Dagen nadat de Philadelphia Flyers de banden met Kate Smith verbraken, haar standbeeld bedekken en haar vertolking van “God Bless America” in het Wells Fargo Center begraven, koestert Derek Dennis Frazier zich in de succesvolle pogingen om een standbeeld van zijn vader op te richten buiten Xfinity Live! in de buurt. Het entertainmentcomplex ligt op de gewijde grond die ooit werd ingenomen door het Spectrum, waar Joe Frazier het eerste boksevenement van de zaal in 1967 leidde.
De wereldkampioen stuurde Derek, zijn jongste zoon, naar Valley Forge Military Academy & College in de achtste klas. Hij wilde zijn kind helpen beschermen en hem voorbereiden op de wereld – niet wetende, of misschien aanvoelend, dat hij er zelf niet lang meer zou zijn. Derek is nu de toelatingsdirecteur van de academie voor zijn alma mater. Op de foto’s op zijn bureau staat zijn vader met de invloedrijke Philadelphia trainer Yancey “Yank” Durham.
Frazier overleed op 7 november 2011, na een gevecht met leverkanker. Hij werd 67 jaar. Opgegroeid in Noord Philadelphia, werd Derek op een afstand gehouden van zijn vader in zijn laatste weken. Hij heeft nooit afscheid genomen. Nu verlangt hij ernaar het rolmodel te zijn voor het soort jongeman dat Joe Frazier ooit was – al is het alleen maar om de boodschap door te geven dat je kunt vergeven, maar nooit moet vergeten.
Joe Frazier verwekte elf kinderen bij zes vrouwen. Derek’s moeder was Sherri Gibson, die de bokser ontmoette toen ze sleutels vond die hij was kwijtgeraakt. Zijn vader trouwde alleen met Florence Frazier, de moeder van zijn eerste vijf kinderen. Ze wordt deze maand 77, en de familie waakt over haar gezondheid.
 |
 |
|
Foto’s met dank aan Derek Frazier. |
Net als Derek was Joe het jongste kind, opgegroeid op de Beaufort, S.C, boerderij van Dolly en Rubin Dennis Frazier met 12 andere broers en zussen. Toen hij 20 was, won hij een gouden medaille op de Olympische Spelen van 1964. Zes jaar later werd hij wereldkampioen zwaargewicht met een TKO in de vierde ronde van Jimmy Ellis in Madison Square Garden. Frazier werd 32-4-1 als pro, met 27 knock-outs. Op 8 maart 1971 vloerde hij Muhammad Ali met zijn linkse hoek in de 15e ronde in de eerste van drie epische gevechten. Het werd het “Gevecht van de Eeuw” genoemd.
Derek’s enige openbare uitstapje in het boksen was een tentoonstellingsgevecht voor de MTV-realityshow Made van 2013. Hij verloor 50 pond voor het gevecht en trainde in de sportschool van zijn vader in Noord-Philadelphia. “Ik ben een Frazier,” zei hij in die tijd. “Ik wilde zien of ik het kon doen.”
Met 27 jaar is Derek de jongste broer of zus met een decennium. Twee van zijn zes broers zijn dit decennium overleden. Brandon, de op één na jongste, kreeg twee jaar geleden een beroerte. Hector, die zijn hele leven in de ring en in de gevangenis heeft doorgebracht, is vijf jaar geleden overleden. “Pa wilde niet dat ik bij hem in de buurt kwam,” zegt Derek over Hector. “Hij was geen goed voorbeeld.”
Derek’s pre-academie-opleiding was in St. Francis Xavier in Philadelphia, en hij verwijt de chauffeur van zijn vader dat hij hem “elke verdomde dag te laat” maakte.”
“Mijn vader was Joe Frazier, en iedereen wilde zijn hand schudden, of stoppen om met hem op de foto te gaan,” zegt Derek.
Toen Derek in de tweede klas zat, liet zijn vader hem een aantal van zijn gevechten de revue passeren – met name de Ali trilogie. “Ze waren een big deal, en hij brak het allemaal uit voor mij, inclusief de beef (tussen de twee vechters),” herinnert hij zich.
