Alai

. Goblins Ras uit de Keltische Mythologie en de Noorse Mythologie Features Habitat: Bossen Ras waartoe hij behoort: Dwergen Subrassen: Elfen

Elfen. De meest populaire wezens komen uit de Keltische Mythologie en de Noorse Mythologie, omdat zowel de Kelten als de Vikingen geloofden in het bestaan van oerkrachten en fantastische wezens die met de natuur te maken hadden.

Definitie

Goblins zijn kleine, ondeugende, sluwe wezens met een enorme behendigheid, een superieure intelligentie en een extreme spotzucht. Blijkbaar zijn ze met hun eenvoudige daden en handelingen ongevaarlijk. Goblins onderscheiden zich van Elfen door hun geringe grootte, hun oren zijn puntig, sommige soorten hebben grote neuzen en andere kleine, hun haar is lang en ze zijn soms harig en dragen lange klauwen. In het algemeen lijken ze qua gestalte op een klein kind, hoewel er ook kleinere subtypes zijn beschreven; deze worden pixies genoemd.

Beschrijving

Ze laten zich gewoonlijk niet aan mensen zien. Zij doen hun torerias als onzichtbare wezens en de gedupeerde persoon of personen horen alleen de geluiden die deze spottende wezens maken bij eenvoudige, maar hardnekkige en treiterende handelingen. Meestal laten ze “stenenregens, kluiten aarde, stukken baksteen” vallen.

Uren achtereen, en vaak meerdere dagen achtereen, op de binnenplaatsen en gangen van huizen. Hun inwoners, die zich aldus lastig gevallen voelen, worden onrustig en angstig; en na een zekere tijd besluiten zij hen te verlaten. Maar soms volgen de goblins de weglopers. In de volksmond worden zij beschreven als deskundigen in magie, waarzeggerij en andere occulte wetenschappen, maar hun magie is ondoeltreffend tegen iedereen die een “klavertje vier” bij zich draagt, zij verdragen de beeltenis van Sint Patrick, de patroonheilige van Ierland, niet omdat hij het was die hen “uit het huis van God verbande”, hoewel op de dag die voor deze heilige wordt gevierd (17 maart) wordt gezegd dat dan alle leprechauns en andere wezens van de faery fauna uit hun schuilplaatsen tevoorschijn komen en overal onheil stichten.

Ze kunnen worden gedood met smeedijzer, hoewel hun ook een kwetsbaarheid voor zilver wordt toegeschreven, evenals weerwolven, aangezien zilver wordt beschouwd als een “heilig metaal” en zilveren wapens een speciale voorliefde hebben voor het omgaan met demonen en andere wezens, Men kan ze ook doen verdwijnen door te zeggen dat ze Water uit de Zee in een zeef moeten brengen, daar dit onmogelijk is, zullen ze nooit terugkeren

Schepping

Door Planten te verkrijgen die alleen in de Nacht van Midzomer tevoorschijn komen. Deze planten moeten worden bewaard in een fles of bak van zwart glas, zodat de binnenkant van de bak niet kan worden gezien. De fles moet gedurende de hele nacht van San Juan gesloten blijven en ’s morgens geopend worden en de kobold die geschapen is om uw dienaar te zijn, zal tevoorschijn komen.

Habitat

Volgens de mythologie leven goblins in de Wouden, een plek waar mensen weinig of geen toegang toe hebben; Om de 100 jaar nemen zij voor zichzelf een vrouw onder de mensen, de mooiste van de meisjes, en dan ontvoeren en misvormen zij haar zodanig dat zij op hen lijkt, want bij de goblins bestaat er geen vrouwelijk geslacht. Ze zijn symbolen van geluk voor sommigen en ongeluk voor anderen. Van Goblins wordt gezegd dat zij dwergen zijn om in grotten te leven

Classificatie

Goblins zijn wonderbaarlijke, behulpzame en zorgzame wezens, sterk verbonden met engelen, die zij volgens de mythologie gehoorzamen en hun raadgevingen uitvoeren. Er is echter ook melding gemaakt van kwade of schadelijke goblins die er plezier in scheppen kwaad te doen, vooral wanneer mensen hen aanvallen of tegenspreken.

