Alai

Waarschuwing: BELANGRIJKE SPOILERS voor Spider-Man: Far From Home

Spider-Man: Far From Home werpt een grote bom op de status quo van Spider-Man (Tom Holland), en de manier waarop Marvel met zijn geheime identiteit omgaat, is zojuist de grootste uitdaging voor de studio geworden. Sinds Marvel Studios en Sony Pictures in 2015 een deal sloten om het personage te delen, zijn bioscoopbezoekers getuige geweest van de geleidelijke integratie van Spidey in het Marvel Cinematic Universe. Sterker nog, Spider-Man zelf heeft een vitale rol gespeeld in een relatief korte tijdspanne. Nadat hij werd gerekruteerd in het team van Iron Man (Robert Downey Jr.) in Captain America: Civil War, schakelde hij in zijn eentje het illegale wapenbedrijf van Adrian Toomes (Michael Keaton) uit in Spider-Man: Homecoming. Peter speelde ook een sleutelrol in de strijd tegen Thanos (Josh Brolin) in Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame, en zijn prominentie in de MCU lijkt klaar om door te gaan in Fase 4 – en verder.

Zeker, die-hard fans hebben grotendeels waardering voor deze jeugdige, spraakzame, popcultuur savvy iteratie van Spider-Man. Er zijn echter toenemende zorgen over de manier waarop de held en zijn mythos worden geherinterpreteerd in de MCU. De subtielere weergave van Peter’s Spider-Sense heeft wenkbrauwen doen fronsen, net als Peter’s pogingen om Iron Man te evenaren in plaats van alleen te staan. Toch verbleekt dit in vergelijking met hun meest beslissende wending tot nu toe.

Gerelateerd: How The MCU Would Look Without Spider-Man (It’s Quite Different)

Far From Home’s eerste post credit scène toont Peter genietend van zijn nieuwe relatie met Michelle “MJ” Jones, maar zijn geluk is van korte duur. De Daily Bugle.net – geleid door J. Jonah Jameson (J.K. Simmons) – geeft bewerkte beelden vrij die Mysterio (Jake Gyllenhaal) hen heeft gestuurd voor zijn dood in het laatste gevecht. De clip positioneert niet alleen Spidey als de schurk achter de Elemental-dreiging, voordat de muurkruiper de “heldhaftige” Quentin Beck neerschiet – het toont ook Mysterio die Spidey’s ware naam aan de wereld onthult.

Dit is een opmerkelijk moment in de filmgeschiedenis van Spidey, aangezien de held beroemd is om zijn consequente geheime identiteit. Laten we eens bekijken waarom dit een van de kernprincipes is van de overlevering van Spider-Man, en waarom het zo’n groot risico vormt voor de toekomstplannen van Marvel.

Waarom Spider-Man’s geheime identiteit zo belangrijk is in de comics

Hoewel hij er niet altijd in geslaagd is om zijn identiteit geheim te houden, heeft Peter Parker lange tijd de misdaad achter een masker bestreden om verschillende belangrijke redenen. De eerste, en meest genoemde, is dat anonimiteit zijn geliefden beschermt. In tegenstelling tot serum-verrijkte supersoldaten, goden en miljardair playboys, is Peter een gewone man met beperkte middelen. Als Spider-Man’s identiteit openbaar zou zijn, zou hij niet in staat zijn zijn vrienden en familie te beschermen tegen het grote aantal criminelen en machtige superschurken die graag hun wraak zouden uitoefenen op makkelijk te identificeren doelwitten. Bovendien laat de iconische reeks getiteld “The Night Gwen Stacy Died” de gevaren zien van Peter’s geheime identiteit die ontdekt wordt door gevaarlijke individuen.

Inderdaad is het verschil tussen de verlegen Peter Parker en de sensationele Spider-Man een cruciaal onderdeel geworden van de karaktervorming. Peter heeft vaak uitgelegd dat de anonimiteit hem in staat stelt om de pittige kwinkslagen uit te delen die hem al jaren geliefd maken bij de lezers. Het zorgt ook voor brood op de plank, via de foto’s die hij verkoopt aan The Daily Bugle – een regeling die niet zou werken als J. Jonah Jameson de waarheid zou kennen. En hoewel het geheim Spider-Man’s vrienden, geliefden en familieleden beschermt, beschermt het ongetwijfeld ook Peter. De dubbele identiteit zorgt ervoor dat Peter kan genieten van zowel zijn normale als zijn buitengewone levensstijl wanneer hij de andere persoonlijkheid aanneemt. Jarenlang heeft Peter ongemakkelijke confrontaties vermeden met mensen die Spider-Man haatten of wantrouwden, zoals Harry Osborn en Tante May.

