De Punische Oorlogen, ook bekend als de Carthaagse Oorlogen (264-146 v.Chr.), zijn een serie van drie militaire conflicten tussen de Romeinse Republiek en het Carthaagse Rijk die leidden tot de vernietiging van Carthago, de onderwerping van de bevolking en de transformatie van Rome tot de supermacht van de Oude Wereld.
Carthago groeide uit van een kleine havenstad tot de rijkste en machtigste stad in het Middellandse-Zeegebied. Het had een machtige vloot, een huurlingenleger en, dankzij tarieven en handel, genoeg rijkdom om te doen wat het wilde. In de tijd vóór de Eerste Punische Oorlog (264-241 v.C.) hadden de Carthagers Rome contractueel verboden handel te drijven in het westelijke Middellandse-Zeegebied.
De Carthagers wilden alles hebben wat gekocht, verkocht of verhandeld kon worden. De Punische oorlogen draaiden vooral om de vraag: “Op wiens erf komt de Middellandse Zee te liggen?” Het uiteindelijke antwoord was “Rome.
Hannibal: een van de grootste militaire leiders uit de geschiedenis
Het meest herinnerde beeld en verhaal van de Punische Oorlogen is Hannibals oversteek van de Alpen met olifanten. Het is echt gebeurd; het was een serieuze beproeving om een leger van 50.000 man met paarden en olifanten door de passages tussen sneeuwjachten en aardverschuivingen, over rivieren, en over bergketens te verplaatsen.
RECOMMENDED ARTICLES:
5 Feiten over het innerlijke leven van Julius Caesar
Daar kwam nog bij dat de lokale bevolking ook niet al te gastvrij was. Hannibal moest zowel tegen de lokale bevolking als tegen de natuur vechten om de Alpen over te steken. De olifanten deden het niet al te best; samen met bijna de helft van Hannibals troepen, stierven vele olifanten in dit historische drama.
Hannibal is zeker de meest opwindende figuur van de Punische Oorlogen. Als zoon van een groot krijgsheer, Hamilcar Barca, en tevens broer en schoonzoon van andere grote Carthaagse krijgsheren, zweert Hannibal vanaf zijn jeugd met Rome te zullen vechten. Toen hij zijn eerste zet deed, werden jonge kinderen al vijftien jaar lang bang gemaakt door de woorden, “Hannibal ad portas” – “Hannibal staat aan de stadspoort.”
Hannibal is een van de grootste militaire leiders uit de hele geschiedenis. In hem vind je alle kenmerken terug die we associëren met het militaire genie van mensen als Alexander de Grote, Napoleon, Genghis Khan, Cortez, Robert Lee of Douglas MacArthur. Hij was moedig, met een briljant tactisch vermogen, vindingrijk, sluw, waanzinnig dapper, meedogenloos, en meestal succesvol.
Hij trok de Romeinse troepen meestal naar een slagveld van zijn keuze. In de slag bij het Meer van Trebia, bijvoorbeeld, zat een heel Romeins leger in de val. In de slag bij Cannae slaagde hij erin het Romeinse leger van beide kanten te flankeren alsof het uit de bladzijden van een militair leerboek kwam. Alleen al in deze slag doodde hij meer dan 40.000 Romeinen.
Of het nu door omkoperij of bedreiging, diplomatie of intimidatie, cavalerie-invallen of voorbereide veldslagen is, Hannibal is goed thuis in de kunst van het oorlogvoeren.
Jaren na de Punische oorlogen vroeg Scipio Africanus (de enige Romein die Hannibal echt op het slagveld versloeg) aan Hannibal wie volgens hem de grootste krijgsheren uit de geschiedenis zijn.
AanBEVOLEN ARTIKELEN:
Belangrijke Tips Voor Het Daten Van Romeinse Munten
Hannibal gaf de eerste plaats aan Alexander de Grote, de tweede aan de koning van Epirus Pyrrhus, die in 280 v. Chr. Italië binnenviel, en de derde aan zichzelf. Toen vroeg Scipio hem “En als je mij had verslagen?” Het antwoord van Hannibal was het volgende: “Dan was ik de eerste geweest”.
De Eerste Punische Oorlog (264 – 241 v. Chr.)
In 264 v. Chr. was een conflict op Sicilië waarbij Carthago betrokken was, aanleiding voor de Romeinen om in te grijpen. Met het zenden van troepen begon Rome de Eerste Punische Oorlog.
In het begin vonden gevechten op het land plaats en verpletterden de Romeinse legioenen de Carthagers. In de tweede fase van de oorlog concentreerden de Carthagers hun acties voornamelijk op zee, omdat zij ervan uitgingen dat hun superioriteit daar voelbaar was. Zij slaagden erin Rome veel schade toe te brengen.