Terwijl Derek’s verschillende andere broers en zussen opgroeiden met Joe Frazier de bokser, was hij in wezen het enige kind van Joe Frazier de vader. “Toen hij ouder werd, richtte hij zich niet meer op trainen of geld verdienen,” zegt Derek. “Hij nam de tijd om wijsheid uit te delen – niet alleen aan mij, maar aan iedereen. Hoe je jezelf moet houden, respectvol zijn, met mensen omgaan en nederig zijn. Ik wist dat we geld hadden, maar we leefden nog steeds in de hood, wat hij me hielp te begrijpen. Hij liet me mijn eigen beslissingen nemen, maar zei me de consequenties te begrijpen. Hij wilde ook dat ik waarden begreep, daarom zei hij: ‘Ik stuur je naar Valley Forge.'”
♦ ♦ ♦
Een moeilijk decennium kwam afgelopen voorjaar tot een hoogtepunt voor Valley Forge Military Academy & College – een decennium dat werd gekenmerkt door teruglopende inschrijvingen, financiële verliezen, ontslagen, bestuurlijk verloop, geruchten over ontgroening van cadetten en seksueel geweld onder studenten, en een klacht die werd ingediend door de voormalige Title IX compliance officer van de school. President Walter T. Lord, een gepensioneerde generaal-majoor van het leger en prominent alumnus, trad af minder dan een jaar nadat hij de reddersrol op zich had genomen van de laatste erkende militaire academie die nog in Pennsylvania bestaat. Lord werd de derde president in vier jaar die vertrok, en startte een rechtszaak in de U.S. District Court die stabiliteit wil terugbrengen in de school temidden van falend leiderschap door de raad van bestuur.
Dan waren er de zes aanrandingen die in één weekend op de campus werden gemeld – waarvan ten minste één het gevolg was van een misverstand in verband met alcoholgebruik door minderjarigen. Er was ook een rechtszaak aangespannen door een oud-student, die beweerde dat de schoolleiding ernstig nalatig was in het behandelen en rapporteren van misbruik van studenten dat “ernstig en doordringend” was en “al jaren woekerde”. Het pak beweert dat de beheerders meer geïnteresseerd waren in het beschermen van de publieke reputatie van de school.
“Er is zoveel goeds op de plaats, en het kan niet worden overschaduwd door het negatieve,” zegt Frazier, die er in 2016 fulltime begon te werken vóór zijn promotie afgelopen oktober. “Sommigen zeggen dat de school ten onder gaat, maar dat is helemaal niet het geval. Ik weet dat Valley Forge een goede plek is voor kinderen. Ik weet dat we ze helpen. Zijn we perfect? Nee. Maar we zijn een betere optie.”
Vele van Derek’s meest blijvende herinneringen aan zijn vader hebben te maken met Valley Forge. “Hij was daar altijd op bezoek,” zegt Derek. “De school maakte hem gelukkig. Hij hield van de campus en de mensen – en het feit dat er ook iemand anders was om me levenslessen te geven en op mijn rug te steunen. Hij en mijn moeder stuurden me daarheen omdat ze wisten dat ik meer nodig had.”
Voordat Derek afstudeerde, sprak zijn vader op de campus over het onderwerp karakterontwikkeling. Tot die tijd hadden veel mensen in het publiek geen idee van Derek’s beroemdheid. “Ik zou niet zeggen dat ik het privé hield,” zegt hij. “Als ze het wisten, wisten ze het. Als ze het niet wisten, wisten ze het niet.”
Zo gaat het vandaag de dag ook. Kolonel Stuart Helgeson zegt dat Frazier zich schaamt als iemand over zijn vader begint. “Veel ouders komen er pas achteraf achter, dus hij begint daar helemaal niet over,” zegt de hoofdinspecteur en hoofd bedrijfsvoering van VFMAC, die toezicht houdt op de toelatingen.
Toch is het een goed gespreksonderwerp als het ter sprake komt. “Ik vertel hen, helaas, hij is hier niet, maar ik ben – en ik zou hier niet zijn als alumnus als ik niet dacht dat de school goed was voor een kind,” zegt Derek.
Helgeson, een 30-jarige marinierveteraan, had buiten de campus kunnen gaan voor de toelatingspositie, maar hij tikte in plaats daarvan Frazier aan. “Hij had geen lange staat van dienst, maar ik zag resultaten in de anderhalf jaar dat ik met hem werkte,” zegt hij. “Derek is heel persoonlijk, wat heel goed werkt bij ouders, en hij is goed in het identificeren en overwinnen van bezwaren. Nu neemt hij de volgende stap als leider.”
