Zo, je hebt geprobeerd je kind te straffen en het heeft het gewoon van zich afgeschud. Sommige kinderen reageren niet op traditionele straffen voor kinderen. Sommige ouders zijn geneigd om zo’n kind een koppig kind te noemen, of gewoon slecht. Ze reageren onverschillig op time-outs. Ze geeuwen bijna bij een stemverheffing. Als dat soort koppigheid optreedt, raken ouders gefrustreerd en nemen ze uit boosheid of wrok wraak met zwaardere straffen, wat niet erg eerlijk is en eerlijk gezegd ook niet effectief. En volgens Christi Campbell, een gediplomeerd gedragsanalist, is het helemaal niet nodig om een kind berouwvol te laten reageren op een strenge straf.
“Wanneer een kind zich niets lijkt aan te trekken van discipline, betekent dit dat er een mismatch is tussen de reden waarom het kind wordt gestraft en de straf die is gegeven,” zegt Campbell. “Vaak denken ouders dat het isoleren van het kind door het naar hun kamer te sturen effectief zal zijn. Er zijn echter momenten waarop het naar zijn of haar kamer sturen van een kind alleen dient als een terugtrekking uit de chaos van het huishouden, wat niet altijd een straf is.”
Parenten zouden er beter aan doen zich te realiseren waarom het ongewenste, disciplinaire gedrag in de eerste plaats plaatsvond als ze een passende straf voor kinderen willen vinden. Het blijkt ook dat het uitzoeken waarom een kind zich in een situatie misdraagt, helpt om dat gedrag in de toekomst te voorkomen.
“Proactief verwachtingen concreet neerleggen kan effectief zijn om te voorkomen dat er af en toe gestraft moet worden,” suggereert Campbell. “Dit elimineert ook de ouder als de ‘slechterik’, omdat de verwachtingen zwart-wit zijn en het kind nu de leiding heeft om te kiezen om het juiste te doen, niet alleen omdat de ouder hen ‘politieagent’ is.”
Hoe kinderen te straffen die niet op straf reageren
- Probeer eens iets anders: Als straffen niet werkt om slecht gedrag te ontmoedigen, is er geen reden om het te blijven doen.
- Wees duidelijk over verwachtingen: Geef kinderen een kans om te slagen door hen eraan te herinneren wat er van hen wordt verwacht.
- Omarm natuurlijke gevolgen: Als de straf specifiek is voor de overtreding en logisch, hebben kinderen een betere kans om hun gedrag aan te passen.
- Prijs de juiste acties: Straf niet alleen het verkeerde gedrag. Maak er een gewoonte van om goede beslissingen te prijzen.
- Vermijd de machtsstrijd: Door de macht boven het hoofd van uw kinderen te houden, ondermijnt u de teammentaliteit in uw gezin.
Proberen om ouder-kindconflicten tot een minimum te beperken en de zorgen van een kind serieus te nemen, is niet hetzelfde als baby’en. Het is de basis van veel ‘zero discipline’-strategieën, en wat is ouderschap anders dan kinderen proberen te leren goede beslissingen te nemen? Maar soms blijven patronen van onaanvaardbaar gedrag bestaan, en moeten kinderen worden gestraft. De sleutel tot het vinden van een effectieve aanpak is om deze te baseren op consequenties die natuurlijk voortvloeien uit hun acties.
“De straf moet gerelateerd zijn aan wat het kind deed en waarom ze het deden en moet onmiddellijk zijn, zodat ze het verbinden met de ‘misdaad’, vooral zo, hoe jonger ze zijn,” adviseert Campbell. “Heeft het kind zijn kamer niet opgeruimd? Misschien kunnen ze hun kamer en de woonkamer opruimen voor de komende week. Zijn ze te laat thuisgekomen zonder te bellen? Ze moeten de volgende keer dat ze weggaan één keer per uur bellen.”
Als het gedrag van het kind niet is verbeterd, raakt de nieuwe straf ook niet echt de kern van het probleem, en moeten ouders een andere aanpak proberen. Als het gedrag wel verbetert, goed. De straf is effectief, en ouders moeten niet vergeten kinderen te prijzen voor hun verbeterde gedrag.
Belangrijker is dat het geen schande is om nieuwe dingen te proberen of om te proberen een kind op zijn niveau te ontmoeten om botsingen te voorkomen. Het is waarschijnlijk een minder grote bedreiging voor het ouderlijk gezag dan irrationele straffen.
“Vermijd de machtsstrijd. Je weet dat je de leiding hebt,” zegt Campbell. “Als je ze ermee om de oren slaat, helpt dat je zaak niet. Het zal alleen maar de teammentaliteit van je gezin ondermijnen.”
