Privacy & Cookies
Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan, gaat u akkoord met het gebruik ervan. Meer informatie, inclusief hoe u cookies kunt beheren.
Drie kapsels uit Delineator, februari 1917. Eén is heel hoog, één heeft pony’s en side-puffs, en één is misschien – maar waarschijnlijk niet – een bob.
Mijn gebruikelijke aanpak van deze blog is om een heleboel afbeeldingen te verzamelen die iets gemeen hebben, en ze dan aan elkaar te rijgen – vaak met veel meanderingen naar zijpaden….
De bovenkant van een volledige pagina met kapsels voor vrouwen, Delineator, april 1917.
Ik eindigde met zoveel afbeeldingen van 1917 kapsels voor Europees-Amerikaanse vrouwen dat ik moeite heb ze in verschillende posts te verdelen.
Eén stream heeft te maken met de opmerkelijke hoogte van sommige 1917 kapsels.
Een model voor Paquin (1917) heeft een kapsel dat even extreem is als wat je vandaag op een catwalk ziet.
Een andere heeft te maken met gekruld haar – van voor de jaren 1920 – populair gemaakt door danseres Irene Castle en in Europa noodzakelijk geworden door het oorlogswerk van vrouwen in de munitiefabrieken. (De VS was een laatkomer in WO I, dus Amerikaanse vrouwen hoefden pas in 1917 voor de veiligheid kortere kapsels aan te nemen.)
Mrs. Vernon Castle (Irene Castle) kreeg de eer om de mode voor het bobben van het haar te bepalen. Uit een advertentiecampagne voor Corticelli Silks, Delineator, oktober 1917.
Een andere foto van Irene Castle’s beroemde geknotte haar; Delineator, advertentie voor Corticelli Silks, november 1917. Beide foto’s zijn waarschijnlijk van dezelfde fotosessie; ze draagt dezelfde jurk.
Een derde idee waar ik mee worstel zijn de geleidelijke stappen in de richting van de bob – van een “pony” (pony) in de jaren 1880 tot het kort knippen van een deel van het voorhaar (1917) met behoud van lang haar achteraan. Ik vermoed dat de meeste vrouwen voor deze conservatieve aanpak kozen en de verandering in stappen doorvoerden.
Van de Sears, Roebuck catalogus, herfst 1917. Van voren lijkt de vrouw rechts gekamd haar te hebben, maar haar reflectie in de spiegel laat zien dat haar achterste haar lang is en in een knot is samengebonden, vastgezet met een grote, waaiervormige kam.
En dan heb ik nog wat advertenties voor producten die te maken hebben met haarstijlen….
De afbeelding die bij deze advertentie wordt gebruikt lijkt op het Paquin-model hierboven. Het biedt aan om je eigen haarkammen om te zetten in “schakelaars” die kunnen worden gebruikt om je kapsel te vergroten. Anna Ayers advertentie uit Delineator, maart 1917.
Een uitweiding over haarkammen en ratten
Een item dat vaak werd opgenomen in een begin 20ste-eeuwse ijdelheidsset – of dressoir set – was een haarontvanger.
Een ijdelheidsset van Sears, Roebuck, 1917. De haarontvanger staat rechtsboven.
Het was een potje met een gat in het deksel, waarin vrouwen hun “kammen” stopten.”
Zoals nagelvijltjes, knopenhaakjes, borstels en bakjes voor wattenbolletjes (nr. 8K8744,) stonden er ook bakjes voor haarkammen (nrs. 8K8745 en 8K8723) op de kaptafel van een dame. Sears, 1917.
Dat wil zeggen, wanneer vrouwen haren uit hun borstels en kammen verwijderden, stopten ze die in de haarhouder en, wanneer ze genoeg verzameld hadden, maakten ze er een “rat” van, die ze in een haarnetje stopten dat bij hun haarkleur paste en dan hun lange haar over de rat kamden om enorme kapsels van rond de eeuwwisseling te creëren zoals die geïllustreerd door Charles Dana Gibson. De enorme kapsels van de jaren 1940 gebruikten ze ook.
Those Tall 1917 Hair Styles
Van een advertentie voor Fashionette haarnetten, Delineator, april 1917.
Een soortgelijke kegelvormige stijl, de “bijenkorf” genoemd, was populair in de jaren zestig:
“Hoe hoger het haar, hoe dichter bij de hemel” was een populair gezegde toen “bouffant” kapsels in de mode waren. We ondersteunden deze stijlen door ons haar te “ratten” (zie “ratten”, hierboven). Kappers noemden het “rugkammen”, maar wij noemden het altijd “ratten”. Je nam een haarlok, trok die omhoog naar de hemel en met je andere hand ging je er herhaaldelijk met een kam langs in de richting van je hoofdhuid. Alle losse haren werden bij de basis in de klit geduwd. Spray met “Aquanette.” Herhaal. Als je haar een complete warboel was, borstelde je voorzichtig de buitenste laag glad en verzegelde die met een laatste laag haarlak. Ik herinner me een klasgenoot die een kegelvormig “bijenkorf” kapsel had voor een schoolbal. Door het ’s avonds zorgvuldig in een sjaal te wikkelen, kon ze het enkele dagen bewaren. Geleidelijk aan liep het echter leeg, zodat haar lichtbruine bijenkorf er tegen vrijdag uitzag alsof ze een koeienvlaai op haar hoofd had….
