid:
Geschiedkundigen geloven dat de dalmatiër in India is ontstaan als een licht gevlekte jachthond die door zigeuners werd gekoesterd vanwege hun opvallende tekening en hun gretigheid om plezier te maken. Dalmatiërs reisden door Europa en Azië met de zigeuners uiteindelijk arriveerden ze in Europa rond het einde van de jaren 1780 toen leden van de Britse hogere klasse ze mee naar huis namen van hun frequente reizen naar het vasteland van Europa. De aristocratie hoopte ze te gebruiken als jachthonden, maar ontdekte al snel dat ze betere metgezellen waren voor door paarden getrokken koetsen, omdat ze graag naast de paarden liepen, wat verklaart waarom ze koets honden werden genoemd.
Het is onbekend wanneer het ras werd geïntroduceerd in dit land. De eerste dalmatiër die door de AKC werd geregistreerd was in 1888. In 1905 werd de Dalmatische Club van Amerika opgericht. Hun favoriete tijdverdrijf was het testen van de snelheid en het uithoudingsvermogen van honden terwijl ze draafden naast een koets en/of paarden (road trials – een hobby die vandaag de dag nog steeds wordt beoefend). De associatie van de dals met koetsen en paarden opende ook een nieuwe carrièremogelijkheid voor het ras. Dalmatiers kregen de bijnaam “brandweerhond” omdat zij de honden waren die in de stallen leefden bij de paarden die de waterpompen trokken die werden gebruikt om branden te blussen. Als de alarmbel klonk renden de honden achter de paarden aan of leidden de weg door de straten. Nadat auto’s de paarden en koetsen hadden vervangen, verhuisden de honden naar de brandweerkazernes en genoten van het rijden op de motoren. In de afgelopen 40 jaar hebben de meeste brandweerkazernes geen dalmatiër meer kunnen houden omdat veel stedelijke brandweerkazernes niet over de nodige ruimte beschikken en het personeel vaak van de ene kazerne naar de andere wordt overgeplaatst en onregelmatige ploegendiensten krijgt.

Gefokt om urenlang onder of naast een koets te rennen, worden de meeste dalmatiërs niet snel moe. Dit betekent dat de dalmatiër een actieve en energieke hond is die van veel beweging houdt. Dalmatiërs zijn mens- en mensgericht. Als u op zoek bent om een dalmatiër te adopteren wees bereid om ze een deel van uw leven te maken. Dalmatiers zijn het gelukkigst als ze hun baasje vergezellen, waarheen ze ook gaan. Dalmatiers zijn meestal afstandelijk ten opzichte van vreemden, maar zodra ze hen leren kennen kan de persoon worden getrakteerd op de beroemde dalmatiër glimlach of grijns, die ontwapenend kan zijn voor iemand die niet bekend is met dalmatiërs. Dalmatiers kunnen zeer luidruchtig zijn, ze kirren, knorren, en soms geven ze een fluitende gaap als ze proberen bijzonder terughoudend te zijn (meestal te zien als ze straf proberen te ontlopen).
Waarom zitten deze honden meestal in dierenasielen?
Dalmatische honden belanden meestal in asielen om verschillende redenen.

• Overteelt. Als gevolg van de Disney-films kochten veel ouders in allerijl een dalmatiër voor hun kinderen, in de veronderstelling dat ze net zo zouden zijn als de schattige, springerige puppies die ze in de films zagen. Deze mensen hebben er niet bij stilgestaan dat het schattige puppy dat ze mee naar huis namen al snel zou uitgroeien tot een energieke hond van 50 pond.
• Probleemgedrag. Dalmatiers zijn vaak eigenwijs en koppig en als je ze niet consequent traint en grenzen stelt, krijg je een onhandelbare volwassen hond. Dalmatiers kunnen snel verveeld raken en hebben een onafhankelijke inslag. Eigenaars die niet genoeg tijd aan hun Dal willen besteden, krijgen een hond die onstuimig en destructief is en probleemgedrag ontwikkelt zoals over een hek klimmen, kauwen, graven of blaffen.
• Dit ras, hoewel slim, kan koppig zijn om te trainen. Conventionele training werkt niet bij dalmatiërs. Ze reageren het best op positieve trainingsmethodes in tegenstelling tot methodes die berusten op uitschelden en de hond steeds “nee” zeggen. Deze honden worden vaak in asiels gedumpt door eigenaren die niet de tijd willen nemen om ze goed te trainen.

Hoe gaan deze honden om met het leven in een opvangcentrum?
Geen enkele hond gedijt goed in een opvangsituatie. Net als bij elk ander ras, kunnen dalmatiërs in asiels panisch worden en beginnen te blaffen en te springen op de kennel of ze worden depressief.
Wie zou dit ras moeten bezitten?
De ideale dalmatiër eigenaar moet geduldig zijn en toegewijd om hen de aandacht en training te geven die ze nodig hebben. Veel dalmatiër eigenaren zijn overweldigd en onvoorbereid op de tijd en aandacht die dit ras vereist. Mensen die lange werkdagen maken of langere tijd van huis zijn, kunnen beter geen dalmatiër bezitten.
Is dit ras goed met kinderen?
Dalmatische honden zijn goede huisdieren in de juiste situatie. Ouders met kleine kinderen (jonger dan 6 jaar) moeten zich ervan bewust zijn dat dals erg uitbundig kunnen zijn en per ongeluk een kind omver kunnen lopen. Kleine kinderen moet geleerd worden niet in de ogen te prikken of aan de staart te trekken; zowel dals als kinderen moeten het juiste gedrag aanleren. Begrijp echter dat een hond nooit zonder toezicht met kinderen mag worden achtergelaten; kinderen weten niet altijd hoe ze een hond moeten behandelen en elke hond heeft zijn grenzen.
Hoe gemakkelijk is het trainen en zindelijk maken met dit ras?
Dalmatische honden hebben de reputatie dom en moeilijk te trainen te zijn. Dit is absoluut onjuist, want ze zijn in feite uiterst intelligent en creatief. Ze zijn slim genoeg om een situatie te herkennen waarin de eigenaar niet in staat of niet bereid is om een commando op te leggen.
Is dit ras goed met andere honden in het algemeen?
Dalmatische honden kunnen meestal goed opschieten met andere honden en doen het goed in huishoudens met meerdere huisdieren. Deense Doggen kunnen goed opschieten met katten als ze op de juiste manier worden geïntroduceerd