Alai

De plicae zijn synoviale septa die in het volwassen leven overblijven en die al in het vroege foetale leven bestonden. De suprapatellaire plica scheidt de suprapatellaire pouch van het kniegewricht. Het plica syndroom heeft een klinische betekenis, die soms over het hoofd wordt gezien, maar de pathofysiologie van symptomatische plicae kan moeilijk te verklaren zijn. Om de klinische betekenis van de suprapatellaire plicae te evalueren, bekeken de auteurs 34 gevallen bij 23 patiënten met vage pijn rond de knie en een totaal septum van de suprapatellaire plica bij arthroscopisch onderzoek van september 1991 tot december 1993. De follow-up periode was van 6 maanden tot 2 jaar en 9 maanden. Het meest voorkomende symptoom was chronische milde kniepijn, verergerd door langdurig hurken of staan, met andere patiënten die recurrente zwelling, instabiliteit, zwikken of een gevoel van knakken rapporteerden. De objectieve bevindingen omvatten een palpabele band aan de superomediale zijde, hoorbaar knakken, en lokale gevoeligheid, maar er waren geen significante abnormale bevindingen in het laboratorium. De radiografische bevindingen waren gering, met sclerose van het articulaire oppervlak van de knieschijf in 2(6%), malalignment in 1(3%), en milde degeneratieve verandering in 4 gevallen(12%). Vijf van 11 patiënten geëvalueerd met een botscan hadden een verhoogde opname rond het patellofemorale gewricht, en 7 van 13 knieën hadden een relatief kleine suprapatellaire slijmbeurs op conventioneel artrogram of pneumoarthrogram. Bij artroscopie werd een suprapatellaire plicae met volledig septum geïdentificeerd in 30 van 34 gevallen (88%) en geassocieerde laesies presenteerden zich als meniscus scheuren, los lichaam, en discoide meniscus zonder scheur. De volledige plicae werden chirurgisch geëxcideerd onder artroscopische controle bij 30 patiënten en de resultaten waren uitstekend bij 22 patiënten (73%), goed bij 5 (17%), en slecht bij 3 (10%) bij 17 maanden follow-up; er waren geen mislukkingen. Naar onze mening is de complete suprapatellaire plica klinisch significant bij patiënten met een onduidelijke diagnose van knieklachten en verdere studies naar de pathofysiologie van complete suprapatellaire plica zijn nodig.