Hoge haren, 1917
Hoge haren voor ’s avonds, geaccentueerd met een kam met juwelen, uit een artikel in Delineator, april 1917. De golven zijn waarschijnlijk een Marcel.
In 1917 kon je ook Silmarine gebruiken om je haar te fixeren – het gaf waarschijnlijk ook meer volume.
Ad voor Silmarine haarlotion, Delineator, maart 1917.
De website Sew Historically heeft een uitgebreide set recepten voor shampoos en voor Bandoline, de 19e eeuwse voorloper van haarlak. In 1917 kon je een onzichtbaar haarnetje dragen:
Een andere grote haarstijl uit een Fashionette haarnetje advertentie. Delineator, augustus 1917.
De blonde vrouw met een soortgelijk zwaartekracht-tartend kapsel draagt een huisjurk, geen avondjurk. Delineator, januari 1917.
Twee hoge kapsels flankeren een minder extreme stijl in april 1917. Delineator magazine.
Een hoog, conisch kapsel uit een artikel in Delineator, april 1917. “Het hoge kapsel is nieuw en geeft uw gestalte een royale el.” Dit was niet alleen een stijl voor ’s avonds, zoals uit andere illustraties blijkt.
Zagen gewone vrouwen hun haar zo? Ja.
Dit mooie meisje met een schoot vol kittens poseerde in de huiselijke achtertuin van het huis van mijn grootmoeder. Circa 1917.
Niet alle kapsels waren lang genoeg om “een el aan uw lengte toe te voegen.”
Het lange, door Marcel gegolfde haar van deze vrouw wordt dicht tegen haar hoofd gedragen, en gevangen in een grote chignon in de nek van haar nek. Deze stijl bleef bestaan tot in de jaren 1920 en het begin van de jaren 1930. Delineator, april 1917.
De volgende foto bevat een mysterieuze verwijzing naar het eten van “broodkorsten om je haar te laten krullen.”
Haar lage kapsel heeft een bos krullen achteraan. April, 1917. Delineator.
Zijn ze echt, of heeft ze ze gekocht?
Een “switch” in de vorm van een “string of curls” werd aangeboden in deze advertentie uit Delineator, februari 1917. Advertentie voor Frances Roberts Co. – “The Mail-Order Hair House.”
Gradually Working Your Way Toward Bobbed Hair
Twee vrouwen uit een Sears’ catalogus, herfst 1917. Hoewel hun haar op het eerste gezicht net zo kort lijkt als dat van Irene Castle, zie je bij nadere beschouwing een kleine knot achterop.
In de jaren 1920 werd de knot afgeschaft:
Korte, “shingle” kapsels van oktober 1925; Delineator. De voorkant van het kapsel lijkt veel op dat van 1917.
Kort haar bij vrouwen markeerde een sociale verandering
Lang haar was vroeger de enige optie voor de meeste vrouwen. Delineator, maart 1917.
Van een vrouw werd gezegd dat haar lange haar “haar kroon op het werk” was. In het Victoriaanse tijdperk was kortgeknipt haar vaak een teken dat een vrouw aan een ernstige ziekte had geleden (zoals in Conan Doyle’s verhaal, “The Copper Beeches.”)
Kleding voor meisjes van 8 tot 15 jaar, Delineator, mei 1924. De linker heeft lange “Mary Pickford” krullen, geassocieerd met onschuld.
Mannen zagen lang haar paradoxaal genoeg, als zowel sexy als onschuldig: jonge meisjes droegen hun haar los en lang, en jonge dames “zetten hun haar op” rond hun zestiende, als een teken dat ze nu volwassen waren – en klaar voor het huwelijk.
Het in één keer kort knippen – zoals Irene Castle – vergde veel moed, vooral in 1917. Mijn moeder en haar beste vriendin schokten hun families toen ze rond 1922 hun haar lieten knippen. Zij waren de eerste meisjes in de stad die dat deden. In 1918 werkte mijn moeder er geleidelijk aan toe – en dat is een verhaal voor een andere dag. (Deel 2)
Mijn moeders afstudeerfoto van de achtste klas, circa 1918-19.
Ze heeft haar best gedaan om het hoge haar en de wangpluimen van de mode-illustraties na te bootsen – zonder haar haar te knippen.