Maar zoals dat gaat met de meeste sprookjes, is er ook een duistere kant in het spel, zoals blijkt bij nadere inspectie van haar collages van foto’s, dagboekfragmenten en tekst.
De schrijfster Anaïs Nin schreef: “We schrijven om het leven twee keer te proeven, in het moment, en in retrospectie,” en het lijkt erop dat Tillman’s kunst volgens een soortgelijke doctrine wordt gemaakt. Haar eerste solotentoonstelling, getiteld Disco Ball Soul, getuigt daarvan. Ze bestaat uit meer dan 90 kleine collages die ze in de loop van tien jaar heeft gemaakt van foto’s en dagboekaantekeningen, en 14 grote foto’s.
De werken vormen een soort emotionele documentatie van haar leven van 2007 tot nu, en beginnen in de woestijn van Arizona, waar de toenmalige vriend van de kunstenares in een “afbrokkelend adobe huis” woonde, voordat het koppel naar het Franse platteland verhuisde, naar een even rudimentaire plek, zonder stromend water of elektriciteit. Nogmaals, in onze tijd die het idee van een eenvoudiger bestaan verafgoodt – waar mensen betalen om “digitaal te ontgiften” – lijkt het een droom.
Zoals haar werken laten doorschemeren, was de werkelijkheid vaak minder droom en meer nachtmerrieachtig; zij het met enkele briljante “vertel het de kleinkinderen” anekdotes: Tillman herinnert zich het stelen van bieten en aardappelen van de velden, en het scharrelen voor brandhout op het strand. Andere werken zijn gemaakt tijdens een reis die het paar maakte naar Spanje, en tijdens de soloreizen van de kunstenaar naar IJsland.
Volgens Gallery 46, waar de tentoonstelling plaatsvindt, zijn de dagboeken en foto’s waarmee Tillman sindsdien haar kunst heeft opgebouwd, gebruikt om “het verstrijken van de tijd te markeren en zin te geven aan haar gedachten. Door elke dag twee keer te beleven, eerst door de ervaring ervan en dan door ze te fotograferen en op te schrijven, probeerde Tillman haar eigen wereld te scheppen – een die verschilde van die buiten haar geest.”
De glinsterende titel van de show is een verwijzing naar het gebruik van de kunstenaar van haar werk als een soort masker; de beelden die ze maakt kunnen elk verhaal vertellen dat ze wil, dat al dan niet waar kan zijn voor haar ervaringen.
In 2011 ontmoette Tillman haar nu echtgenoot – folk-peddling baarddrager Josh (aka Father John Misty). Hun tijd samen is net zo heftig gedocumenteerd als voorheen; met de artiest die hun leven in LA toont, paddenstoelentrips in de Joshua Tree woestijn en vakanties naar Noorwegen en Mexico. Op dit punt beginnen we ons af te vragen of ze gewoon aan het opscheppen is.
Disco Ball Soul loopt van 11 – 30 augustus 2017 bij Gallery 46, 46 Ashfield Street, Londen E1 2AJ.
