Een van de best bewaarde geheimen van Amerika is het historische parkensysteem van Chicago. Zelfs Chicago’s die routinematig genieten van de diverse open ruimten – van de prachtige parken aan de oevers van het meer tot de intieme buurtontwerpen – kunnen verbaasd zijn over de erfenis van hun parken. Wij nodigen u uit om meer te weten te komen over de geschiedenis van de parken in Chicago, die hun gelijke niet kennen in Amerika en daarbuiten.
Tijdlijn
Overzicht
In de jaren 1830 nam de opkomende regering van Chicago het motto “Urbs in horto” aan, een Latijnse uitdrukking die “Stad in een tuin” betekent. De slogan bleek profetisch te zijn. Bijna twee eeuwen lang hebben de burgers van Chicago geijverd voor de aanleg en bescherming van parken, en veel parken in de stad hebben gediend als proeftuinen voor belangrijke ideeën en sociale bewegingen. Veel van de parken werden oorspronkelijk gecreëerd of vormgegeven door nationaal gerenommeerde architecten, planners, landschapsontwerpers of kunstenaars, zoals Daniel H. Burnham, Frederick Law Olmsted Sr., Jens Jensen, Alfred Caldwell, en Lorado Taft.
In het begin van de jaren 1850, een park beweging ontstond in Chicago, toen visionaire burgers begonnen te verzamelen voor de oprichting van de eerste uitgebreide park van de natie en boulevard systeem. Een arts, Dr. John Rauch leidde een succesvol protest om een 60-acre groot deel van een openbare begraafplaats te reserveren als parkgrond, wat het begin van Lincoln Park markeerde. Dit inspireerde burgers om aan te dringen op drie afzonderlijke wetten voor de oprichting van de Lincoln, South en West Park Commissions in 1869. Hoewel de drie parkcommissies onafhankelijk van elkaar opereerden, was het algemene doel een uniforme groene lint te creëren dat Chicago zou omringen.
De drie instanties begonnen met de aanleg van recreatieterreinen waarvan de hele stad kon genieten. De Lincoln Park Commissioners legden de oude Lake Shore Drive aan en vestigden de Lincoln Park Zoo. De West Park Commissioners creëerden Humboldt, Garfield en Douglas Parks, die elk hun eigen kleine serre hadden. De South Park Commission huurde Frederick Law Olmsted Sr. in om het parksysteem aan te leggen, dat nu bekend staat als Washington, Jackson Parks en het Midway Plaisance. De South Park Commissioners legden ook een uitgestrekt park aan op teruggewonnen land dat bekend staat als Northerly Island en Burnham Park; zij waren gastheer voor twee wereldtentoonstellingen in 1893 en 1933-34; en zij pionierden met nieuwe buurtparken die zowel recreatiemogelijkheden als sociale en educatieve programma’s boden. Deze parken, waaronder de eerste veldhuizen van de natie, werden door president Theodore Roosevelt beschreven als “de meest opmerkelijke burgerlijke prestatie in welke Amerikaanse stad dan ook.”
Aan het begin van de eeuw maakte Chicago een aanzienlijke groei en uitbreiding door. De meest opmerkelijke toename vond plaats in 1889, toen gebieden buiten Chicago werden geannexeerd bij de stad. Een staatswet uit 1895 stond de kiezers in de nieuw geannexeerde gebieden toe hun eigen parkdistricten op te richten. Tegen 1930 waren er 19 nieuwe parkdistricten gevormd, wat resulteerde in een totaal van 22 onafhankelijke agentschappen die gelijktijdig in de stad actief waren.
Tegen 1934 werden alle 22 parkdistricten van Chicago vreselijk gehinderd door de Grote Depressie. Om dubbele diensten te verminderen, operaties te stroomlijnen, en toegang te krijgen tot financiering via President Franklin Delano Roosevelt’s New Deal, keurden de kiezers de Park Consolidation Act van 1934 goed, die het Chicago Park District oprichtte. Het zegel van het Chicago Park District werd in 1934 gecreëerd, bijna 100 jaar nadat het eerste park was ingewijd. Twee instructeurs van de School of the Art Institute, Park Phipps en Lloyd Cowan, wonnen een wedstrijd om het officiële zegel te ontwerpen voor het pas opgerichte Chicago Park District, dat 22 verschillende parkdistricten samenvoegde tot één. De ontwerpers ontvingen een prijs van 150 dollar voor hun “Garden in the City” zegel.
Sinds de oprichting meer dan zeventig jaar geleden, heeft het Chicago Park District zijn traditie van innovatieve programma’s en ideeën, en prachtig ontworpen landschappen en faciliteiten voortgezet. Eind jaren veertig leidde een Tienjarenplan tot tientallen nieuwe parken, waaronder een vooruitstrevend school-park concept. In 1959 werd het systeem opnieuw uitgebreid, toen de stad Chicago meer dan 250 parken, speelterreinen, natatoria en stranden overdroeg aan het Chicago Park District. Nu is het Chicago Park District de rentmeester van meer dan 8.000 hectare open ruimte, met in totaal meer dan 570 parken, 31 stranden, 50 natuurgebieden en 2 conservatoria van wereldklasse en gastheer van duizenden speciale evenementen, culturele, natuur-, sport- en recreatieprogramma’s. Het Chicago Park District is nog steeds ’s lands grootste leverancier van groene ruimte en recreatie.
Aanvullende bronnen:
- Historische foto’s en tekeningen
Veel van de historische tekeningen en foto’s van het Chicago Park District zijn beschikbaar via de Speciale Collecties van de Chicago Public Library.
– Bekijk 10.000 historische foto’s online
– Meer informatie over het persoonlijk bekijken van extra historische foto’s in de openbare bibliotheek van Chicago
– Meer informatie over het persoonlijk bekijken van historische tekeningen in de openbare bibliotheek van Chicago - Daniel H. Burnham and Chicago’s Parks
-
Celebrating Chicago Architect Clarence Hatzfeld/ Historic Illinois
-
The City in a Garden: Een fotografische geschiedenis van Chicago’s parken door : Julia Sniderman Bachrach met een voorwoord van Bill Kurtis en foto’s van Judith Bromely en James Iska, uitgegeven door het Center for American Places in samenwerking met het Chicago Park District, 2001. Haal dit boek op in uw plaatselijke bibliotheek of online.