Alai

Bangheid is een deel van de menselijke ervaring en soms wordt het woord “angst” afgezwakt. Mensen maken zich zorgen over een breed scala van dingen. Financiën, stabiliteit van de baan, relaties, het opvoeden van kinderen, gezondheid en veiligheid komen naar voren als gemeenschappelijke zorgen op een dag-tot-dag basis. Niet alle zorgen zijn echter angststoornissen.

Angststoornissen omvatten stoornissen die kenmerken vertonen van buitensporige angst en bezorgdheid die het functioneren negatief beïnvloeden. Voor kinderen kan dit betekenen dat angst het moeilijk maakt om elke dag naar school te gaan, vrienden te maken en te onderhouden, ’s nachts te slapen of zich te concentreren in de klas. Voor volwassenen kunnen werk, romantische relaties, vriendschappen, financiën en lichamelijke gezondheid eronder lijden. Angst manifesteert zich op vele manieren (fysiek, emotioneel en gedragsmatig), en er zijn verschillende stoornissen die onder “angststoornissen” vallen.”

Een vraag die ouders vaak stellen is: “Kan mijn angst angst angst bij mijn kinderen veroorzaken?” Onderzoek toont aan dat angst inderdaad een genetische component heeft. Genetische studies tonen een erfelijkheidsgraad van 30-67% voor angststoornissen. Als een eerstegraads familielid van een kind een angststoornis heeft, is er een kans dat het kind in de loop van zijn of haar leven ook angst zal ontwikkelen.

De andere vraag om te overwegen is deze: Kan angst worden opgevangen? Het blijkt dat angst niet alleen een kwestie van genetica is. Ouders en kinderen kunnen elkaars angstige gedrag beïnvloeden door gewoon samen te leven. Een studie gepubliceerd in het American Journal of Psychiatry keek naar bijna 900 families met volwassen tweelingen die kinderen hebben om het effect van omgevingsinvloeden op angst te bepalen. De resultaten toonden een sterke ondersteuning van de overdracht van angst van ouder op kind door de omgeving, onafhankelijk van genetica. In essentie toonde dit onderzoek aan dat angstig gedrag kan worden aangeleerd en dat het angstige gedrag van een kind ook het angstige gedrag van de ouder kan vergroten. Het goede nieuws van dit onderzoek is dat ouders een actieve rol kunnen spelen bij het verminderen van de angst van hun kind door hun eigen gedrag te veranderen en effectieve copingvaardigheden te modelleren.

Waak uit voor deze potentiële angstige gedragingen in uw gezin:

Anxious Talk

Kinderen zijn meesterlijke luisteraars op alle verkeerde momenten. Terwijl je misschien merkt dat je dezelfde aanwijzingen steeds maar weer herhaalt zonder resultaat, kun je ook merken dat het moment waarop je kinderen afstemmen precies het moment is waarop je denkt dat je een privégesprek met een andere volwassene hebt.

Het is belangrijk om angstige gedachten te verwerken met iemand die zal luisteren en je zal helpen ze te verwerken, maar het is even belangrijk om op te merken dat kinderen de neiging hebben om hun lege plekken zelf in te vullen wanneer ze kleine stukjes potentieel enge informatie horen. Praten over je angst voor een schietpartij op school met je vrienden is gezond; angstig praten over dit onderwerp in het bijzijn van of in de buurt van je kinderen kan hun angsten en zorgen vergroten.

Kinderen observeren de angsten, zorgen en angstige gesprekken van hun ouders en kunnen dit soort gedachten internaliseren.

Vermijdingsgedrag

Als specifieke angsten je triggeren, reageer je misschien door de angst te vermijden. U zou dit zelfs kunnen ondersteunen door herhaaldelijk de oorsprong van de angst te bespreken. Als u bijvoorbeeld de straat oversteekt telkens wanneer u een hond tegenkomt, kunt u ook de tijd noemen dat u als klein kind door een hond werd gebeten om uit te leggen waarom u honden als onvoorspelbaar beschouwt. Dit is een veel voorkomende reactie op een angst die gebaseerd is op eerdere ervaringen. Het probleem hiermee is dat kinderen het vermijdingsgedrag van hun ouders oppikken. In dit geval krijgen ze de boodschap mee dat alle honden eng en onvoorspelbaar zijn en vermeden moeten worden.

