Alai

Ik was net vrijgezel na een lange, lange-afstands relatie. Het was tijd om het hoofdstuk af te sluiten van een groot liefdesverhaal in mijn boek van leven en reizen. Wat zou komen was een lege pagina getiteld “Griekenland,” waar de inhoud een mysterie was voor mij, een nieuwe single meid. Wat ik niet verwachtte was dat ik op date zou gaan met iemand die Damon en ik bij wijze van grap “Griekse God” begonnen te noemen.

Ik zou liegen als ik zei dat ik niet opgewonden was over de mogelijkheden die single zijn je biedt. Zelfs niet de kans om iemand tegen te komen en verliefd te worden, ik keek eerlijk gezegd vooral uit naar die ochtend die komt na een lange tijd van gebroken hart waar het allemaal gewoon stopt met pijn doen. Die ochtend dat je single bent, je bent opgefrist, je ligt alleen in bed en je zou niet anders meer willen. Dat is wat me meenam op dit avontuur naar Griekenland, al het andere was een toegevoegde bonus.

Wat me ook bracht, ik had concrete redenen om terug te komen na mijn korte week in Athene.

Ik straalde die frisse single gloed uit.

De week gaat voorbij en ik word verliefd op Athene. Hoe meer ik trendy cafés binnenliep en nipte aan perfect gemaakte koffie met altijd een koekje erbij, hoe meer vreugde ik voelde. De sfeer was een mix van Rio de Janeiro met Rome, hoe kon ik niet smoorverliefd worden? De mensen waren beleefd, goed op de hoogte en glimlachten toen ik mijn uiterste best deed voor Grieks en toch faalde. De eerste avond had ik een Tinder-afspraakje en ik kwam eruit met een hele goede vriendin. Het weer was het eens met mijn haar, en het was precies de reis die ik nodig had om op te laden, en het belangrijkste, herinner me de versie van mezelf die ik graag ben – de bruisende vrouw die nieuwsgierig achter nieuwe verhalen en ervaringen aangaat, niet de zeurende vriendin die geïrriteerd is dat ze geen sms terug heeft gekregen.

Als een relatieveteraan, ben ik me er al van bewust dat de minuut dat het zeurende meisje opduikt, het tijd is om verder te gaan. Als je niet graag de persoon bent die je bent, wie zal van je houden? Ik ging terug naar de persoon die ik graag was, en dankzij Griekenland verliep dat proces naadloos.

Nog een paar vrienden op avontuur.

Na de eerste drie dagen van opladen na Kenia – en gewoon mijn maag weer in een menselijke staat te krijgen, besloten we dat we video’s zouden opnemen in Athene. Eerst moesten we iets vinden om over te filmen. We deden Damon en Jo na en pakten onze koffers voor vandaag, sloegen onze camera om onze armen en gingen op pad om te zien wat er in de stad te doen was. Ook al was er niets aan de hand, op de een of andere manier laten we dingen gebeuren en komt er een video uit waar je samen met ons om kunt lachen. En dat is precies hoe we onszelf aantroffen flirtend met een “Griekse god.”

De dag begon met typisch verkennen.

We werden uitgescholden voor dansen bij het Parthenon, en besloten toen dat we er genoeg van hadden om uit te glijden over eeuwenoude kalksteen en de beveiligers venijnig in zijn verdomde fluitje te horen blazen. Het was tijd voor veganistisch eten. Op weg van het Parthenon naar waar we uiteindelijk gingen eten, kwamen we langs een café met uitzicht op het antieke forum. Zeker, het uitzicht was geweldig, maar de blik voor me was nog beter: de definitie van lang, donker en knap. De bediende die met menu’s rondliep, verraste ons beiden door zijn knappe uiterlijk en zijn charme. Voor mijn verdediging, er was een drie seconden staren situatie die gebeurde, ik was duidelijk geschokt, duizelig, maar nooit gestopt mijn beweging. Mijn benen gingen door, ook al waren mijn ogen dichtgeplakt. Terwijl we wegliepen, glimlachte ik flirterig – meer voor het verhaal en de hilariteit van het flirten omdat het zo lang geleden was voor mij. Net toen we de hoek omliepen, riep hij: “Kom straks terug voor een drankje!”

Dus we kwamen straks terug voor een drankje.

