Toen ik om een roos van de heilige Thérèse vroeg, voelde ik een mengeling van twijfel en hoop. Vertrouwde ik te veel op de heiligen in plaats van op God zelf?
Door Lucy Coatman
19 mei 2020
Op een avond, verscholen onder het frisse dekbed, sprak ik onomwonden met de heilige Thérèse. Ik vroeg haar mij een roos te sturen als een bevestiging van iets dat op mijn hart had gewogen. Hoewel ik veel hoop voelde, zweefde de twijfelende Thomas in mij, zoals altijd, op de achtergrond. Hoewel ik al eens een echte roos van de heilige Thérèse had gekregen, vertrouwde ik niet genoeg op de goedheid van God en de vriendschap die ik met mijn patroonheilige heb.
De volgende ochtend gaf ik me over aan mijn slechte gewoonte om na het ontwaken door de sociale media te scrollen. Onmiddellijk verschenen er foto’s van rozen op mijn Instagram-tijdlijn en de verhalen die ik bekeek. Dat moet toeval zijn, dacht ik bij mezelf, maar de herinnering bleef in mijn achterhoofd. Toen ik een dag later met mijn vriend ging wandelen, besefte hij dat er iets in zijn jaszak zat. Ik was stomverbaasd over wat hij eruit haalde: twee foto’s van de Kleine Bloem zelf, waarvan hij er een aan mij gaf. En alsof dat nog niet genoeg was, vond ik de volgende dag, toen ik de trap naar mijn appartement opliep, een enkele roze roos op een trede.
Ik kan de vreugde die ik voelde niet beschrijven – de kleine heilige die zo dicht bij Jezus staat, had naar mij geluisterd! Voorzichtig legde ik de roos in een boek om haar te bewaren en begon na te denken over de kracht van zo’n geschenk. Ik ben niet de enige die om een roos heeft gevraagd van de heilige die beweerde dat ze na haar dood een regen van deze bloemen zou laten vallen. Een snelle zoektocht op Google levert duizenden getuigenissen op van mensen die om haar voorspraak hebben gevraagd, waarbij zelfs om specifieke kleuren rozen werd gevraagd om bepaalde dingen voor te stellen. De verhalen die men tegenkomt zijn hartverwarmend. Te zien hoe de heilige haar belofte nakomt en te weten dat ze haar missie niet is vergeten, is een mooie herinnering aan wat ons te wachten staat wanneer ook wij het hemelse koninkrijk binnengaan.
Lees: Wil jij een heilige worden?
Wat ik me wel realiseerde is dat, hoewel het ontvangen van een daadwerkelijke roos een prachtig iets is, het niet het belangrijke deel is. Dat kan heel moeilijk zijn om te onthouden. Het Genootschap van de Kleine Bloem stelt dat rozen “haar manier zijn om aan hen die een teken nodig hebben, toe te fluisteren dat zij heeft gehoord, en dat God antwoordt”. Het is van vitaal belang dat we niet te veel opgaan in het fysieke geschenk, maar ons juist verheugen in de wetenschap dat God met ons is.
Ik voel dat mijn zending op het punt staat te beginnen – om anderen van God te laten houden zoals ik van Hem houd.
De heilige Thérèse van Lisieux in de laatste maanden van haar leven
Soms maak ik me zorgen dat ik te veel vertrouw op de heiligen. Eerlijk gezegd vind ik hen gemakkelijker te begrijpen dan God. Het is moeilijk om dit toe te geven, maar ik was meer opgewonden om de relikwieën van de heilige Thérèse te zien toen ze Edinburgh bezochten, dan dat ik ooit de eucharistie ontving. Dan vraag ik me af: is mijn grote bezorgdheid wel nodig? De relatie met de heiligen brengt ons een overvloed aan genaden. Niet alleen dat, maar God begrijpt onze zwakheden, en de liefde van en vriendschap met de heiligen kan ons alleen maar dichter bij Hem brengen. Natuurlijk voelt het gemakkelijker om ons te verbinden met iemand die iets meer dan honderd jaar geleden leefde, iemand van wie we het voorrecht hebben foto’s te zien en herinneringen aan te horen. We mogen niet vergeten: het eren van de heiligen dient tot grootmaking van de God die hen zo gemaakt heeft.
Alle gelovigen vormen één lichaam, het goede van ieder wordt aan de anderen meegedeeld.
Catechismus van de Katholieke Kerk
Door te leren van onze vrienden binnen de gemeenschap der heiligen en hen na te volgen, kunnen we ons geestelijk leven (en in mijn geval, het verlangen naar de Eucharistie) ontwikkelen. Wij moeten ons op ons gemak voelen om inspiratie te putten uit hen die in de tegenwoordigheid van de Vader zijn. Niet alleen dit, maar wij zien de liefde tot onze naaste op aarde als iets wat ons dichter bij de Heer brengt, en het liefhebben van hen die letterlijk in Zijn tegenwoordigheid zijn, kan niet anders dan ons in de tedere armen van onze Vader brengen. Hij wacht op ons om tot Hem te komen.
St Thérèse van Lisieux, bid alstublieft voor ons!
Lucy is historica in opleiding en studeert momenteel aan een MLitt in vroegmoderne geschiedenis. Ze heeft een MA in Theological Studies van de University of St Andrews, waar ze zich in 2015 bekeerde tot het katholicisme. Ze is gepassioneerd over de barmhartigheid en goedheid van God.