♦ ♦ ♦
In zijn laatste telefoontje naar zijn jongste zoon, suggereerde Joe Frazier dat hij misschien voedselvergiftiging had. Daarna blokkeerde de telefoon van zijn vader Derek’s oproepen. In het weekend van Halloween 2011 wist Derek dat zijn vader in het ziekenhuis was opgenomen, maar hij had geen idee waar. Hij “ging op jacht” met vrienden naar zeven verschillende ziekenhuizen in Philadelphia zonder geluk, en kwam er uiteindelijk achter dat zijn vader was overleden toen een zus hem belde op weg terug naar de universiteit. “Het is triest hoe het is gegaan,” zegt hij nu. “Ik dacht dat mijn vader onoverwinnelijk was, ook al had ik de oudere versie. Ik zat op de begrafenis, en het was als een waas. Ze kregen er een kick van om te weten dat ik mijn laatste momenten met hem niet heb gehad. Als hij me iets te vertellen had, of me iets te geven, ze weten allemaal dat mijn vader me alles zou hebben gegeven – zijn ketting, zijn ring.”
De meningsverschillen tussen zijn broers en zussen erkennende, zegt Derek dat hij nog steeds probeert te achterhalen hoe zijn vader is gestorven. “Tot op de dag van vandaag heeft niemand me het papier gegeven waarop staat waaraan mijn ouder is overleden,” zegt hij.
De dood van Frazier verdeelde de familie verder. Er was zelfs enig drama rond de plannen om het lichaam van de Hall of Famer bokser naar huis in Beaufort te brengen voor de laatste begrafenis. Jacqui Frazier-Lyde, een voormalig profbokser die nu rechter is in Philadelphia, wilde hem daar hebben – hoewel ze niet reageerde op oproepen voor dit verhaal. “We zijn allemaal hier, en we wilden hem zo dicht mogelijk bij ons hebben, dus ik dacht niet dat mijn zus dat zou winnen,” zegt Derek.
Dat deed ze niet. Frazier ligt begraven op het Ivy Hill kerkhof in Philadelphia. “We hebben allemaal een beetje strijd in ons, maar we krijgen het van hem,” zegt Derek. “Het is een chemische vechtmentaliteit.”
Joe Frazier met Derek op zijn 50ste verjaardagsfeestje. Foto met dank aan Derek Frazier.
Veel van Derek’s woede is gericht op zijn vaders zakenmanager, Les Wolff – en andere familieleden van Frazier hebben hem ook bekritiseerd. “Niets wat uit zijn mond komt is waar”, heeft Wolff tegen andere media gezegd, en hij hield vol dat Joe een hechte familieband had. “Hij is een trotse man,” vertelde hij aan de oude Philadelphia Daily News boksschrijver Bernard Fernandez.
“Les is de meest achterbakse persoon die ik ooit heb gekend,” zegt Derek. “Niemand heeft ooit iets goeds over die man te zeggen gehad. Mijn vader had een groot hart, dus hij dacht nooit dat iemand hem zou bedotten.”
Weatta Frazier Collins is mede-executeur van het landgoed van haar vader. “Als je een slang op de grond ziet, moet je zorgen dat je er langs komt,” zegt ze. “Ik roep dat niet omdat ik mensen graag respecteer. Ik respecteer hem. Wat ik graag zeg over meneer Les is dit: Hou hem aan de andere kant van de stad waar ik ben.”
Weatta beschrijft haar broer als ongewoon, creatief en liefdevol. “Derek is Derek,” zegt ze. “Het is jammer dat onze vader er niet is om te zien wat er van hem is geworden.”
Maar ze vertrouwt ook toe dat zijn persoonlijkheid destijds – en die van zijn moeder – “niet netjes” was, dus werd er in de familie besloten om hen buiten te sluiten. “Het was een geest die niet gezond was om rond iemand te hebben die ziek is,” zegt Weatta. “Als hij daar zou komen, zou hij woedend zijn geweest. We werden allemaal in verschillende mate in het duister gehouden, en er waren andere broers en zussen die geen afscheid hebben kunnen nemen.”
