Mijn moeder, zussen en veel vriendinnen zijn verslaafd aan de serie This is Us. Als het bijna uitgezonden wordt, post een van hen meestal iets op hun sociale media in de trant van: “Zet de tissues maar vast klaar.” Natuurlijk, ikzelf vermijd de show als een wasbeer met de pest. Maar het zette me aan het denken over deze door verdriet veroorzaakte lichamelijke reactie. We kunnen huilen uit verdriet, angst, frustratie, woede, of zelfs vreugde. Maar waarom verlaten stromen vloeistof onze ogen ?
De waarheid is dat niemand het echt zeker weet. Dat wil zeggen, wetenschappers zijn het er niet over eens waarom tranen over onze wangen stromen en we worden geteisterd door krampen, en natuurlijk het veelzeggende jammeren en snikken dat een volledige huilbui inhoudt. Er is ook een grote verscheidenheid onder de mensen. We hebben allemaal een verschillende drempel voor de daad. Sommigen huilen zelfs helemaal niet.
In wetenschappelijke zin zijn wij de enige organismen die tranen laten als gevolg van onze emoties. Andere wezens doen dat alleen om irriterende stoffen uit hun ogen te verwijderen. Veel psychologen geloven dat huilen niet alleen een uitlaatklep is voor een snelle opeenhoping van krachtige emoties, maar ook een sociaal signaal aan anderen dat we in nood zijn. Zorgzaamheid in tijden van grote stress kan de banden tussen individuen in een groep versterken, waardoor ze beter op elkaar zijn afgestemd, beter in staat zijn om met elkaar te communiceren en elkaar te begrijpen, waardoor het teamwork tussen hen toeneemt en dus hun overlevingskans.
Huilen kan een sociale cue voor steun zijn, wat op zijn beurt kan leiden tot meer sociale cohesie. Getty Images.
Kinderen en baby’s huilen om de aandacht van ouders te krijgen en om in hun behoeften te worden voorzien. Biochemicus William H. Frey, PhD bestudeerde in de jaren tachtig huilen en tranen. Hij ontdekte dat vrouwen gemiddeld 5,3 keer per maand huilen, terwijl mannen in diezelfde periode 1,3 keer huilen.
Er kan een biologische reden achter zitten. Het hormoon prolactine wordt verondersteld het huilen te bevorderen. Dit wordt in hogere concentraties gevonden bij vrouwen. Terwijl testosteron de daad kan temperen. Huilen is ook verschillend in verschillende culturen.
In een studie uit 2011 gepubliceerd in het tijdschrift Cross-Cultural Research, keken onderzoekers naar 35 verschillende landen om te zien hoe vaak vrouwen huilden. Rijkere landen zoals de VS, Zweden en Chili zagen iets hogere percentages huilende vrouwen dan armere landen zoals Nepal, Ghana en Nigeria. Onderzoekers denken dat dit komt doordat er meer vrijheid van meningsuiting is in ontwikkelde landen.
Een gehechtheidsstijl speelt ook een rol. Ontkennende hechtingsstijlen, mensen die intimiteit vermijden of wantrouwen, zullen het vaakst proberen niet te huilen, of tranen tegenhouden. Degenen met een onveilige gehechtheid, de behoeftigen, kunnen ongepast huilen, zoals in histrionics gaan om aandacht te krijgen. Degenen met een veilige hechtingsstijl huilen het vaakst op gepaste en natuurlijke wijze.
Vrouwen huilen vaker dan mannen, en vrouwen uit rijkere landen vaker dan uit armere landen. Getty Images.
Sommige studies hebben onderzocht hoe kinderen en anderen tranen gebruiken als een vorm van manipulatie. Een kind kan huilen in de aanwezigheid van een boze moeder om sympathie op te wekken en te proberen uit de problemen te komen. Dit zou ook een reden kunnen zijn waarom huilen vaak deel uitmaakt van ruzies tussen geliefden. Een kleine studie heeft aangetoond dat vrouwelijke tranen de geslachtsdrift van mannen kunnen verlagen en mannelijke agressie kunnen temperen.
Een andere interessante bevinding is dat tranen die gevormd worden door verschillende emoties eigenlijk verschillende chemische samenstellingen bevatten. Emotionele tranen bevatten meer eiwitten, waardoor ze dikker zijn en dus eerder langzaam naar beneden glijden, waardoor er strepen over de wangen lopen, die gemakkelijk door anderen worden opgemerkt. Het is een oproep tot steun en empathie. In diezelfde geest heeft de kunstenares Rose-Lynn Fisher tranen van verschillende emoties gefotografeerd onder een microscoop. Het resultaat is fascinerend, maar niet geheel wetenschappelijk.
Intussen richten wetenschappers hun blik ook op mensen die niet huilen. Hoewel we vaak denken dat een goede huilbui een gezonde catharsis is, is er eigenlijk geen bewijs om dit te staven. Sommige psychologen geloven echter dat het opkroppen van dergelijke emoties later tot gevoelens van woede kan leiden, terwijl sommige wetenschappers huilen zien als een manier om het hormoon cortisol uit het lichaam te verdrijven, door het met de tranen zelf uit te stoten.
Om meer te weten te komen over de wetenschap achter huilen, bekijk dit: