Alai

How Depression and Heart Disease Relate to Each Each Other

Depressie en hartziekten behoren tot de meest invaliderende ziekten waarmee we te maken hebben. Ze zijn beide zeer wijdverspreid onder de algemene bevolking en komen vaak tegelijkertijd bij dezelfde persoon voor.

Er wordt verondersteld dat er een tweerichtingsrelatie is tussen hartaandoeningen en depressie:

Een percentage van mensen zonder voorgeschiedenis van depressie wordt depressief na een hartaanval of na het ontwikkelen van hartfalen. En mensen met een depressie, maar zonder een eerder vastgestelde hartziekte, lijken een hogere hartziekte te ontwikkelen dan de algemene bevolking.

Het is enigszins moeilijk te bewijzen dat een hartziekte direct leidt tot de ontwikkeling van een allereerste episode van depressie. Dat komt omdat bij sommige mensen die eerdere episoden van depressie hebben gehad, de diagnose pas formeel wordt gesteld wanneer zij hun arts bezoeken voor hartproblemen.

“Wat we met zekerheid kunnen zeggen is dat depressie en hartziekten vaak samen voorkomen,” zegt Dr. Roy Ziegelstein, vice-decaan voor onderwijs aan de Johns Hopkins University School of Medicine . “Ongeveer één op de vijf mensen die een hartaanval krijgen, blijkt kort na de hartaanval een depressie te hebben. En het komt minstens zo vaak voor bij mensen die lijden aan hartfalen.”

Psychologische gevolgen van een hartaanval

Een hartaanval kan veel meer dan alleen het hart van een persoon beïnvloeden. Het kan invloed hebben op vele andere aspecten van iemands leven, waaronder:

• Attitude en stemming
• Gevoel van zekerheid over de toekomst
• Confidence over iemands vermogen om de rol te vervullen van een productieve werknemer, moeder, vader, dochter,
• Geschuldgevoelens over vroegere gewoonten die het risico op een hartaanval verhoogd zouden kunnen hebben
• Geschaamte en zelftwijfel over verminderde fysieke mogelijkheden

De meeste mensen die een hartaanval hebben overleefd, kunnen de taken en verantwoordelijkheden die ze voor hun hartaanval hadden, weer oppakken. Wanneer onzekerheid en angst slopend worden en de dagelijkse functies van het leven gaan belemmeren, kan het revalidatie- en herstelproces na het hartinfarct psychologische en psychiatrische ondersteuning nodig maken, en misschien medicatie tegen depressie.

Herstel na een hartaanval en depressie: Types ondersteuning

Individuen die herstellen van een hartaanval of een andere ernstige cardiale gebeurtenis kunnen vele soorten ondersteuning vinden. Deze omvatten hartrevalidatie, sociale groepen, en meer gespecialiseerde evaluatie en behandeling door psychologen, psychiaters en psychiatrisch maatschappelijk werkers.

• Hartrevalidatie – U kunt vormen van lichaamsbeweging onder toezicht vinden in veel klinische oefencentra in het hele land, waaronder Johns Hopkins. Uw nauwlettend gecontroleerde programma kan een activiteiten- en voedingsplan omvatten dat speciaal is ontwikkeld voor het herstel van een hartaanval. Studies hebben aangetoond dat de terugkeer naar normale activiteit en het zien van de vooruitgang van andere mensen die herstellen van een hartaanval, de stemming en het zelfvertrouwen aanzienlijk verbetert.
• Sociale steun – Het is normaal dat u zich na een hartaanval terugtrekt en sociaal zelfvertrouwen verliest. Maar volgens sommige onderzoeken kan het leveren van extra inspanningen om weer contact te maken en te socialiseren met vrienden u helpen weer de persoon te worden die u eerder was, wat van vitaal belang kan zijn voor het herstel van een hartaanval.
• Meer formele vormen van ondersteuning – Soms vereist het terugkeren naar een normaal leven na een hartaanval de begeleiding van een psychiater, psycholoog of psychiatrisch maatschappelijk werker. Veel mildere vormen van depressie kunnen met succes worden behandeld door gedragstherapie of “praattherapie”, hetzij één-op-één of in een groep met patiënten die herstellen van een hartaanval. Voor sommige depressiesymptomen kunnen antidepressiva nodig zijn.