Ik deed alsof ik de menu’s doornam, me er volledig van bewust dat het me geen moer kon schelen; ik nipte veel liever aan een lange, donkere en knappe… Laat de dorstspelletjes maar zijn. We zaten wat te drinken, en lachten de hele middag om ons aperitiefje, dat u hier kunt bekijken.
Zijn Europese houding liet één grote nieuwsgierigheid achter: Europees, of Euro-homo? Omdat we allebei voelden dat de sfeer omsloeg toen er meer oogcontact in mijn richting was, werd Europees bevestigd. Om het nog eens te controleren stond Damon op om “naar het toilet te gaan”, en de knapperd Marko kwam naar me toe, enthousiast om me die avond weer te zien. Ik zweer het, dit soort dingen kun je niet verzinnen, het was een filmscène. Dik en schattig accent, de verlegen en duizelingwekkende energie aan beide kanten, het was te perfect.
We wisselden instagrammen uit, en ik trok de klassieke ‘laat het nummer op het bonnetje achter’ in de hoop dat hij contact zou opnemen om plannen te maken op mijn laatste avond in Athene. Ik wist dat ik de volgende dag om 8 uur mijn vlucht naar Rome moest halen.

En net toen we klaar waren met het filmen van de video, stuurde hij een sms.

Ik stond op de top van een enorme berg in het midden van de stad toen ik de rozen-emoji sms kreeg. Het was perfect, niet te veel, niet te weinig, en gezien de taalverschillen waarschijnlijk de beste manier waarop het gesprek had kunnen beginnen. Hij vertelde me dat hij in mijn buurt zou zijn om me rond 20.00 uur te ontmoeten – veel vroeger dan wat hij in het restaurant had gezegd (als je de video hebt bekeken weet je waar ik het over heb). We wisten allebei dat ik met een vroege vlucht zou vertrekken, dus de nacht kon niet al te gek worden. Of toch niet?
Voor ik het wist, rommelde ik in mijn koffer die ik al lang niet meer wilde openen, op zoek naar iets fatsoenlijks dat niet gescheurd, bevlekt of lelijk was om op deze date aan te trekken. Ik pakte mijn enige, altijd betrouwbare zwarte shirt, trok een paar hakken aan die ik juist voor deze situatie had bewaard, en liep het hostel uit met Damon aan mijn zijde. Hoewel hij waarschijnlijk graag met mij op date was gegaan, was hij meer opgewonden over zijn avond, die Netflix, een comfortabel hostelbed en chocolademelk voor één inhield. Meestal ben ik degene die opgewonden is om binnen te blijven en alleen te chillen, maar vanavond waren de rollen omgedraaid. Ik was tenslotte net vrijgezel, ik moest mezelf eraan herinneren hoe slecht ik was voor al mijn relatie-ellende. Op deze date gaan was eigenlijk gewoon mijn huiswerk doen om mijn oude leuke ik terug te krijgen. Niet dat je met mensen moet uitgaan om “jezelf te vinden”, maar ik heb altijd gedacht dat ik meer over mezelf leer door met andere mensen om te gaan dan met iets anders. Het is allemaal onderzoek.

Hij was op weg met zijn motor.

Ik koos een bar in een steegje, niet omdat ik een domme a$$ ben, maar omdat de meeste coole bars in Athene in steegjes liggen. Plus, ik deelde mijn locatie met Damon zodat hij wist waar ik was, zelfs als er iets zou gebeuren. Awwww, en daar was hij, precies zoals ik hem me herinnerde (van vier uur eerder), zonder blauwe trui, in zijn avondkleding. We liepen de gezellige bar binnen, en het voelde fijn om iemand te hebben die de leiding nam bij het bestellen. Twee glazen wijn kostten ons in totaal maar vier euro – had ik al gezegd dat ik van deze stad hield? Het gesprek was rijk. We spraken over ons gedeelde verleden als immigranten die in verschillende landen opgroeiden, maar zich met beide culturen identificeerden. Hij kwam uit Albanië en kwam als kind naar Griekenland, ik kwam uit Brazilië en ging als kind naar de VS. We lachten, we nipten, en bij de laatste druppel van de goedkope wijn, vroeg hij me of ik het nachtleven gebied, Gazi, wilde gaan zien. Je kunt een stoffige en saaie wandeling maken, maar je kunt ook een lokale meid ontmoeten en een veel opwindender ervaring hebben – met een wijs oordeel over karakterkinderen!

Dus stapte ik als een roekeloze tiener achterop zijn motor.

Menk je, ik ben 25.
Het is niet mijn meest trotse moment, maar als ik met Damon (die nog nooit op een motor had gereden) achterop een motor had gereden in Thailand, waar het verkeer aan de andere kant van de weg was, waarom zou ik dan niet achterop een motor kunnen stappen met een Griekse man die zijn motor elke dag als zijn belangrijkste vervoermiddel gebruikt? Dit zijn de gedachten die door mijn hoofd spatten als ik rond 21.00 uur op een kille avond in Athene achterop zijn motor kruip.