In de loop der eeuwen hebben zelfs de modernste tradities en volkeren van meer geavanceerde cultuur het geloof in goblins en verwante geesten niet opgegeven. Evenzo maken in vele landen de verhalen over kabouters en kabouters deel uit van honderden verhalen en leerstellingen waarmee kinderen in hun eerste levensjaren worden opgevoed en die bedoeld zijn om hen een opbouwende boodschap mee te geven.

Terwijl de goblinverhalen in vele gevallen gelijkenis vertonen, zijn er andere waarin zij zeer verschillend zijn, zooals de legenden van Nieuw-Guinea, die verhalen van een ondergronds dorp, bewoond door goblins, die het land en de menschen beschermen, tot de mythen, die in Sumatra de ronde doen, waarin in de bergen wonende dwergen komen om mannen en vrouwen te ontvoeren. Er is een grote verscheidenheid van goblins geclassificeerd in:

Elfen komen voor in film

• In de film “Merlin” met Sam Neill, Tijdens zijn reis naar het domein van koningin Mab wordt Merlijn bespied door goblins en andere elementaire wezens die de tovenaarsleerling discreet volgen naar zijn nieuwe leefomgeving.
• In de film “The Cat’s Eyes” naar de roman van Stephen King, speelt Drew Barrymore een meisje dat wordt aangevallen door een goblin van het Kobold-ras die adem steelt en kinderen doodt, in navolging van de Duitse legenden over goblins die de levenskracht van mensen stelen terwijl ze slapen, hetzij in hun oorspronkelijke gedaante of als kat.
• De film “Leprechaun”, waarin de hoofdrolspeler een groengeklede Ierse leprechaun is, een aanbidder van goud en whisky en nogal kwaadaardig, met buitengewone magische krachten en alleen kwetsbaar voor smeedijzer, en wiens magie niet werkt tegen klavertjes vier.
• In de tekenfilmserie “Gargoyles”
• In de serie “Goliath” staan Angela en Elisa Maza eens oog in oog met Heer Oberon op het eiland Avalon na hun strijd tegen de Banshee in Ierland, die zij wonnen dankzij het ontwaken van Cuchulain en diens hulp met zijn gouden speer in de strijd. Bovendien neemt Puck bij een gelegenheid, zich voordoende als Owen, de assistent van David Xanatos, zijn babyzoontje en nadat hij zijn ziel in het lichaam van Lexington heeft ingebracht, leert hij hem de magische kunsten, waarbij zijn eerste praktijk de transmigratie van zielen is, die Goliath aan het eind ontdekt.
• In de film “Goblins and Gnomes”
• In de film “Peter Pan” is het personage van Tinkerbell
• White Tinker Bell

het enige personage in de film “Peter Pan”.

• Pequeños milagros (1998), door Eliseo Subiela. Argentinië
• Ridley Scott’s Legend (1985). USA
• Fairytale: a true story (1997) van Charles Sturridge. UK

Elfen in de literatuur

Volgens de Britse Keltische mythologie heet de koning van de elven en goblins Lord Oberon, en wordt hij genoemd in Macbeth en andere werken van de Engelse dichter William Shakespeare, en wordt hij ook genoemd in Goethe’s Faust, samen met een koor van sylfen die door Mephistopheles worden opgeroepen om Dr. Faustus te verleiden.

Volgens het Faustverhaal trouwt Heer Oberon met de koningin der feeën, Vrouwe Titania, om de vereniging van de twee elementaire rijken der natuur in te wijden. Oberon heeft een metgezel die hem overal vergezelt, Puck, een kleine elfengeleerde in de magie, en verlengt zo de klassieke dualiteit van koning-tovenaar literatuur, zoals Arthur en Merlijn.

