In mei 2010 werd de gerenoveerde Salem Gevangenis opnieuw geopend voor de bewoners. Deze keer had de gevangenis heel andere voorzieningen dan toen hij in 1813 werd geopend.
Het oorspronkelijke deel van de granieten gevangenis en het gevangenisgebouw uit de federale periode werden in 1811-1813 gebouwd. De gevangenis werd in 1884-1885 verbouwd en aan de westkant aanzienlijk vergroot. De aanbouw komt sterk overeen met het uiterlijk van het oorspronkelijke gebouw, met uitzondering van de achthoekige koepels. In zijn boek Architecture in Salem stelt Bryant Tolles, Jr. dat de gevangenis van Salem een van de oudste penitentiaire inrichtingen van het land was die nog steeds zijn oorspronkelijke functie vervulde totdat hij in 1991 werd ontruimd, en dat hij “van aanzienlijk architectonisch belang is”.
Het drie verdiepingen tellende huis van de cipier werd gebouwd in 1813 en vertoont de typische kenmerken van de federale periode die gebruikelijk zijn in bakstenen huizen uit die periode in Salem. Volgens Tolles is het mogelijk dat het huis werd gebouwd door Samuel Field McIntire, zoon van Samuel McIntire, maar er is geen afdoend bewijs gevonden. Het koetshuis is van onbekende datum, maar waarschijnlijk van dezelfde tijd als de oorspronkelijke gevangenis en het huis van de gevangenisbewaarder. (Als onderdeel van de huidige herontwikkeling is het grootste deel van het koetshuis vanwege de slechte staat ervan nagebouwd, in plaats van gerestaureerd.)
De gevangenis van Salem werd in 1991 gesloten. Op dat moment had het geen elektriciteit of stromend water, dus het gebruik als gevangenis was niet langer humaan haalbaar. Er waren geen duidelijke plannen voor het hergebruik ervan, maar toch stond het imposant aan de rand van het centrum met zijn “aanzienlijke architectonische betekenis” nog steeds herkenbaar onder de steeds zwaarder wordende begroeiing.
Historic Salem voerde met succes campagne om het complex van de staat over te dragen aan de stad Salem. In 1999 werd het huis van de gevangenbewaarder zwaar beschadigd door brand en met hulp van de Massachusetts Historical Commission en met HSI’s pro bono architectonische en ingenieursdiensten werd het dak vervangen en het gebouw gestabiliseerd. Historic Salem bleef zich inzetten voor de gevangenis met lokale en landelijke vermeldingen van meest bedreigde bronnen en voortdurende monitoring en ondersteuning toen het eigendom in 2004 werd overgedragen aan de Salem Redevelopment Authority.
Historic Salem maakte deel uit van het team dat samen met de afdeling Ruimtelijke Ordening, de gemeenteraad en de SRA aan het herontwikkelingsplan werkte om ervoor te zorgen dat er rekening werd gehouden met de prioriteiten op het gebied van monumentenzorg en dat het publiek in ruime mate bij het proces zou worden betrokken. Essentieel hierbij was de eis dat de behandeling van de gebouwen en het terrein in overeenstemming zou zijn met de “Standards for the Treatment of Historic Properties” van de Secretary of the Interior. De inbreng van het publiek steunde de instandhouding van de gebouwen en vroeg om een zekere mate van actief gebruik door het publiek.
Historic Salem heeft een actieve rol gespeeld bij het hergebruik van dit historische gebouw. De vorige voorzitters en bestuursleden die grote dank verdienen zijn onder meer: Barbara Cleary, Patti Kelleher, Staley McDermett, Stanley Smith, Larry Spang, Meg Twohey, en John Wathne.