Voor veel jonge vrouwen klinkt een serieuze relatie als een droom. Het idee om samen te zijn met een jongen die zich volledig inzet, zijn gevoelens duidelijk maakt en je meeneemt op echte afspraakjes kan klinken als de college-versie van een sprookje. Je stelt je misschien voor dat je hand in hand over de campus wandelt, milkshakes deelt in dat kleine hippe café in de stad, en op zijn schouder huilt na een zwaar examen. Misschien heb je je vrienden zelfs wel foto’s op Instagram zien posten van etentjes, formals en Disney-uitstapjes, en wenste je hetzelfde voor jezelf. Het meest van alles lees je de sappige jubileumposts – één jaar, twee jaar, zelfs drie jaar of meer – en hoop je dat je op een dag iemand zult hebben van wie je net zoveel houdt (en die van jou houdt).
Hoewel deze dingen gebruikelijk zijn voor veel langdurige relaties, vertellen ze niet het hele verhaal. Zeker, je hebt waarschijnlijk clichés gehoord als “geen paar is perfect,” “sociale media is als een hoogtepunt reel,” en “elk paar ruziet soms.” Maar als iemand die al twee jaar een relatie heeft, kan ik persoonlijk getuigen hoe moeilijk het is. En ik kan je vertellen dat die clichés, hoewel heel waar, de dingen geen recht doen.
Ik kwam dit goed geschreven stuk over relaties tegen dat een aantal gedachten weergaf die ik al een tijdje heb. Ik voelde me er een stuk minder alleen door – net als de schrijfster heb ook ik me afgevraagd of mijn relatie “normaal” is of niet. Het inspireerde me ook om zelf over het onderwerp te schrijven. Er is veel over serieuze relaties dat onuitgesproken blijft, vooral omdat de meeste mensen vermijden om hun vuile was buiten te hangen. En wanneer we de toegevoegde laag van de universiteit – van het begin van onze twintiger jaren, van het leren hoe je een volwassene te zijn, van onze eerste echte smaak van onafhankelijkheid – het kan dingen een stuk lastiger te maken.
Voordat we verder gaan, moet ik twee dingen te verduidelijken. De eerste is dat misbruik in een relatie nooit, maar dan ook nooit goed is. Alles wat ik zeg in dit stuk is in de veronderstelling dat de relatie niet misbruikt is. Het tweede is dat ik dit schrijf vanuit het standpunt van twee mensen in een heteroseksuele relatie – een vrouwelijke student die uitgaat met een mannelijke student. Hoewel veel van deze dingen ook van toepassing kunnen zijn op relaties van mensen die tot het LGBTQ spectrum behoren, kan ik niet echt spreken vanuit een ander perspectief dan mijn eigen. Dus, in dit stuk, hoewel ik zal schrijven als een meisje dat een jongen date, is dit niet bedoeld om meisjes uit te sluiten die met meisjes daten, of mensen die zich identificeren als niet-binaire genders.
Obviously, er is geen manier waarop ik alles over een relatie in dit stuk kan behandelen. Ik ga me richten op een paar belangrijke punten – onthoud gewoon dat ze deel uitmaken van een groter, en bijna oneindig complex, plaatje.
1. Je zult je niet altijd “zeker” voelen over dingen.
Op sommige dagen zul je op de top van de wereld zijn. Je kunt je voorstellen dat je je hele leven met deze persoon doorbrengt. Je weet dat je van hem houdt, en dat hij van jou houdt. Je zult samen lachen. Je voelt je verbonden. Maar op andere dagen zul je je niet zo zeker voelen. Je zult je afvragen of jullie wel echt bij elkaar passen op de lange termijn. Je weet niet zeker of je van hem houdt. Houdt hij van jou, of alleen van het idee van jou? Je huilt jezelf in slaap – in een apart bed, want hij heeft de rust nodig voor een vroege les de volgende dag. Je voelt je niet verbonden. En aan beide kanten van de schaal, zit je vaak vol met vragen. Veel vragen, vragen die als stenen op je drukken.
Met een toekomst die nu al wazig is – je bent niet eens helemaal zeker wat je met je eigen leven wilt doen na je afstuderen – klinkt het concept van “zekerheid” steeds meer als een verre mythe.
2. Veel factoren kunnen het maken of breken.
Je bent drie keer van hoofdvak gewisseld. Hij is nooit overgestapt, maar hij heeft een semester medicijnen gestudeerd… Je speelt met het idee om na je studie naar New York te verhuizen. En hij ook. Maar dan, op een nacht, overweegt hij terloops om naar het buitenland te verhuizen. En jij weet dat je in de States wilt blijven. Hij is er vrij zeker van dat hij hier ook wil blijven, dus je maakt je niet al te veel zorgen. Maar hoe zit het met verdere opleiding? Moeten jullie een tijdje op afstand blijven? Hij droomt van een Joodse studie, en jij denkt aan een verpleegstersopleiding. Maar je bent nog steeds niet zeker. Je hoopt samen te groeien, maar je wilt hem – of jezelf – niet van je dromen afhouden. En naarmate de tijd verstrijkt, zul je je niet altijd zeker voelen (zie #1 hierboven) van wat die dromen zijn.
Veel maren, en we hebben het niet alleen over de schattige waar hij op zit.