In traditionele kinderverhalen wordt de figuur van de kobold vaak geassocieerd met kleine, goedmoedige wezens, die gewend zijn mensen heimelijk te helpen, goede daden te belonen en egoïstische en oneerlijke mensen te straffen. Vertegenwoordiger is de klassieker “De Schoenmaker en de Goblins” van de gebroeders Grimm.

Vele van de hedendaagse verhalen over goblins zijn erfgenamen van deze traditie, zoals “Un duende a rayas”, van Maria Puncel, “Los Duendes de Cristal”, van Yolanda Lleonart, “Los duendes de colonia-Estrella”, van Augusto Kopish, of “Los duendes de Navalcarnero”, van Rubén Serrano.

Er is ook de feeënliteratuur van Terror, zoals het geval is in de romans “Strange Seed” en “Children’s Story” van T.M. Wright en “Fairy Tale” van Raymond E. Feist, in deze verhalen worden de goblins, feeën en andere elementaire fauna kwaadaardig, waarbij het goedmoedige prototype dat in kinderverhalen wordt getoond, terzijde wordt geschoven.

En meer recent, in de Harry Potter serie, zijn de heren van de magische bank Gringotts goblins, met als bekendste Griphook.

Legenden over goblins

• In de hooglanden van Peru

Er was een vrouw die bij een rivier woonde waar zij elke dag, nadat haar man naar zijn werk was gegaan, de was naar toe bracht om die te wassen. De elfen die gewoonlijk bij waterarmen wonen, zagen haar en werden verliefd op haar.

Wachtend tot de echtgenoot naar zijn werk ging, zou de in een knappe galant veranderde goblin de dame naderen en verliefd worden. Op een mooie dag vroeg hij haar met hem mee te gaan, maar ze weigerde botweg. Toen nam de kobold een zakdoek uit zijn zak en zwaaide er driemaal mee, de rivier droogde op en op de bodem bevond zich een deur, die de ingang was tot het huis van de kobold; de kobold nam de vrouw met geweld mee. Dagen gingen voorbij en de vrouw stierf van verdriet omdat zij haar geliefde man niet zag, en het eten dat zij voor de kobold bereidde smaakte naar niets omdat er geen zout in huis was.

Op een mooie dag toen de kobold het huis verliet merkte ze dat ze haar zakdoek vergeten was, ze zwaaide er onmiddellijk drie keer mee en de rivier droogde op en de deur ging open en ze kon ontsnappen. Toen zij thuis kwam trof zij een oude man aan die haar vertelde dat zijn vrouw jaren geleden verdwenen was, zij identificeerde zich met de man die haar man was in het huis van de kobold de tijd was nauwelijks voorbij gegaan, maar daarbuiten wel – daarom was haar man oud geworden en zij niet.

Zij vertelde hem alles wat er gebeurd was en zij beraamden een plan. s Avonds zag men de kobold, die altijd een knappe galant was geweest, naar het huis komen en haar roepen. Zodra hij in de buurt van het huis was; de echtgenoot – die al geraden had dat het een kobold was en deze niet tegen zout kunnen – begon stapels zout op hem te gooien, de kobold ontplofte en verdween voorgoed.

• De kobold

Hij zou een kind zijn dat stierf zonder gedoopt te zijn of een slecht kind dat zijn moeder sloeg. Hij is heel klein, draagt een grote hoed en huilt als een wezen. Hij heeft een hand van ijzer en een van wol, als hij iemand benadert vraagt hij hem met welke hand hij geslagen wil worden. Sommigen zeggen dat, ongeacht de keuze, de goblin altijd met de ijzeren zal slaan. Anderen daarentegen beweren dat de argelozen de wollen kiezen, en dat de wollen het meest pijn doet.

Het heeft zeer boze ogen en zeer scherpe tanden. Hij verschijnt meestal tijdens de siësta of ’s nachts in de ravijnen of ravijnen. Het heeft een voorliefde voor jonge kinderen, hoewel het ook oudere kinderen genadeloos treft.