Verband tussen stemming, hartaandoeningen en herstel van een hartaanval

Mensen met een depressie of die herstellen van een hartaanval hebben een lagere kans op herstel en een hoger risico op overlijden dan mensen zonder depressie. De redenen hiervoor variëren van hoe het individu zich gedraagt tot hoe het lichaam reageert:

• Bij depressieve hartaanvalpatiënten kan een verminderde motivatie om gezonde dagelijkse routines te volgen ertoe leiden dat belangrijke hartmedicijnen worden overgeslagen, lichaamsbeweging en goede voeding worden vermeden en rook- en drinkgewoonten worden voortgezet of geïntensiveerd.
• Individuen met een depressie kunnen ook veranderingen in hun zenuwstelsel en hormonale balans ervaren, waardoor het waarschijnlijker wordt dat er een hartritmestoornis (een “aritmie” genoemd) optreedt. De combinatie van depressie en een beschadigd hart (door een hartaanval), lijkt mensen bijzonder vatbaar te maken voor mogelijk fatale hartritmeafwijkingen.
• Mensen met een depressie kunnen ongewoon kleverige bloedplaatjes hebben, de piepkleine cellen die ervoor zorgen dat het bloed stolt. Bij patiënten met hartaandoeningen kan dit atherosclerose (verharding van de slagaders) versnellen en de kans op een hartaanval vergroten. Sommige studies tonen aan dat behandeling van depressie de bloedplaatjes weer minder plakkerig maakt.

Effect van een positieve gemoedstoestand op hartziekten

Het handhaven van een positieve houding ten opzichte van behandeling en het geloof vasthouden dat onze acties een gunstig effect op onze eigen gezondheid kunnen hebben, zijn erg belangrijk. Iemands houding lijkt een krachtig gunstig effect te hebben op zijn vermogen om gedrags- en leefstijlveranderingen door te voeren die vaak nodig zijn om het risico op toekomstige hartproblemen te verminderen. De houding van een persoon beïnvloedt ook de reactie op een behandeling. Twee termen die worden gebruikt bij het bespreken van het effect van een positieve mentale toestand op hartaandoeningen zijn:

• Gezonde therapietrouw – Verschillende studies hebben onderzocht hoe goed of slecht mensen hun medicijnen innemen. Degenen die hun medicijnen volgens voorschrift innemen (ook bekend als “goede therapietrouwers”) hebben een lager sterftecijfer dan degenen die dat niet doen (slechte therapietrouwers). Mensen met een positieve houding ten opzichte van het innemen van medicijnen kunnen ook ijverig dagelijkse gewoonten volgen die gezond zijn voor het hart, zoals goede voeding en lichaamsbeweging.
• Self-efficacy – beschrijft de overtuigingen van een persoon over zijn vermogen om bepaalde dingen te doen om een gewenst resultaat te bereiken, of om gebeurtenissen in zijn leven te beïnvloeden. Het zelfvertrouwen dat onze acties een positief effect kunnen hebben op onze gezondheid (bijvoorbeeld afvallen en lichaamsbeweging kunnen ons risico op hartaandoeningen verlagen) is zeer belangrijk bij het bepalen hoe gemotiveerd we zijn om ons bezig te houden met gedrag dat goed voor ons is.

Challenges of Recognizing Depression Symptoms

Heartziekte en depressie hebben vaak overlappende symptomen zoals vermoeidheid, weinig energie, en moeite met slapen en het uitvoeren van het dagelijkse ritme van het leven. Het is dus niet verwonderlijk dat soms symptomen van depressie door de patiënt, de familie van de patiënt en de cardioloog worden gezien als het gevolg van een hartaandoening.

Veel leden van de medische gemeenschap hebben benadrukt hoe belangrijk het is dat patiënten, families en artsen zich meer bewust worden van de prevalentie van depressie na een hartaanval. Artsen moeten begrijpen hoe belangrijk het is om depressie te behandelen, omdat deze anders wordt behandeld dan hartaandoeningen.

Het aangaan van deze uitdaging kan resulteren in een vitale communicatie tussen patiënt en arts die kan beginnen met zoiets simpels als: “Ik vraag me af of wat ik voel van een depressie komt.”

Hartaandoeningen en depressie bij vrouwen

Depressie komt over het algemeen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, dus vrouwen met een hartaandoening hebben meer kans om een depressie te ontwikkelen. Hartaandoeningen hebben de neiging oudere mensen te treffen, en ongeveer een derde van de vrouwen die herstellen van een hartaanval woont alleen, zonder direct familielid of echtgenoot voor fysieke en emotionele steun.

“Het is belangrijk voor ons allemaal als zorgverleners om te erkennen dat, hoewel we niet noodzakelijk iemands leefsituatie of stressniveau kunnen veranderen, we wel hun unieke omstandigheden kunnen herkennen,” zegt Ziegelstein. “We kunnen op dit individuele niveau met onze patiënten werken om hen te helpen op een gezondere manier met het leven om te gaan.”