3. Je familie (en sommige van je vrienden) keuren het misschien niet goed.
Al vroeg in de relatie waarschuwde een goede vriendin van je dat je niet te veel moest klagen tegen je familie. Ze zat in een psychologieklas, waar de professor haar studenten eraan herinnerde: Moeders vergeten nooit iets.
Toen je grootmoeder je vriend voor het eerst ontmoette, leek ze hem aardig te vinden. En dat doet ze nog steeds. Soms. Misschien. Je vroeg haar om advies, want een vrouw die 63 jaar met dezelfde man getrouwd is, weet vast wel het een en ander.
Ongelukkigerwijs veranderde dit advies gaandeweg in kritiek. Nu vindt ze dat je vriend niet genoeg voor je doet. “Waarom heeft hij geen juwelen voor je gekocht?” vraagt ze. “Ik heb het gevoel dat hij te opdringerig is,” zegt ze. “Hoe kon hij je alleen laten in een kamer met niet één, maar twee kakkerlakken?” Je huilde in haar bijzijn tijdens schoolpauzes. Je hebt zelfs een keer gehuild waar je kapper bij was, omdat je vriendje je een sms had gestuurd die als grapje bedoeld was, maar die onbeleefd overkwam. Oma kwam tijdens die episode langs, en ze was niet onder de indruk van de slechte communicatie van je vriendje. En hij heeft nog steeds geen juwelen voor je gekocht.
Maar soms becommentarieert ze Instagram-foto’s van jullie tweeën met hartjesoog-emoji’s. Af en toe print ze ze uit om op haar koelkast te hangen. En ze trakteert hem nog steeds op een etentje wanneer hij op bezoek komt. Maar niets van dit alles zal ooit de klap verzachten die je voelde toen ze zei: “Ik geloof niet dat jullie twee echt een match made in heaven zijn.”
Ook om de zoveel tijd, als je overstuur bent, zul je je afreageren bij goede vrienden. Als gevolg daarvan kunnen sommige van hen uiteindelijk meer van de negatieven dan van de positieven zien en twijfelen aan de stabiliteit van jullie relatie. Aan de andere kant heb je nog steeds die ene beste vriendin die je op je plaats zet als jij de verkeerde bent, en zij is waarschijnlijk de reden dat je je nooit volledig in het “gekke vriendin”-territorium hebt gewaagd. Ze gelooft dat jullie soulmates zijn. Als ze gelijk heeft, krijgt ze zeker een extra plakje cake op de bruiloft.
4. Onafhankelijk zijn is moeilijk.
Dit zou nog steeds waar zijn als je single was. Maar soms is het nog moeilijker als je een relatie hebt. Je kunt voor jezelf zorgen, natuurlijk. Je kunt je eigen maaltijden koken, de wereld rondreizen, en jezelf troosten na een zware dag. En, bij veel gelegenheden, zul je dat moeten. Maar als hij het te druk heeft om eten voor jullie twee te maken of als zijn zomerplannen niet samenvallen met die van jou, zul je wensen dat het anders was. Moeilijke situaties waar hij logischerwijs niet bij kan zijn, zullen het moeilijkst zijn. Je zult om 3 uur ’s nachts overstuur zijn terwijl hij vast slaapt. Je huilt alleen op het toilet in een vreemd land, en het beste wat hij je kan bieden is een telefoontje vanuit de bibliotheek op de campus, kilometers verderop. Je hebt het geluk dat je een vriend hebt die je steunt – maar realistisch gezien kan hij je niet altijd helpen.
Het is moeilijk om uit elkaar te zijn. Maar je weigert toe te geven aan co-dependency.
5. Je bent niet gek.
Dat ben je echt niet, ook al liepen de tranen over je gezicht terwijl je in de klas zat en maar aantekeningen bleef maken alsof er niets aan de hand was. Ook al heeft je oma je de avond ervoor een uur lang de les gelezen over dat je vriendje “niet gevoelig genoeg is” en “je niet echt begrijpt.” Ook al geloof je dat ze het meestal mis heeft. Zelfs terwijl je wenst dat een van je kleine bedelarmbandjes er een was die hij voor je had gekocht, zodat je met je vinger een klein hartje kon laten bengelen terwijl je jezelf vertelt dat alles goed zal komen.
Ook al zou je, hoewel je het nooit zou toegeven, stiekem willen dat hij sieraden voor je had gekocht.
Een serieuze relatie, vooral op de universiteit, kan aanvoelen als een nachtmerrie. En wat je ook weet als de waarheid, de façades van anderen zullen altijd een deel van je betoveren. Samantha’s vriend nam haar mee naar Disney World, terwijl de jouwe ontbijtplannen annuleerde – en vergat je dat te laten weten. Het doet pijn om hun foto’s voor het kasteel van Assepoester te zien, terwijl jij bij hem op de stoep zit en hij met een vriend aan het studeren is. Maar Samantha heeft ook in jouw schoenen gestaan. De meeste mensen zetten hun medelijdenfeestjes niet op Facebook. En ik zeg niet dat we dat moeten doen. Maar we moeten wel ophouden onze relaties te vergelijken met hoe we denken dat ze zouden moeten zijn. En we moeten open zijn over de realiteit van het sprookje.
Mijn vriend heeft me nooit meegenomen naar het kasteel van Assepoester. Maar in zijn armen, in vergevingsgezinde omhelzingen na onze meningsverschillen, in nooit aflatende trouw, in het geluid van gelach te midden van angst voor de toekomst – ik denk dat we beginnen met het bouwen van onze eigen.