Alai

The Best Maples for Maple Sugaring

6 februari 2018 3:25 pm

Het is sugaring seizoen in een groot deel van Zuid-Canada en de noordelijke Verenigde Staten. De zon klimt hoger, de temperaturen worden gematigd, en esdoornsap begint te stromen.

Je hebt echter geen suikeresdoorns nodig om goede esdoornsuiker te maken. Puristen kunnen blancheren bij de gedachte, maar verschillende andere esdoornsoorten hebben zoet smakend sap dat op milde winterdagen stroomt en dat inkookt tot heerlijke esdoornsiroop (en andere bijproducten). Sommige van de beste stroop van Vermont wordt bijvoorbeeld geproduceerd door boerderijen die voor een groot deel van hun sap afhankelijk zijn van de rode esdoorn (Acer rubrum). Dit is een goede zaak, aangezien Acer saccharum in het grootste deel van zijn verspreidingsgebied van Oost-Canada tot het zuidoosten van de VS achteruitgaat.

Suikeresdoorn

Zoals de naam al zegt, is de suikeresdoorn (Acer saccharum) de traditionele bron van deze boomvormige nectar. Het is ook een Currier en Ives icoon van het Northland, die in de late winter sapemmers vasthoudt en in de lente vijfpuntige bladeren produceert die in de herfst vurige tinten krijgen. Volwassen suikeresdoorns met geschubde schors staan in de straten van veel oude stadjes in New England, net als de koloniale huizen met houten planken.

Red Maple

Red maple heeft veel te bieden als sapbron – vooral voor doe-het-zelvers die hun eigen bomen willen kweken en tappen. Het sap is slechts iets minder zoet dan dat van suikerahorn, met ongeveer 50 gallons (in plaats van 40) nodig om een gallon siroop te produceren. Bovendien gedijt de rode esdoorn in een veel breder scala van omstandigheden en bereikt hij sneller de tikbare grootte (10 inches diameter op borsthoogte). Plant een suikeresdoorn in een vruchtbare, humusrijke grond in zon of lichte schaduw, en zijn stam zal misschien een derde van een inch per jaar breder worden. Een rode esdoorn onder dezelfde omstandigheden zal waarschijnlijk twee keer zo snel groeien.

Rode esdoorn houdt zich ook meer dan staande als sierplant, meestal een ovaal-kroont, 40 tot 50-voet boom vormend met aantrekkelijke gladde grijze schors die met de leeftijd gegroefd en geschubd wordt. De drielobbige bladeren bloeien rood in het voorjaar, verdiepen zich tot glanzend donkergroen in de zomer, en verkleuren tot schitterende tinten rood en oranje in de vroege herfst. Opvallende trossen kastanjebruine bloemen sieren de kale takken in de late winter, en leveren stuifmeel voor vroeg opkomende bijen.

Er zijn talloze cultivars van de rode esdoorn verkrijgbaar bij kwekerijen en tuincentra, die verschillen in eigenschappen zoals grootte, groeiwijze, zaadproductie, herfstkleur en koudehardheid – dus er is er waarschijnlijk wel een die goed bij uw tuin past. In de natuur komt hij voor in een groot deel van centraal en oostelijk Noord-Amerika.

Zilveresdoorn

Rode esdoorn’s naaste verwant zilveresdoorn (Acer saccharinum) is zijn gelijke als bron van esdoornsiroop, met een vergelijkbare zoetheid van het sap. Zijn enorme volwassen grootte, invasieve wortels, en de gevoeligheid voor stormschade diskwalificeren hem als een tuin boom, tenzij een tuin is van park-achtige afmetingen. Aan de andere kant, als zilveresdoorn beschikbaar is om te tappen, is zijn sap de moeite waard.

Buxus

Hetzelfde geldt voor een andere nogal onkruidachtige, zwak-houtige esdoorn, de buxus (Acer negundo). Ondanks zijn gewone naam en zijn gifivisachtige bladeren is het wel degelijk een esdoorn, en hij geeft inderdaad sap dat kookt tot heerlijke siroop. Hoewel het sap maar half zo zoet is als dat van de suikeresdoorn, wordt het meer dan twee keer zo snel geproduceerd, wat resulteert in een hogere siroopopopbrengst per boom. Bovendien zijn buxus-oudsten op veel jongere leeftijd (binnen een jaar of 5 na aanplant) en kleiner (5 cm in diameter) klaar om te worden getopt. Buxelaar is ook harder en taaier dan suikeresdoorn, zoals blijkt uit zijn geografisch bereik van kust tot kust.

