Er is een breed spectrum van ernst bij patiënten met een longbloeding met een bereik van milde hemoptysis tot ernstige bloedingen met een acuut risico op verstikking. Voor de behandeling van acute longbloedingen is het van essentieel belang de onderliggende oorzaak te identificeren om een doelgerichte of oorzakelijke therapie te kunnen instellen. De meest voorkomende oorzaken van gelokaliseerde longbloedingen zijn longkanker, alsmede infecties, anticoagulantiatherapie of bronchiëctasieën. Diffuse alveolaire bloedingen zijn meestal het gevolg van pulmonale vasculitis of bindweefselziekten, maar kunnen ook optreden bij pulmonale metastase, congestief hartfalen, stollingsstoornissen en door vele andere oorzaken. Bij een ernstige longbloeding is het van essentieel belang de luchtwegen te beveiligen en voor voldoende beademing te zorgen, d.w.z. door intubatie met een dubbel-lumen endotracheale buis en door de patiënt in de juiste positie te brengen. Het stabiliseren van de hemodynamica is van cruciaal belang. Tegelijkertijd worden diagnostische maatregelen genomen, zoals geschikte laboratoriumtests, röntgenfoto’s van de borstkas, computertomografiescan van de borstkas en bronchoscopie. Plaatselijke longbloedingen vereisen gewoonlijk een plaatselijke behandeling, zoals bronchoscopische therapie, embolisatie van de bronchiale slagader of chirurgie. Diffuse alveolaire bloedingen moeten systemisch worden behandeld, d.w.z. met immunosuppressieve therapie in gevallen van vasculitis of met medische behandeling van stollingsstoornissen. Zelfs bij optimale interdisciplinaire behandeling blijft de ziekenhuissterfte bij ernstige longbloedingen hoog. Afhankelijk van de oorzaak van de bloeding is er een aanzienlijk risico op recidiefbloedingen. Bij patiënten met “cryptogene” hemoptoë is er een verhoogde kans op longkanker in de daaropvolgende jaren en follow-up van deze patiënten wordt aanbevolen.