By Joe Bosso, Portraits by John Russo
Je zou denken dat Dita Von Teese geschokt verontwaardigd zou terugdeinzen voordat ze een snelle klap in het gezicht zou geven – of misschien een nog hardere knietje elders – aan elke lompe sukkel die zo dom is om haar een “stripper” te noemen. Tenslotte is Von Teese de met cinch taille getooide koningin van de moderne burlesque, wier stijl herinnert aan baanbrekende entertainers als Gypsy Rose Lee en Dixie Evans, vermengd met een modegevoel dat teruggrijpt op glamour girl pinups als Betty Grable en Bettie Page.
Met andere woorden, ze geeft geen lapdances in de Bada-Bing voor 10 dollar per stuk.
Maar hier is de kicker: Von Teese vindt het niet alleen niet erg om een “stripper” genoemd te worden, maar ze omarmt de omschrijving ook graag. “Mensen denken dat het een denigrerende term is, maar dat is het echt niet,” zegt ze. “Het woord ‘stripper’ is eigenlijk uitgevonden in de burlesque in de jaren dertig. Het is een soort ouderwetse term. Gypsy Rose Lee, die de meest prominente burlesque-ster aller tijden was, hield van het woord, ook al hadden ze al die andere fancy termen die ze bedachten om te beschrijven wat ze deed.
The Interview
“Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik gewoon voor zichzelf moet laten spreken wat ik doe,” vervolgt ze. “Ik ben een striptease-ster. Ik heb in stripclubs gewerkt. Ik was headliner in de grootste stripclubs in heel Amerika, en nu doe ik legaal theater. Ik verkoop uitverkochte plaatsen met 2500 stoelen. Dus het maakt me niet uit hoe mensen me noemen. Stripper’ is prima, net als ‘burlesque artiest’, hoewel ik die term niet gebruik. Het is voor mij allemaal hetzelfde.”
Er zit een tijdloze kwaliteit aan Von Teese’s benadering van strippen; als je haar ziet optreden, voel je je in een ander tijdperk getransporteerd, een tijdperk waarin de act van het zinnenprikkelen meer een genuanceerde aangelegenheid was – en in sommige opzichten maakt dat het geheel nog edgier. Maar terwijl ze openlijk en eerbiedig hulde brengt aan iconische burlesque idolen uit het verleden, benadrukt Von Teese dat ze geen throwback is.
“Ik ben echt blij om te doen wat ik doe in deze tijd,” verklaart ze. “Er is een enorme beweging in de burlesque wereld die diversiteit viert in schoonheid, genderfluïditeit, lichaamsvorm, etniciteit en leeftijd, en ik ben blij dat ik daar deel van uitmaak. Ik ben een groot voorstander van die beweging. Ik ben blij dat ik dat als burlesque- en pin-upster in dit tijdperk kan uitleven, in plaats van in de jaren dertig en veertig, toen het alleen maar onder de mannelijke blik was. Het is voor mij veel interessanter om voor volle zalen met vrouwen te spelen, en ik heb ook een grote LGBTQ aanhang. Ik had dit allemaal op geen enkel ander moment kunnen doen.”
Op 15-jarige leeftijd kreeg Von Teese haar eerste baan – toepasselijk in een chique lingeriewinkel. Ze begon als verkoopster en toen ze negen jaar later vertrok, was ze doorgegroeid naar een managementfunctie. Overdag verkocht ze kanten ondergoed aan huisvrouwen en ’s avonds zette ze haar eerste stappen in de richting van modellenwerk. “Ik besloot dat ik de moderne Bettie Page zou worden,’ zegt ze. “Ik nam foto’s van mezelf in jaren 1950-stijl bondage outfits, en ik dacht: ‘Dit is cool. Niemand anders doet het, dus doe ik het.” Na haar verhuizing naar Los Angeles bezocht Von Teese haar eerste stripclub, en in één klap drong het tot haar door: “Ik ga dit proberen, maar ik ga me verkleden in corsetterie en doe het glamour ding. Ik word een moderne pinup. Het waren babystapjes en kleine ideetjes die tot een groot idee leidden.”
Nadat ze haar artiestennaam had aangenomen, danste Von Teese rond in het circuit van L.A. en kreeg al snel een trouwe aanhang. Ze trad op met een vroege versie van de Pussycat Dolls en werd door recensenten aangewezen als het hoogtepunt van de show. “Ik probeerde niet een ster te zijn of zo,” merkt ze op. “Ik deed gewoon wat ik leuk vond, en ik was blij dat ik in bepaalde kringen bekend was en een nichepubliek had. Ik keek niet echt vooruit, zoals, ‘OK, wat is de volgende stap naar roem?'”
Niettemin, roem kwam geroepen toen Hugh Hefner, die een paar van Von Teese’s shows had bijgewoond, haar in Playboy in 1999 en 2001 plaatste, en haar uiteindelijk koos om de cover te sieren in 2002. “Dat was het moment waarop ik de grens overschreed naar legitimiteit en het maken van het in de mainstream media,” zegt ze. “Het is een beetje grappig, omdat ik vroeger Playboys van onder mijn vaders bed heb gestolen. Ik denk niet dat hij echt accepteerde wat ik deed totdat ik de cover haalde. In die tijd had Playboy nog grote sterren op hun covers, en ik stond op hun kerstnummer, wat altijd hun bestseller was. Hugh overzag de hele pictorial. Na Playboy, wist ik dat ik een stapje verder moest gaan en een echte manager moest nemen. Tot dan, regelde ik alles zelf, met een valse naam en fax machines. Het was een beetje gek.”
Wil je meer?
Abonneer u op Cigar & Spirits Magazine