Spider-Man’s dualiteit heeft ook een grotere, meta betekenis gekregen. Fans en critici hebben Spidey’s blijvende populariteit toegeschreven aan het feit dat we kunnen relateren aan – en genieten van – zowel de bovennatuurlijke en meer alledaagse helften van zijn leven. Plus, het feit dat Spider-Man zijn geheim zo lang heeft weten te bewaren – namelijk door een volledig lichaamskostuum – betekent dat lezers en toeschouwers zichzelf op het personage kunnen projecteren op een manier waarop ze dat bij andere superhelden niet kunnen doen. Het feit dat “iedereen Spider-Man kan zijn” was een zeer succesvol aspect van Spider-Man: Into the Spider-Verse. Maar, interessant genoeg, is de MCU een andere kant opgegaan.

Hoe het MCU de geheime identiteit van Spider-Man heeft verzwakt

Buiten zijn liefdesinteresses, schurken die de waarheid ontdekten of een toevallige, willekeurige New Yorker, hielden de films van Sam Raimi en Marc Webb het geheim van Spider-Man grotendeels in stand toen ze zijn vormende dagen als superheld in kaart brachten. De MCU heeft de dingen echter veranderd. Tegen de tijd van Captain: America Civil War – waar Peter voor het eerst wordt geïntroduceerd – was hij al zes maanden actief als Spider-Man. In die periode hadden omstanders Spidey in actie op video opgenomen, en het was uit deze clips dat Iron Man (op een of andere manier) de waarheid afleidde. Tony benaderde de jonge held uit kostuum en recruteerde hem in zijn team om Captain America (Chris Evans) neer te halen.

Hoewel geen van de andere helden tijdens het conflict op de hoogte was van Spidey’s naam, onthulde Spider-Man: Homecoming dat Happy Hogan (Jon Favreau) was aangesteld als de handler van de held – dus, hij was verteld wie Spidey was. Peters vriend Ned (Jacob Bantalon) en tante May ontdekten ook wat de Stark-stage echt inhield tijdens Homecoming, voordat Infinity War en Endgame Spidey regelmatig zagen ontmaskeren en zichzelf noemden aan Doctor Strange (Benedict Cumberbatch), Captain Marvel (Brie Larson), de Guardians of the Galaxy en, natuurlijk, Earth’s Mightiest Heroes.

In veel opzichten is deze hoeveelheid samenzweerders te verontschuldigen, gezien het feit dat een groot aantal van hen mede-helden en bondgenoten zijn (voor nu, in ieder geval). Bovendien is dit over het algemeen het geval geweest voor een groot deel van het moderne tijdperk van Marvel Comics, met gevestigde figuren zoals Daredevil en de Fantastic Four die op de hoogte werden gebracht van Spider-Man’s geheim. Maar, zoals eerder vermeld, in Far From Home’s mid-credits scene zendt The Daily Bugle beelden uit die Quentin Beck hen had gestuurd, waarbij hij Spidey’s geheim onthult voordat de muurkruiper hem “vermoordt”.

Zoals we later zullen onderzoeken, betekent dit niet noodzakelijkerwijs dat Peter’s geheime identiteit helemaal dood en begraven is. Maar daar lijkt het na Far From Home wel op – vooral omdat Marvel al had overwogen om Peter naar buiten te brengen tijdens Tony’s afgebroken persconferentie aan het eind van Homecoming. Op het eerste gezicht is Mysterio’s (schijnbaar) postume uithaal naar Peter een moedige, nooit eerder vertoonde zet voor Spider-Man films. Er bestaat echter bezorgdheid dat Marvel Studios, door Spidey’s identiteit aan de MCU te onthullen, een van de bepalende attributen van de held heeft genegeerd, wat in de toekomst voor complicaties kan zorgen.

Het probleem van het verlies van Spiderman’s geheime identiteit

Post-Iron Man lijkt het hebben van een geheime identiteit in de MCU misschien een vreemde gedachte – vooral omdat deze fictieve wereld is gevuld met geavanceerde technologie. Met HD camera’s en geavanceerde computer surveillance systemen (zoals EDITH) zou het steeds moeilijker worden voor Peter om de leugen vol te houden. Hoe het ook zij, het verlies van Spidey’s geheime identiteit verandert de dynamiek van het personage radicaal, en niet alleen met zijn familie en schoolkameraden. Heel wat Spider-Man-verhalen – zoals de briljante autorit in Homecoming – verliezen automatisch veel van hun intrige en spanning als Spidey’s schurken en critici van bij het begin weten wie hij is. Sterker nog, conflicten met aartsvijanden, zoals de geruchtmakende, toekomstige introductie van de Green Goblin, zullen op grote schaal moeten veranderen als Norman Osborn niet de enige is die Spider-Man’s geheim kent.

