Alai

Degen Rob,

Mijn zoon sloeg altijd op zijn hoofd, maar daar is hij mee gestopt. De laatste twee maanden duwt en bijt hij kinderen in de klas zonder reden. Thuis probeert hij ons te bijten als hij boos wordt omdat hij niet krijgt wat hij wil. Kunt u mij vertellen waarom hij zich zonder reden zo gedraagt tegenover kinderen? – Vinss

Vinss,
In de meeste gevallen waarin ouders zich echt zorgen maken over het gedrag van hun kind – of het nu gaat om bijten of soms om stimmen (bewegingen heen en weer die urenlang kunnen doorgaan)- krijgen ze vaak een strikt gedragsgericht antwoord van een leraar of therapeut. Dit neemt vaak de vorm aan van het volgende advies aan ouders: je moet positieve bekrachtiging gebruiken voor gewenst normaal gedrag. Of, als er een gedrag is dat de ouders niet leuk vinden, gebruik dan een aversieve stimulus, een soort straf, die het kind zal ontmoedigen het gedrag te vertonen.

Dit zijn al te eenvoudige misplaatste gedragsreacties. Dat doe ik niet. Wat ik doe is het onderliggende probleem aanpakken. Uw zoon sloeg vroeger met zijn hoofd, dat is gestopt, en nu bijt hij mensen in de klas en thuis.

U zegt dat hij zich zo gedraagt “zonder bijzondere reden.” Er is niemand die het bijten uitlokt. Hij bijt gewoon uit zichzelf. Het andere kind heeft hem niets gedaan. Waarom bijt hij deze persoon? Het lijkt een compleet mysterie.

Maar er is een reden. Misschien is de reden dat een kleuter, die waarschijnlijk ongeveer drie en een half of vier jaar oud is, geen andere manier heeft om met anderen te communiceren.

Wanneer kinderen twee, twee en een half jaar oud zijn, zijn ze normaal gesproken in staat om hun behoeften te uiten en kunnen ze hun gevoelens begrijpen en kennen. En uw kind, dat drie en een half, vier jaar oud is, is gefrustreerd, misschien vreselijk gefrustreerd over zijn onvermogen om een betere manier te vinden om te communiceren. Tot nu toe is niemand in staat geweest te begrijpen waarom.

Er is geen duidelijke reden omdat mensen niet naar de reden zoeken.

Het meest waarschijnlijk is dat hij bijt omdat hij geen taalvaardigheden heeft en daarom geen andere manier heeft om zich uit te drukken en anderen te begrijpen. Ik zou beginnen met de ouders te vragen: wat begrijpt hij? Wat begrijpt hij duidelijk niet? Hoe drukt hij zich uit als hij iets wil? Hoe kunnen we een betere verbinding tot stand brengen tussen wat hij wil en hoe hij dat uitdrukt? De meeste ouders zouden zeggen dat hij best wel wat begrijpt.

Veel kinderen in het spectrum hebben eigenlijk geen band met taal. Het is opmerkelijk, en we weten niet hoe we het moeten verklaren. Er is absoluut geen verband tussen wat ze voelen en denken en taal. Deze kinderen beseffen nog niet dat taal een manier is om hun leven gemakkelijker te maken, een manier om interne gevoelens en gedachten aan de buitenwereld kenbaar te maken. Dat zou hier het geval kunnen zijn. Er is misschien geen taalverbinding: hij moet onderwezen worden. Dat kan de oplossing zijn. Die verbinding moet hem geleerd worden.

Als u een ouder bent die een antwoord zoekt, kan ik u vertellen wat ik met sommige kinderen doe. We hebben het nu over een kind dat geen verbinding maakt met taal en dat moet leren die verbinding te maken. Zodra hij die verbinding maakt, verandert hij bijna onmiddellijk. Voor het kind, is het een verbazingwekkende openbaring. Zoals, Wow!, dit taal ding is geweldig! Dit taal ding werkt echt! Dat is waar ik zou beginnen. Je kind taal leren is een effectieve manier om hem te laten stoppen met negatief gedrag zoals bijten.

Ik bedoel niet een plaatje van een huis omhoog houden en het woord ‘huis’ zeggen. Ik heb ABA-therapeuten gezien die de letter T omhoog hielden en het kind 8 van de 10 keer “tuh” moesten laten zeggen; dit is de manier waarop hij geacht wordt te leren spreken. Maar dat is niet waar ik het over heb. Ik heb het over het leren van taal op dezelfde manier als wij taal hebben geleerd, in echte situaties, met een echte context.

Laat me u een voorbeeld geven van een 10-jarige jongen die absoluut geen taal had. Hij was knijpers op volgorde aan het zetten. Ik nam een van de stukjes weg, en hij begon ernaar te zoeken.

Dit was eigenlijk een van de weinige keren dat hij op een normale manier handelde. Hij was echt op zoek naar iets. Hij onderneemt constructieve actie; hij heeft een doel, hij heeft een bedoeling. Dit is wat taalkundigen een ‘affect’ zouden noemen – er zit een emotie, een gevoel achter wat hij doet. Hij is doelbewust op zoek. Hij wil het ontbrekende blok vinden! Ik wilde een passend woord in zijn gedachten brengen. Ik wilde dat hij kon uitdrukken wat hij aan het doen was in taal. Welk woord gebruikte ik om hem te verbinden, te binden en een brug te slaan naar taal?

Het kind was iets aan het zoeken. Ik zei: “Waar?” Ik zei: “Nou, waar is het?” Waar zou het heen kunnen gaan? Waar denk je dat het is?” Ik probeer het woord ‘waar?’ te verbinden met wat hij voelt en doet: “Waar is de blokkade?”

Uiteindelijk zei hij “Waar?” Dat was de doorbraak. Op dat moment besefte hij dat taal hem op een heel fundamentele manier kon helpen. Dit is een voorbeeld van hoe je een kind in contact kunt brengen met taal. Je hebt een situatie nodig waarin hij intentie ervaart. Zijn denken en zijn emoties zijn allemaal verbonden.

Ik wilde dat hij intentie verbond met taal. Hij komt er heel snel achter hoe taal zijn leven een stuk makkelijker kan maken. Hij hoeft geen driftbui meer te hebben of te schreeuwen of te bijten of zijn moeder naar de koelkast te slepen. Hij kan taal op een veel efficiëntere manier gebruiken om zijn leven een stuk beter en een stuk makkelijker te maken. Rob Bernstein (autismspeech).

Rob Bernstein, een opvoedkundig therapeut gespecialiseerd in autismespectrumstoornissen, geeft u praktische suggesties voor het omgaan met de gedragsproblemen van uw kind. Rob gebruikt een cognitieve benadering om te begrijpen wat er ten grondslag ligt aan het gedrag, zodat de problemen kunnen worden opgelost. Hij heeft meer dan drie decennia ervaring in het werken met mensen met problematisch gedrag, waaronder driftbuien, repeterend gedrag, zelfdestructief gedrag, slaan, vloeken, miscommunicatie en non-communicatie, schoolproblemen, en problemen in de omgang met anderen. Rob is ook de ouder van een volwassen zoon die op het autisme spectrum zit.
Zie zijn laatste video over plaatsing op www.autismspeech.com/single-post/2017/05/15/Finding-the-right-placement-for-your-child. Kijk uit naar Rob’s nieuwe boek, Uniek Normaal, geschreven om ouders te helpen een verschil te maken met hun kinderen op het autisme spectrum.

Email: [email protected]
Facebook: https://www.facebook.com
Twitter: @autismspeech
Heeft u een vraag voor Rob, mail dan naar [email protected].

Dit artikel stond in Issue 86 – Werken aan een gezond leven met ASS