Toen innoveerde Rome in zijn nieuw gevormde vloot met een brug die de twee schepen met elkaar verbond en de soldaten in staat stelde de vijand te bestormen. Dit keerde het verloop van de oorlog. De Carthagers bleven gebroken achter en zochten vrede. Rome legde hen een vernederend verdrag op. Het Carthaagse Rijk verloor Sicilië, Sardinië, Corsica, en zijn handelsmonopolie.
Na een slopende burgeroorlog en conflicten met naburige koninkrijken, begon Carthago zich te herstellen. Om hun verliezen te compenseren en de macht van Carthago te herstellen, begon de Carthaagse bevelhebber Hamilcar Barca aan een veldtocht in Spanje en legde de basis voor een grote Carthaagse heerschappij in Spanje.
Nieuw Carthago (nu Cartagena) werd gesticht aan de zuidoostelijke kust van Spanje, en vulde binnen een paar jaar, door de mijnbouw van Spanje, de schatkist van Carthago. Deze verovering leidde onvermijdelijk tot een aanvaring met Rome en in 218 v. Chr. brak opnieuw oorlog uit.
De Tweede Punische Oorlog (218 – 201 v. Chr.)
De Tweede Punische Oorlog begon rampzalig voor Rome. Onder leiding van de getalenteerde bevelhebber Hannibal trokken de Carthagers de Alpen over en vielen Noord-Italië binnen. Hannibal trok met zijn leger over bijna het hele schiereiland en verwoestte het land.
RECOMMENDED ARTICLES:
Pontius Pilatus – De man die Jezus Christus ter dood veroordeelde
In de Slag bij Cannae overleefden van de 87.000 Romeinen er slechts 14.000. De afstand tot Carthago onderbrak echter Hannibals aanvoerlijnen en tegelijkertijd verplaatsten de Romeinen hun legers naar Afrika en vielen Carthago zelf aan.
De Grote Overste werd gedwongen zijn veroveringstocht op te geven en haastte zich om zijn vaderland te redden. Bij Zama (in het huidige Tunesië) leed Hannibal echter zijn eerste nederlaag, die zo catastrofaal was dat Carthago gedwongen werd opnieuw vrede te zoeken.
Deze keer was het contract bijna verwoestend. Het handelsimperium werd gedwongen al zijn overzeese gebieden af te staan en zijn vloot in te leveren, had niet het recht oorlog te voeren zonder de toestemming van Rome en moest binnen 50 jaar een enorme schadeloosstelling betalen. Hannibal vluchtte later in ballingschap en pleegde rond 183 v. Chr. zelfmoord.
De Derde Punische Oorlog (149 – 146 v. Chr.)
De vrede bracht Carthago een nieuwe periode van welvaart, en wel in zo’n mate dat Carthago aanbood Rome’s schadeloosstelling in slechts tien jaar te betalen. Deze enorme vitaliteit, alsmede de politieke hervormingen in Carthago, werden door haar meedogenloze vijanden als een extreme bedreiging beschouwd.
Bijna twee jaar lang, tot aan zijn dood, eindigde een bejaard lid van de Romeinse senaat, Cato, zijn rede voor de senaat met de zin “Carthago delenda est!” wat betekent “Cartagena moet worden vernietigd! “
Eindelijk, in 150 v.Chr., gaf een kleine schending van de vrede de Romeinen de gelegenheid die zij zochten. Er werd een oorlog uitgeroepen, beschreven als een “oorlog van vernietiging”. Drie jaar lang belegerden de Romeinen de dertig kilometer lange vestingwerken van de stad, waarvan sommige muren meer dan twaalf voet hoog waren. In 146 v. Chr. slaagden zij erin door de muren heen te breken.
Romeinse soldaten rukten door de smalle straten op in de regen van pijlen en begonnen aan een hevige melee. In trieste erkenning van de oude historische kronieken hebben archeologen menselijke beenderen ontdekt onder verspreide steenblokken.
Na zes afschuwelijke dagen gaven zo’n 50.000 hongerige inwoners van de stad, die asiel hadden gezocht in een nabijgelegen fort, zich over. Anderen, die executie of slavernij wilden ontlopen, sloten zich op in de tempel van Eshmun en staken deze in brand.
De Romeinen brandden de ruïnes van de stad af, Carthago werd met de grond gelijk gemaakt en in een speciale ceremonie vervloekt, waardoor het verboden werd zich er te vestigen.
AanBEVOLEN ARTIKEL:
Wie is de oude Gorgon Medusa?
Dus, in 120 jaar, verpletterde Rome Carthago’s streven naar overheersing. De Punische oorlogen markeerden de opkomst van de Romeinse keizerlijke heerschappij, die uiteindelijk de wereld overspoelde.