“Het is koud, hou me stevig vast om me warm te houden,” schreeuwt hij terwijl we over de geplaveide straten de nacht in zoeven.

Mijn glimlach stond van oor tot oor, dit was puur avontuur. En het zou alleen het zijne en het mijne zijn. En nu de jouwe.
We trokken op naar de uitgaanszone, Gazi, waar een mengeling te zien was van plaatselijke bewoners, kroegentochten in hostels, geliefden en mensen op hun eerste afspraakje, zoals wij. Ons eerste afspraakje voelde niet als een eerste afspraakje, de ongemakkelijkheid was weg. Waarschijnlijk door hoe onhandig het filmen van een volledige video met en van hem eerder die dag was. We hadden ons ongemakkelijkheidsquotum voor die dag bereikt, en konden praten als oude vrienden. Het voelde alsof ik daar woonde en het een casual date was, minus mijn vuilnis Grieks. Misschien is het een Europees iets in het algemeen, ik voel me goed op Europese bodem, en de Grieken voelden aan als Brazilianen met hun warmte.
Toen gebeuren de typische date-dingen, hij slaat zijn arm om me heen, we lachen, flirten, enzovoort. Terwijl de muziek binnen steeg, begon mijn stem te verdunnen en mijn maag te knorren. Ik vertelde hem een leuk feit over mij: Ik ga alleen uit als me aan het eind van de avond eten beloofd wordt. Hij had me gevraagd of ik al eens Souvlaki had gegeten, en toen ik nee zei, zei hij dat het zijn taak voor vanavond was om me de ervaring van een Souvlaki met een goed uitzicht te bezorgen. Man, wat was hij goed.
We liepen over het plein vol mensen en ik kwam terecht waar het echte nachtleven zich afspeelde – een Souvlaki zaak waar geen Engels op de muren te bekennen was, of in de lucht. Ik glimlachte naar de toonbank als een kind in een snoepwinkel. Deze goed uitziende man bestelt voor mij?! Normaal zou ik dat haten, want ik ben een onafhankelijke vrouw en kan voor mezelf bestellen, maar alles is leuker met een accent.
De man betaalde, pakte de zak met Grieks fastfood, en sprong op zijn fiets en gebaarde mij op te stappen zodat we naar het uitzicht konden gaan waar hij het over had gehad. Voor je het wist, was het 23.00 uur en zoefden we naar de heuvels van Athene. Geen mens te bekennen op de weg erheen, alleen bomen, oude bouwwerken met dromerige gouden verlichting, en wij, twee vreemdelingen die afspraakjes maakten. Toen de motor eindelijk stopte, keek ik om me heen en zag een tiental andere motorfietsen geparkeerd staan voor een enorme rotsformatie. Het was pikdonker, alleen het licht van de stad beneden kon ons de weg wijzen. Hij pakte mijn hand toen we de trap opliepen naar de top van Athene.

Ik bevroor van de schoonheid van wat er voor me lag.

En natuurlijk omdat het op dit moment hartstikke koud was. Ongeacht het gebrek aan gevoel in mijn tenen, voelde ik het moment. Iets in mij gonsde van opwinding. Van alle mogelijkheden die ik me vannacht had voorgesteld, had ik me niet kunnen voorstellen dat ik daar zou zijn, in zo’n mooi stukje tijd. En ik wist dat er een einde aan zou komen. Over vijf uur moest ik opstaan om naar het vliegveld te gaan. Ik zou Griekenland verlaten, en verder gaan naar nieuwe herinneringen, met nieuwe vreemden die vrienden worden, afspraakjes, en geliefden, en dat is de cyclus van het reizen. Dat is wat mijn binnenste doet bruisen. De mogelijkheid van dit alles.

Ik nam een hap van mijn souvlaki, en die was bijna net zo perfect als een hap van de zijne.

We zwegen het grootste deel van de tijd daarboven. We hoorden gesprekken die ik niet verstond, zagen de lichten beneden fonkelen en dachten na over hoeveel levens er door de stadsmuren waren gegaan. Toen begonnen we allebei te lachen om hoe mooi het was, als twee gekke vreemden. Na ongeveer een uur stapten we weer op de fiets, en hij zette me af voor de deur van mijn hostel. In de verlaten straten van Exarcheia om 1 uur ’s nachts gaf hij me een knuffel, een lieve kus en zei dat ik terug moest komen naar Griekenland zodat hij me verliefd op hem kon laten worden. Was het een hoop onzin? Misschien. Maar was het een geweldig verhaal? Geloof dat maar.
De volgende dag stapte ik op mijn vlucht van 8 uur ’s ochtends en glimlachte bij de gedachte aan alle andere herinneringen die ik nog moest maken.