“De nachtegaal” is een sprookje met een onverwacht einde. Hoewel we gewend zijn aan een gelukkig einde, is dit een beetje anders, vooral vergeleken met andere sprookjes van Andersen.
Het begint met een Chinese keizer die hoort over een prachtige vogel, een kleine nachtegaal met een prachtige stem. De keizer stuurde zijn minister om hem te zoeken en bij hem te brengen. De stem van de nachtegaal verbaast de keizer en hij besluit hem te houden.
Toen de keizer een gouden vogel als geschenk kreeg, ontdeed hij zich van de nachtegaal. De keizer werd ziek en de gouden vogel was kapot en daarom wilde hij dat de nachtegaal voor hem zou zingen.
De nachtegaal koesterde geen wrok tegen de keizer en hij accepteerde niet om bij hem te blijven wonen, want hij wilde boven alles zijn vrijheid, maar toch kwam hij hem bezoeken.
Boeksamenvatting
Er was eens een keizer die in China in een prachtig paleis woonde. Het was gebouwd van porselein, dus de bedienden moesten het goed onderhouden. Het paleis was omgeven door een tuin vol bloemen en aan het eind van de tuin was een groen bos met meren die helemaal tot aan de blauwe zee reikten. In het bos leefde een nachtegaal die er vreemd uitzag maar een prachtige stem had. Hij werd opgemerkt door de vissers die elke dag van zijn stem genoten.
Het rijk werd bezocht door andere mensen die het paleis, de tuin, het bos, de meren en de kleine nachtegaal met de mooiste stem bewonderden.
In de zomer ging een ontdekkingsreiziger op weg naar China en hij stuitte op de nachtegaal die zong zonder op te houden. Hij genoot er zo van dat hij er een boek over schreef. Hij beschreef de vogel als het mooiste dier met de mooiste stem.
Toen de keizer het boek over de stem van de nachtegaal had gelezen, zei hij tegen zijn knecht dat hij hem zelf wel eens wilde horen zingen. Hij beval hem de vogel onmiddellijk te brengen. Hij wist niet waarom hij nog nooit van de vogel had gehoord waarover boeken waren geschreven.
De knecht vertelde hem dat hij niet wist waar hij de nachtegaal kon vinden. Hij dwaalde door het paleis, de tuin en vroeg de andere bedienden om hem te helpen. Tijdens zijn zoektocht sprak hij met een bediende die hem vertelde dat zij wel wist waar hij de nachtegaal kon vinden. Zij nam hem mee naar het bos om de onopvallende nachtegaal te zien en de knecht hoorde hem zingen. Hij vroeg hem te komen zingen voor de keizer. De nachtegaal had geaccepteerd en hij ging met de knecht naar het paleis.
Toen hij bij het paleis aankwam merkte de nachtegaal de luxe van het paleis op, de porseleinen vloeren, en de muren die glansden. Hij nam de vogel mee naar de vertrekken van de keizer. De bediende zette de nachtegaal op een gouden stok die voor de vogel was klaargemaakt en de keizer, met de andere bedienden, wachtte tot de nachtegaal zou gaan zingen. Toen hij zijn stem liet horen, begon de keizer te huilen. Hij was zo geëmotioneerd dat hij de vogel vroeg om bij hen te komen wonen. De nachtegaal accepteerde zonder te weten wat er later zou gebeuren. De andere bedienden waren verbaasd over zijn stem.
De nachtegaal verbleef in het paleis en had zijn eigen kleine kooi. Elke dag had hij twee wandelingen overdag en één ’s nachts. Hij was niet helemaal vrij, want hij werd altijd begeleid door bedienden. Ze hielden zilveren banden om zijn poot zodat hij niet zou wegvliegen. Dat soort vrijheid beviel de nachtegaal niet.
De geruchten over de nachtegaal verspreidden zich door de stad en zelfs kinderen werden naar hem genoemd.