Buxelaar heeft een minimale sierwaarde. Niettemin heeft het geleid tot een aantal spectaculaire bonte en goudbladige cultivars, die zeker de moeite waard zijn om aan te planten. Kijk bijvoorbeeld eens naar ‘Flamingo’, met witgestreept blad dat in het voorjaar roze-grijs uitloopt. Als u overweegt ‘Flamingo’ zowel voor het sap als voor het flamboyante blad te kweken, houd er dan rekening mee dat hij langzamer groeit dan de wilde soort.

Bigleaf Maple

Het suikeroogstseizoen loopt sporadisch door van de late herfst tot de lente in de relatief milde klimaten van het hoogland van Californië en het noordwesten van de Stille Oceaan. Hier is de inheemse soort om te tappen de grootbladige esdoorn (Acer macrophyllum). Het sap van deze soort heeft een iets lager suikergehalte dan dat van de suikeresdoorn en vloeit het rijkst na relatief frisse nachten.

Noorse esdoorn

Noorse esdoorn (Acer platanoides) komt in vrijwel elke woonwijk in de V.S. voor. Vroeger op grote schaal aangeplant vanwege zijn snelle groei en tolerantie voor stedelijke omstandigheden, is deze inheemse Euraziatische esdoorn in veel gebieden van de VS een schadelijk onkruid geworden, dat met zijn zaailingen inheemse bosgebieden binnendringt. Hij is gemakkelijk te onderscheiden van de suikeresdoorn door zijn gegroefde schors, dikke eivormige eindknoppen en rechtopstaande bloemtrossen, maar ook door het dikke melksap dat uit afgesneden bladstelen sijpelt. Het wintersap daarentegen is helder en kookt tot een verrassend smakelijke stroop.

Zwarte esdoorn

Als je het geluk hebt dat je een paar gezonde suikeresdoorns kunt tappen, blijft Acer saccharum natuurlijk de esdoornsuikerboom bij uitstek – met de mogelijke uitzondering van zijn bijna-tweeling, de zwarte esdoorn (Acer nigrum). De zwarte esdoorn verschilt van de suikeresdoorn door zijn gelere herfstkleur; harige bladstelen met hangende bladen; en meer gegroefde schors. Het sap is echter even zoet en verrukkelijk. In gebieden in het noorden en midden van de VS waar hij meer voorkomt dan de suikeresdoorn, is de zwarte esdoorn de belangrijkste boom voor de suikerproductie.

Verwerking van esdoornsap

Je hebt een aantal esdoorns nodig om siroop te tappen. Elke volwassen boom kan tussen de 10 en 20 gallon sap per boom produceren. Er is 40 gallon sap nodig om tot één gallon siroop te koken, dus je hebt minstens drie bomen nodig om één gallon siroop te produceren. Ahornsuikerhuizen hebben grote suikerpannen nodig om siroop te produceren. Om meer te leren over hoe je sap verwerkt tot esdoornsiroop, lees dit artikel van Penn State Extension over Maple Syrup Production for the Beginner.

De beste tijd om je eigen esdoorn te planten is in het voorjaar of de vroege herfst. Zorg ervoor dat het plantgat even diep is als de kluit (of ondieper in zware kleigrond), en ten minste drie keer zo breed. Vul het gat weer op met ongemodificeerde grond en mulch het gebied rond de pas geplante boom met een centimeter Fafard Natural Premium & organische compost, met daarbovenop 2 tot 3 centimeter schorsmulch. Geef grondig water, herhaal indien nodig (een of twee keer per week).

Content Disclaimer:

Deze site kan inhoud bevatten (inclusief afbeeldingen en artikelen), alsmede adviezen, meningen en verklaringen die door derden zijn gepresenteerd. Sun Gro controleert deze materialen niet op nauwkeurigheid of betrouwbaarheid en geeft geen goedkeuring aan de adviezen, meningen of verklaringen die erin vervat kunnen zijn. Sun Gro controleert het materiaal ook niet om te bepalen of het inbreuk maakt op het auteursrecht of andere rechten van anderen. Deze materialen zijn alleen beschikbaar voor informatieve doeleinden en worden aangeboden “zoals ze zijn” zonder enige garantie, expliciet of impliciet, inclusief maar niet beperkt tot garanties van verkoopbaarheid, geschiktheid voor een bepaald doel, en niet-inbreuk. Vertrouwen op een dergelijke mening, advies, verklaring of andere informatie is voor uw eigen risico. In geen geval zal Sun Gro Horticulture Distribution, Inc. of een van haar filialen aansprakelijk zijn jegens u voor enige onnauwkeurigheid, fout, weglating, feit, inbreuk en dergelijke, als gevolg van uw gebruik van deze materialen, ongeacht de oorzaak, of voor enige schade die daaruit voortvloeit.