Zo ook – gezien de jeugd van het personage in de MCU – roept de ontmaskering veel vragen op binnen de bredere fictieve wereld. Het is niet alleen dat er een ethische fall-out is van volwassen schurken en criminelen die willens en wetens een minderjarige aanvallen; Marvel schrijvers en regisseurs zullen de illegaliteit van Peter’s vigilantisme moeten erkennen. Het helpt ook niet dat Spider-Man in Homecoming waarschijnlijk ook zonder paspoort naar Berlijn is gereisd. In tegenstelling tot Iron Man en Captain America, heeft hij geen overheidssteun voor zijn misdaadbestrijding. Als de vervolgen van Far From Home zich blijven richten op Spidey’s tienerescapades en deze andere aspecten buiten beschouwing laten, begint het oorzaak-en-gevolg realisme dat Marvel zo hard heeft gewerkt om te cultiveren in hun franchise uit elkaar te vallen.

Maar het meest cruciale van alles – als de enige held in de MCU met een geheime identiteit – zou Spider-Man een belangrijk aspect verliezen dat hem zo uniek maakt. Zoals we eerder onderzochten, Spidey is gewoon niet zo herkenbaar zonder zijn alledaagse problemen. Door Peter Parker publiekelijk als superheld te benoemen, verdwijnt dat onderscheid tussen het fantastische en het alledaagse van zijn leven, wat betekent dat niets zich op dezelfde manier zou afspelen. Immers, hoe zou Peter ooit een bal kunnen bijwonen als iedereen wist wat hij had gedaan, en waartoe hij in staat was? Het is veelzeggend dat het enige verhaal waarin Spider-Man zijn masker afdeed in de comics (tijdens de Civil War) nog geen jaar later werd teruggedraaid in de altijd controversiële One More Day arc, zodat niemand zich zijn identiteit nog herinnerde.

Het kan niet worden onderschat hoe populair Spider-Man is, en hoe hard Marvel heeft gewerkt om hem in de MCU op te nemen. Het herwerken van een belangrijk deel van Spidey’s aantrekkingskracht kan al die goede wil schaden. Maar dat wil niet zeggen dat alle hoop verloren is.

Hoe Spider-Man zonder geheime identiteit goed zou kunnen zijn

Zo’n verhaal, waarin Peter de wereld ervan probeert te overtuigen dat hij Spider-Man niet is, zou interessant zijn voor Spider-Man-films, ook al rekt het de logica een beetje op. Aan de andere kant, hetzelfde kan gezegd worden van een Spidey wiens identiteit bekend is bij het publiek. Peter Parker staat bekend als de held die het zelden voor de wind gaat. Gezien het feit dat Spider-Man’s zachtaardige alter ego in het publieke bewustzijn is geduwd, zal het intrigerend zijn om te zien hoe hij omgaat met de aandacht wanneer, in tegenstelling tot zijn eerste mentor Tony Stark, beruchtheid iets is waar Peter totaal niet op voorbereid is.

Zeker, Spidey liefhebbers zullen het misschien niet leuk vinden hoe de beruchte “One More Day” arc de kwestie van zijn identiteit in de comics heeft opgelost. Maar de verhalen waarin Peter, Mary Jane en Aunt May op de vlucht moesten slaan nadat Spider-Man van kant wisselde in “Civil War” waren zeer meeslepend. In datzelfde verhaal werd Spider-Man’s rivaliteit met de Kingpin veel persoonlijker toen Fisk Peter en zijn familie overrompelde – met bijna fatale gevolgen.

Hoewel het onwaarschijnlijk is dat Marvel Studios de duisternis van de “Back In Black” arc zal aanpassen, vertegenwoordigt dit verhaal wel het soort krachtige verhalen dat verteld kan worden als Spider-Man’s geheime identiteit bekend is bij zijn vijanden. Hoewel traditionalisten misschien tegen het idee zijn dat de identiteit van Peter Parker bekend wordt, kan deze draai Jon Watts’ iteratie onderscheiden van de Sam Raimi en Marc Webb saga’s, en een nieuw soort boeiende verhalen inluiden voor de vervolgen van Spider-Man: Far From Home.