• In het gebied van de Calchaquí-valleien doen twee zeer merkwaardige verhalen de ronde over de duende:

Gezicht van de duende Eén verhaalt dat een archeoloog, die in de siësta-tijd de heuvel inging, een kind hoorde huilen. Toen hij naderde, zag hij een gehurkt kind met zijn hoofd naar beneden. Toen hij hem vroeg wat er mis was, hief het kind zijn boze gezicht op en terwijl hij lachend zijn zeer scherpe tanden liet zien, zei hij:

– Tatita, kijk eens naar mijn tanden….

De “gringo” rende weg zo snel als zijn benen hem konden dragen en kwam nooit meer terug.

• Het andere verhaal, verteld door Lucindo Mamaní, uit Tafí del Valle

Hij vertelt hoe men de goblin in een greppel zag praten met een jongen die onder zijn hoede stond (nu een vooraanstaand arts). Toen Don Lucindo naderde, rende de kobold – door de plaatselijke bevolking de “dwerg van de gracht” genoemd – weg.

• De Goblin van de Steen van Cuapa

In de vallei van Cuapa ligt een grote steen waarvan men zegt dat hij uit de hemel is gevallen en op een kilometer afstand ervan lag de hacienda La Flor. Er woonde een echtpaar dat een heel mooie dochter had, op wie de elfen die in het huis woonden, verliefd waren geworden. Elke nacht kwamen ze bloemen op haar bed leggen en als ze water ging halen, brachten ze bloemen op haar pad.

De kabouters vonden de moeder van het meisje niet aardig en in plaats van bloemen zetten ze doornen; als ze zich ging wassen, verstopten ze de zeep voor haar; als ze ging maaien, verstopten ze de draad voor haar en kortom, niemand kon ze meer uitstaan. Het meisje was bang en durfde niet alleen naar buiten omdat de goblins hen overal volgden. De vader van het meisje had een ezel die water trok en gras droeg en op een dag kon hij hem niet vinden, dus werd hij woedend en begon de ezel te zoeken, vergezeld door de buren.

Na enige dagen vond hij het boven op de steen, brullend van nood omdat het niet naar beneden kon. Toen hij begreep dat het een list van de kobolden was, beval de heer zijn dochter te doen alsof zij van hen hield en op haar beurt liefdevolle woorden te spreken voor de geschenken die zij haar gaven. Wat de Heer wilde was dat de goblins de ezel zouden verlaten.

Het jonge meisje luisterde en, bevend van angst, vroeg zij hun de ezel naar beneden te brengen naar haar vader. Om aardig tegen haar te zijn, brachten de goblins de ezel naar de stal. Gedurende een paar dagen verschenen ze niet en de heer dacht dat ze hem niet meer zouden lastigvallen, maar hij had het mis. Zijn vrouw had twee bekers en zij braken er een voor hem, omdat zij wisten hoezeer die goddeloosheid hem zou kwetsen.

Toen zij ’s middags soep at, riep zij uit: “Wat jammer dat mijn beker gebroken is, zo’n aardig stel”; aldus zeggende, lieten zij anderhalve reaal in de soep vallen, waarop zij zei: “Dit zal de beker vergoeden”. Toen zij opstond om het geld te tellen dat zij in een kist had bewaard, zag zij dat zij anderhalve reaal tekort kwam, en zij mompelde: “Zij betalen mij van mijn eigen realen; wat zijn die goblins slecht, en zij trokken aan haar haren. Omdat zij hen niet langer konden uitstaan, besloten zij oorlog tegen hen te voeren.

Na duizend dingen te hebben uitgevonden, begonnen de eigenaars van de haciënda en de buren snaarmuziek te spelen. Dit ontstemde de kobolden, want zij kregen er hoofdpijn van. Dag en nacht speelden de heren, totdat de ondeugendsten geen andere keus hadden dan het huis te verlaten. Men zegt dat wanneer de Chontalenos een persoon op de steen zien staan, zij roepen: “Alla esta el burro de Cuapa” en degene die bovenop staat, antwoordt uit wraak: “Alla estan los duendes”.