De nachtegaal zong elke dag voor de keizer totdat een rijke verkoper hem een gouden nachtegaal stuurde, versierd met diamanten, robijnen en saffieren. De gouden nachtegaal zong als een echte vogel en werd nooit moe. Toen de keizer zijn voordelen zag, besloot hij dat hij zijn eerste nachtegaal niet meer nodig had. Het vogeltje was verdrietig om zijn beslissing, maar keek er naar uit om terug te keren naar zijn bos. Het maakte hem gelukkig en vrij en dat was een grote troost voor hem. Hij zal weer kunnen zingen en andere dieren gelukkig maken.
Een jaar ging voorbij en de keizer verveelde zich met hetzelfde liedje dat door de gouden nachtegaal werd gezongen. Het was een mechanische vogel, dus hij was niet in staat om haar melodie te veranderen. Na een paar dagen ging de gouden nachtegaal kapot. Al snel werd de keizer ziek en hij wilde zijn nachtegaal weer horen zingen. Hij keek naar het raam en zag het vogeltje. Hij hoorde haar zingen en werd met de dag beter.
De keizer verontschuldigde zich bij de kleine nachtegaal en zei hem dat hij hem nooit had mogen laten gaan omdat hij zoveel beter was dan de gouden nachtegaal. Hij vroeg hem voor altijd in het paleis te blijven, maar de nachtegaal accepteerde dat niet omdat hij meer van zijn vrijheid hield. De nachtegaal beloofde de keizer om elke dag langs te komen en voor hem te zingen. Hij hield zijn woord en de keizer was gelukkig.
Genre: sprookje
Plaats: het paleis van de keizer in China
Characters: keizer, nachtegaal, bedienden
Karakteranalyse
Keizer – hij woonde in China in zijn porseleinen paleis en wilde graag een nachtegaal bezitten die elke dag voor hem zou zingen. Hij stuurde zijn belangrijkste bediende om hem te zoeken en naar het paleis te brengen, maar na een paar dagen kreeg hij een gouden nachtegaal en raakte hij verveeld met de eerste. Toen hij ziek werd wilde hij zijn eerste nachtegaal weer horen zingen omdat de gouden kapot was. De keizer belichaamde het ondankbare personage dat aan het eind van het verhaal niet krijgt wat hij wilde.
De nachtegaal – een klein vogeltje dat het medelijden van de lezers oproept omdat hij uit het paleis verbannen was. Hij zong voor de keizer en toen die een gouden nachtegaal kreeg gooide hij hem gewoon weg. De vogel vergaf de keizer uiteindelijk maar wilde niet meer bij hem wonen omdat hij van zijn vrijheid hield, maar hij bezocht de keizer nog dagelijks.
Hans Christian Andersen Biografie
Hans Christian Andersen werd geboren op 2 april 1805 in Odense. Hij werd geboren in een arm gezin. Zijn vader was schoenmaker, en zijn moeder had geen werk. Ook al hadden ze niet veel, Hans was blij dat hij opgroeide naast een vader die zijn liefde voor avonturen en verhalen erkende. Van jongs af aan vertelde zijn vader hem veel verhalen en hielp hem met het bouwen van een poppenkast.
Hijn leven werd moeilijk toen zijn vader stierf. Zijn moeder moest de was van anderen doen om voor eten, onderdak en kleren voor haarzelf en haar zoon te zorgen. Hoewel zij hem naar een school wilde sturen om iets te studeren, wilde hij naar een grote stad om iets van zichzelf te maken.
Hij was pas 14 jaar toen hij naar Kopenhagen kwam. Hij woonde op een zolder en werkte veel om het te redden. Hij heeft zelfs een korte tijd gedanst. Toen hij 17 was, besloot hij naar school te gaan, dus zat hij op school met 12-jarigen. Hij ging zelfs naar een universiteit.
Hij schreef en studeerde tegelijk. Hij schreef veel sprookjes en “Het Lelijke Eendje” werd beschouwd als een sprookje dat elementen uit zijn leven bevatte. Enkele van zijn andere beroemde sprookjes zijn: “De kleine zeemeermin”, “De nieuwe kleren van de keizer”, “De sneeuwkoningin”…
Hij stierf op 4 augustus 1875 in Kopenhagen.