Onder hen was de oudste zoon, Marvis, die in september 59 jaar wordt. Hij was in het ziekenhuis, maar hij nam de trein naar Washington, D.C., misschien om het onvermijdelijke te vermijden. “Hij zei dat hij terug moest gaan om meer kleren te halen. Ik zei: ‘Draag die van papa,'” herinnert Weatta zich. “Ik moest bellen en zeggen: ‘Papa is weg om bij de Heer in de hemel te zijn.'”
Voor Derek was de begrafenis op zijn best ongelooflijk ongemakkelijk. “Nu ik ouder ben, vergeef ik het hen, maar ik vergeet niet wat er is gebeurd,” zegt hij. “Ik kan geen wrok koesteren, maar ik kan het gebruiken om mijn verhaal te vertellen en ervan te groeien. Ik moet een heer zijn en compromissen sluiten, vergeven en verdergaan.”
De nalatenschap werd geregeld in 2015-en ongeveer het enige waarover de kinderen het eens konden worden was het delen van gelijke rechten op hun vaders erfenis, gelijkenis en afbeelding in toekomstige projecten. Dit is een belangrijke overweging voor Derek, aangezien zijn educatieve achtergrond in tv, radio en film is, afgestudeerd met een diploma van Cabrini College.
Nu 55, fulltime werkend in de verzekeringssector en wonend met echtgenoot Gary Collins in Maple Glen, eert Weatta haar vaders humanitarisme en reputatie als een underdog en opportunist met The Legacy Exists, die studiebeurzen verstrekt aan risicojongeren in de leeftijd van 13-19 jaar. Tot nu toe heeft de organisatie 41 studiebeurzen toegekend in het vijfcounty-gebied. “Ik ontmoette een jongeman die in Noord-Philadelphia woonde en me niet kon vertellen wie Joe Frazier was,” zegt ze over de inspiratiebron. “Maar hij kon me wel vertellen wie Ali en Mike Tyson waren. Voor mij was dat een beetje off – en het moest worden gecorrigeerd.”
Joe Frazier vocht vaak voor respect als een van de sportgrootheden van de stad – iets wat zijn zoon nooit helemaal heeft begrepen. “Misschien is het de manier waarop hij zichzelf in de markt zette, niet om op een voetstuk gezet te worden,” veronderstelt Derek. “Pa dacht altijd dat hij alleen zichzelf nodig had en dat hij klaar was om te gaan, dus hij zette zichzelf niet in de markt zoals Ali. Hij was ook geen prater.”
Toch zijn de eerbetonen gekomen. De Mark Kram Jr. biografie Smokin’ Joe: The Life of Joe Fazier is net uitgebracht, en er zijn plannen voor de Boxers ‘Trail in Fairmount Park-een pad waarvan velen in de sport bekend waren om op te trainen. “Als het de Joe Frazier Trail had geheten, zou papa niet blij zijn geweest,” zegt Weatta.
Er is ook een muurschildering in de maak die zijn rustplaats zal vinden in Strawberry Mansion in de buurt van het Dell Music Center, en ongeveer een jaar geleden werd Greenwood Avenue in Noord-Philadelphia omgedoopt tot Smokin’ Joe Boulevard.
In de meer directe nasleep van zijn heengaan, kregen natuurbeschermers de historische status voor Frazier’s voormalige sportschool (nu een meubelzaak), een zet die helpt het te beschermen. “Als ik de loterij zou winnen, zou ik de sportschool terugkrijgen,” zegt Derek. “Ik weet dat hij dat leuk zou vinden.”
Hoewel zijn overblijfselen aanvankelijk in een ongemarkeerd mausoleum werden bewaard, werd Frazier uiteindelijk te ruste gelegd in een uitgebreide crypte die grotendeels werd gefinancierd door bokser Floyd Mayweather Jr. Op de tombe staat een foto van Frazier gedrapeerd in zijn Olympische gouden medaille en met zijn zwaargewicht kampioenschapsriem om. Derek hielp het te onthullen.
Joe Frazier’s standbeeld debuteerde buiten Xfinity Live! op 12 sept. 2015. Derek heeft plannen voor zijn eigen documentaire en misschien zelfs een lange film. Op zijn rechter biceps, een tatoeage toont bokshandschoenen en de naam Frazier. Hij is van plan om te upgraden met een portret van zijn vader dat zou doorlopen tot op zijn rug. “Ik herinner me waar ik vandaan kom en wie ik ben,” zegt hij. “Ik ben er trots op een Frazier te zijn.”