Career Advice
“Verlaat alle hoop, gij die hier binnengaat.” – Opschrift bij de vestibule van de hel, uit De goddelijke komedie van Dante Alighieri
Als jonge lezer van Dante heeft de beschrijving van de hel door de Italiaanse dichter in De goddelijke komedie gediend als een metafoor voor veel van wat ik later in mijn leven heb meegemaakt. Of ik nu op de middelbare school op een boerderij werkte of tijdens mijn studie in opleiding was om legerofficier te worden, ik kon mijzelf vrij gemakkelijk in een of andere cirkel van de hel wanen. Typisch, een beetje zelfspot – “Waar heb ik dit aan verdiend?” – maakte de dagen een stuk vrolijker.
Toen ik aan mijn militaire reis begon, had ik net zo goed Vergilius aan mijn zijde kunnen hebben, die me hielp mijn eigen rivier de Styx te bevaren. Hoezeer ik ook genoot van het legerleven, ik kon niet hetzelfde zeggen van sommige van de leiders die ik ontmoette. Terwijl ik werkte aan het definiëren van mijn eigen leiderschapsfilosofie, begon ik velen van hen te zien als dubbelgangers van degenen die Dante’s negen cirkels van de hel bewoonden. Er was niet slechts één type giftige leider, er waren er vele.
Eerste Cirkel: Limbo
In deze cirkel dwalen de anders zo deugdzame zielen die er nooit in slagen echt te leiden. Het zijn geen slechte mensen, ze zijn alleen niet erg nuttig. Velen zijn goedbedoelende padvinders die er niet in slagen uit hun eigen weg te gaan. Als er een cirkel in de hel was voor professioneel personeel, dan zou dit het zijn. Zij zullen de eeuwigheid doorbrengen zonder doel, zonder het enige werk te doen dat hen is opgedragen: leiding geven.
Tweede Cirkel: incompetentie
Mijn tweede cirkel is gereserveerd voor die arme zielen die het maar niet voor elkaar lijken te krijgen. Ze verliezen eigendommen, falen bij inspecties, verdwalen op weg naar het veld, en lijken altijd in het verkeerde uniform te verschijnen voor een of ander evenement. Maar ze houden wel de aandacht af van alle anderen, dus hun plaats is slechts een steenworp over de rivier de Styx van Limbo. Hun straf? Ze brengen een eeuwigheid door met het uitvoeren van een inventarisatie van een commandowisseling, het voorbereiden van PowerPoint-dia’s, of het coördineren van de alledaagse details voor een conferentiegesprek dat door een e-mail had kunnen worden vervangen.
Derde Cirkel: Besluiteloosheid
In de tweede cirkel van de hel bevinden zich die leiders die niet in staat zijn om zelfs maar de meest elementaire beslissingen te nemen. Deze ellendige zielen brachten hun leven door in een voortdurende staat van besluiteloosheid, anderen laten wachten terwijl zij aarzelden over verzoeken om informatie of bijgewerkte inlichtingenrapporten. Omdat hun aanwezigheid even gekmakend en frustrerend was als een oorlogsinzet in Koeweit, zijn ze gedoemd tot een eeuwige zwerftocht door de eindeloze nacht in Ali al Salem, peinzend over alle beslissingen die ze niet hebben genomen.
Vierde Cirkel: Risicomijdend
De risicomijdenden zijn slechts iets verder stroomafwaarts van de besluitelozen in mijn versie van de hel, maar hun cirkel is belangrijk vanwege de egocentrische aard van hun angst voor risico. Deze vorm van besluiteloosheid is bijzonder verraderlijk omdat het een diepgeworteld verlangen vertegenwoordigt om verantwoording te vermijden. Voor alle mensen die lijden door hun zelfzuchtige passiviteit, brengen zij de eeuwigheid door gedwongen om risico-evaluaties te voltooien voor de meest alledaagse taken, terwijl zij een modderpoel liggen van het koude zweet dat zij transpireerden terwijl zij manieren probeerden te vinden om het risico te ontwijken dat zij niet op anderen konden afschuiven.
Vijfde Cirkel: Lafheid
Een belangrijk deel van leiderschap is het trotseren van je angsten. Niet het soort dat je in de oorlog tegenkomt – wat heel begrijpelijk is – maar in het dagelijks leven. Mijn vijfde cirkel van de hel wordt bevolkt door hen die bang zijn om eerlijke feedback te geven, die niet voor hun mensen opkomen, en die altijd lijken te verdwijnen als ze het hardst nodig zijn. Hun straf is om voor eeuwig opgesloten te zitten in een cirkelgesprek met een demonische versie van Bill Lumbergh.
Zesde Cirkel: Egoïsme
In tegenstelling tot wat men denkt, is er een cirkel in de hel voor hen die leven volgens het motto: “Krijg de klere, ik heb de mijne!” De baas die ervoor zorgt dat hij zijn prijs krijgt, maar zich niet druk maakt om die van een ander? De commandant die consequent vroeg vertrekt, maar alle anderen uren laat werken? De leider die nooit als laatste eet? Hun lot is de zesde cirkel, waar men een eeuwigheid doorbrengt met het proberen in te leveren van een poncho voering, verschansings gereedschap, en veldfles aan de kleine oude imps in tennisschoenen in Hell’s CIF.
Zevende cirkel: Woede
Het is niet de emotie zelf die de zevende cirkel maakt tot wat het is, maar het onvermogen om de emotie te beheersen. Op elk niveau waar ik diende, zag ik iemand wiens woede voortdurend uit de hand liep. Ze schreeuwden tegen mensen, scholden hun ondergeschikten uit en maakten zich druk om de kleinste details. Als je je zo ellendig voelt, zoek dan een ander beroep. Hun eeuwigheid wordt doorgebracht als ongelukkige ROTC cadetten in een uniform inspectie geleid door Luitenant Neidermeyer.
Achtste Cirkel: Bedrog
Net als Dante, reserveer ik een aparte cirkel van de hel voor de kameleons onder ons wiens ware aard nooit onthuld wordt. Hier vind je de pluimstrijkers, de hypocrieten en de likkers, maar ook degenen met verborgen agenda’s en motieven. De zielen in deze kring staan alleen toe dat je van hen ziet wat zij willen dat je ziet, en daarom brengen zij de eeuwigheid door met het ervaren van het Karma van het eeuwig overvleugeld worden door andere intriganten en gemarginaliseerd worden door snerende bazen. Boontje komt om zijn loontje.
Negenste Cirkel: Verraad
Aan de basis van de hel, veroordeeld voor het begaan van de ultieme zonde van egoïsme, verblijven de verraders. Dit zijn “leiders” die willens en wetens anderen kwaad berokkenen, die liegen, bedriegen of stelen zonder ook maar een greintje schaamte te voelen. Zij hebben geen eer, geen empathie, geen medelijden en geen nederigheid. Zij zijn het middelpunt van hun wereld en zullen voor niets stoppen om persoonlijk voordeel te behalen. Hun straf? Eeuwig doorbrengen in een Groundhog Day-achtige hel waar ze elke ochtend ontwaken met de gruwel dat ze hun toegewezen wapen hebben verloren en niemand anders de schuld kunnen geven. Dat is mijn soort hel.