Wat is fotocontactdermatitis?

Potocontactdermatitis is een toxische of allergische reactie die kan optreden wanneer bepaalde chemische stoffen op de huid worden aangebracht en vervolgens aan de zon worden blootgesteld.

Wat veroorzaakt fotocontact dermatitis?

Photocontactdermatitis ontstaat meestal door de interactie tussen UV-straling en een of meer van de hieronder genoemde producten:

  • Sommige zonnefilters, zoals oxybenzone of cinnamaten en andere
  • Koolteerproducten
  • Geurstoffen, zoals muskus
  • Insecticiden en ontsmettingsmiddelen

Deze producten bevatten geneesmiddelen of chemische stoffen die fotosensibiliserende stoffen zijn (zie door geneesmiddelen veroorzaakte fotosensitiviteit).

De reactie kan fototoxisch of fotoallergisch zijn of beide.

  • Phototoxische reacties zijn het gevolg van directe schade aan weefsel veroorzaakt door lichtactivering van het fotosensibiliserende agens.
  • Fotoallergische reacties zijn een celgemedieerde immuunreactie waarbij het antigeen het door licht geactiveerde fotosensibiliserende agens is.

Phytofotodermatitis

Een andere oorzaak van fotocontactdermatitis is het gevolg van de interactie tussen UV-straling en fotosensibiliserende verbindingen die in verschillende planten worden aangetroffen. Dit type dermatitis wordt fytofotodermatitis genoemd. De meest voorkomende plantenfamilie die phytophotodermatitis veroorzaakt, is de schermbloemigenfamilie. Andere plantenfamilies die phytophotodermatitis veroorzaken zijn Rutaceae, Moraceae en Leguminosae. De belangrijkste fotosensibiliserende stoffen die in deze planten worden aangetroffen, worden furocumarines genoemd en bestaan uit psoralenen en 5-methoxypsoralenen, 8-methoxypsoralenen, angelicine, bergaptol en xanthotal.

Plantenfamilie Plant/groente/fruit met furocumarinen
Umbelliferae
  • Parsnip
  • Kelderij
  • Peterselie
  • Kruidpeterselie
  • Grote berenklauw
Rutaceae
  • Bergamotlindes (Citrus bergamia)
  • Citron (Citrus medica)
  • Zabon (Citrus maxima)
Moraceae
  • Fig
  • Leguminosa Bonen

    Wat zijn de klinische kenmerken van fotocontactdermatitis?

    De klinische kenmerken van fotocontactdermatitis variëren naar gelang van het fotosensibiliserende agens in kwestie en het type reactie dat het in de huid veroorzaakt.

    • Een fototoxische reactie lijkt over het algemeen op een ernstige zonnebrand.
    • Een fotoallergische reactie presenteert zich meestal als eczeem (ook wel dermatitis genoemd) beperkt tot de gebieden die in contact komen met de verantwoordelijke chemische stof en aan de zon zijn blootgesteld.
    Photocontactdermatitis

    Phytofotodermatitis is een gevolg van een fototoxische reactie en heeft karakteristieke klinische kenmerken. Deze omvatten:

    • Blaasjes en bruine strepen die ontstaan bij het aanraken van bepaalde planten, gevolgd door blootstelling aan de zon. Deze patronen zijn het gevolg van het borstelen tegen de stengels of bladeren van een plant wanneer men buiten is of van limoensap dat over de hand of langs de onderarm wordt uitgeknepen.
    • Blaren of zwellingen kunnen enkele minuten tot uren na blootstelling aan de plant en het licht optreden, maar meestal barsten ze ongeveer 24 uur na de blootstelling uit, met een piek na 48-72 uur.
    • De huidlaesies kunnen een donkere vlek op de huid achterlaten (postinflammatoire hyperpigmentatie).
    Phytofotocontactdermatitis

    Wat is de behandeling van fotocontactdermatitis?

    Het belangrijkste doel van de behandeling is het identificeren van de fotosensibiliserende stof en zo mogelijk het aanraken ervan te vermijden. Fotocontactdermatitis is een zelfbeperkend probleem dat spontaan verdwijnt zodra de veroorzaker wordt verwijderd of vermeden.

    Als het vermijden van de veroorzaker niet praktisch is, moeten de getroffen personen zonbeschermingsstrategieën volgen, waaronder het dragen van zonwerende kleding en het gebruik van zonnebrandcrème.

    Als u allergisch bent voor een zonnebrandmiddel, kies er dan een zonder de verantwoordelijke chemische stof of kies een formule met weinig irriterende bestanddelen op basis van metaaloxiden zoals zinkoxide of titaniumdioxide.

    Geef een antwoord

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.