LocationEdit
De Filippijnse Zee heeft de Filippijnen en Taiwan in het westen, Japan in het noorden, de Marianen in het oosten en Palau in het zuiden. Aangrenzende zeeën omvatten de Celebes Zee die wordt gescheiden door Mindanao en kleinere eilanden in het zuiden, de Zuid-Chinese Zee die wordt gescheiden door de Filippijnen, en de Oost-Chinese Zee die wordt gescheiden door de Ryukyu-eilanden.
OmvangEdit
De Internationale Hydrografische Organisatie definieert de Filippijnse Zee als “dat gebied van de Noordelijke Stille Oceaan voor de oostkusten van de Filippijnse Eilanden”, als volgt begrensd:
In het westen. Door de oostelijke grenzen van de Oost-Indische Archipel, de Zuid-Chinese Zee en de Oost-Chinese Zee.
Op het noorden. Door de zuidoostkust van Kyushu, de zuidelijke en oostelijke grenzen van de Binnenzee en de zuidkust van het eiland Honshu.
Op het oosten.Door de bergrug die Japan verbindt met de Bonin, Volcano en Ladrone (Mariana) eilanden, deze alle inbegrepen in de Filippijnse Zee.
Op het zuiden. Door een lijn die Guam, Yap, Pelew (Palau) en Halmahera Eilanden verbindt.
GeologieEdit
De Filippijnse Zee-plaat vormt de bodem van de Filippijnse Zee. Het subducteert onder de Filippijnse Mobiele Gordel, die het grootste deel van de Filippijnse archipel en Oost-Taiwan draagt. Tussen de twee platen ligt de Filippijnse geul.
Mariene biodiversiteitEdit
De Filippijnse Zee heeft een mariene territoriale reikwijdte van meer dan 679.800 vierkante kilometer (262.500 sq mi), en een EEZ van 2,2 miljoen km2. De Filippijnen hebben het grootste aantal mariene soorten per oppervlakte-eenheid van alle landen binnen de Indo-Malei-Philippijnse Archipel en zijn het epicentrum van de mariene biodiversiteit. De Filippijnse Zee, die deel uitmaakt van de Koraaldriehoek, omvat meer dan 3.212 vissoorten, 486 koraalsoorten, 800 soorten zeewier en 820 soorten benthische algen, waarbij de Verde Island Passage “het centrum van het centrum van de biodiversiteit van zeevissen” wordt genoemd. Op zijn grondgebied zijn drieëndertig endemische vissoorten geïdentificeerd, waaronder de blauwgevlekte engelvis (Chaetodontoplus caeruleopunctatus) en de zeekatvis (Arius manillensis). Het Filippijnse zeegebied is ook een broed- en voedselgebied geworden voor bedreigde zeedieren, zoals de walvishaai (Rhincodon typus), de doejong (Dugong dugon) en de megamouth haai (Megachasma pelagios). In de Westelijke Filippijnse Zee hebben Filippijnse wetenschappers een overvloed aan zeeleven en soorten ontdekt die het potentieel hebben om ook voor de Filippijnen biomedische vooruitgang te betekenen.
KoraaldriehoekEdit
De Koraaldriehoek (ook wel de Indo-Maleisaanse Driehoek genoemd) wordt beschouwd als het mondiale centrum van mariene biodiversiteit. De totale oceaanoppervlakte bedraagt ongeveer 2 miljoen vierkante kilometer. Hij omvat de tropische wateren van Maleisië, Indonesië, de Filippijnen, Oost-Timor, Papoea-Nieuw-Guinea en de Salomonseilanden. De Filippijnse eilanden, die op de top liggen, maken er 300.000 vierkante kilometer van uit. Het deel van het koraalrif van de Koraaldriehoek dat binnen de Filippijnen ligt, varieert van 10.750 vierkante kilometer tot 33.500 vierkante kilometer. Het bevat meer dan 500 soorten scleractinische of steenachtige koralen, en ten minste 12 endemische koraalsoorten.
De Koraaldriehoek bevat 75% van alle koraalsoorten ter wereld (ongeveer 600 soorten). Het is de thuisbasis van meer dan 2000 soorten rifvissen, en zes van de zeven soorten zeeschildpadden ter wereld (de karetschildpad, de onechte karetschildpad, de lederschildpad, de groene schildpad, de olijfrugschildpad, en de zeeschildpad). Er is geen eenduidige verklaring voor de ongewoon grote biodiversiteit in de Koraaldriehoek, maar de meeste onderzoekers schrijven deze toe aan geologische factoren zoals platentektoniek.
De Filippijnse Zee voorziet in of ondersteunt het levensonderhoud van 120 miljoen mensen, en is een bron van voedsel voor de Filippijnse kustgemeenschappen en voor miljoenen andere mensen wereldwijd. Het walvishaai-toerisme in de Koraaldriehoek vormt ook een gestage bron van inkomsten voor de omringende gemeenschap. De mariene hulpbronnen in de Koraaldriehoek hebben een grote economische waarde, niet alleen in de Filippijnen, maar over de hele wereld. De landen rond de Koraaldriehoek werken eraan om hun bevolking te voorzien van technische assistentie en andere middelen die nodig zijn om behoud, duurzaamheid, biodiversiteit, voedselzekerheid, bronnen van levensonderhoud en economische ontwikkeling te bevorderen.
De klimaatverandering heeft invloed op het ecosysteem van de kust in de Koraaldriehoek. Ze draagt bij tot de stijging van de zeespiegel en de verzuring van de oceanen, waardoor zeedieren zoals vissen en schildpadden in gevaar komen. Dit heeft een negatief effect op lokale bronnen van levensonderhoud, zoals visserij en toerisme. Het water wordt ook warmer, wat een gevaar vormt voor koralen. Warmer water zorgt ervoor dat koralen meer kooldioxide opnemen. Hierdoor verandert de pH-balans van het water, waardoor het zuur wordt, een toestand waaraan de koralen niet zijn aangepast, en waarin zij slecht kunnen overleven.