Het verwerken van specifieke angsten vergt tijd en oefening. Om te voorkomen dat u deze angsten met uw kinderen deelt, roept u de hulp in van uw echtgenoot of een andere volwassene in hun leven om ervoor te zorgen dat uw kinderen een gezonde blootstelling aan uw triggers hebben zonder dat de alarmcentrale afgaat. In het geval van angst voor honden kan uw echtgenoot uw kinderen meenemen naar een adoptiedag om honden en katten te bekijken en te aaien, zodat ze ongevoelig worden voor de angst voor onvoorspelbaarheid.

Beschermend gedrag

Negatief opvoedingsgedrag dat angst opwekt, kan gedrag omvatten dat kinderen probeert af te schermen van alle mogelijke schade. Regelmatige waarschuwingen om voorzichtig te zijn tijdens het spelen en het stellen van grenzen aan hoe hoog kinderen mogen klimmen of waar ze vanaf mogen springen zijn voorbeelden van het afschermen van kinderen tijdens het spelen. De boodschap is hier vrij duidelijk: spelen is gevaarlijk en je zult je bezeren.

Kinderen moeten op een gezonde manier risico’s nemen, zodat ze kunnen zien waartoe ze in staat zijn en leren hoe ze gezonde beslissingen kunnen nemen. Wanneer ouders kinderen afschermen van potentiële bedreigingen die misschien niet echt bestaan, maken kinderen zich zorgen over worden ze risicomijdend.

Parenten kunnen de overdracht van angstig gedrag door de omgeving verminderen door de volgende stappen te nemen:

Ken je eigen triggers

Het bijhouden van een trigger tracker voor je eigen angstige gedachten zal je helpen bepalen wat ervoor zorgt dat je je angstig voelt en waar je misschien hulp bij nodig hebt. Soms wordt angst uitgelokt door specifieke angsten, maar het kan ook worden uitgelokt door bepaalde plaatsen en gebeurtenissen, overweldigende hoeveelheden stress, of interactie met anderen.

Wanneer u zich angstig voelt, noteer dan wat er gebeurt, het tijdstip van de dag, en waar u aan dacht of mee bezig was vlak voordat u de golf van angstige symptomen voelde. Als je een patroon ziet, kun je de vinger op de zere plek leggen.

Moedig gezonde risico’s aan

Als kinderen leren zichzelf te stimuleren en hun sterke en zwakke punten op hun eigen voorwaarden te evalueren, ontdekken ze hoe ze in deze wereld kunnen gedijen. Als het kijken naar uw kinderen die een rotswand beklimmen uw alarmcentrale activeert, vraag dan een vriend om u te vergezellen naar het park, zodat u een snelle wandeling kunt maken als u zich angstig voelt. Als u het moeilijk vindt om in grote groepen om te gaan, maar u wilt wel dat uw kinderen zich op hun gemak voelen in groepen, zet ze dan af bij feestjes of stuur ze met uw echtgenoot/echtgenote of een andere volwassene mee.

Kinderen moeten worden aangemoedigd om gezonde risico’s te nemen. Je hoeft ze niet te vergezellen in die achtbaan, maar je moet ze het wel laten proberen.

Praat over gezonde copingvaardigheden

We voelen ons allemaal wel eens angstig en opgroeien is niet altijd leuk en aardig. Als ouders het voorbeeld geven van gezonde strategieën om met stress en angst om te gaan, leren kinderen dat ze zelfstandig met hun triggers en stressoren kunnen omgaan.

• Leer diep ademhalen (vier keer inhouden, vier keer vasthouden, vier keer uit)
• Gebruik een mindfulness-app om te ontspannen
• Leer progressieve spierontspanning om spierspanning los te laten
• Maak samen een dagelijkse wandeling
• Stimuleer het maken van dagboeken
• Maak een familie-piekerdoos om de zorgen weg te stoppen

Verlangende angst kan alles beïnvloeden, van school en werk tot lichamelijke gezondheid tot relaties en nog veel meer. Leren om je triggers te identificeren en copingvaardigheden te vinden die voor jou werken, helpt niet alleen om je angstige gedachtencyclus te beheren, maar het leert je kinderen ook dat ze kunnen leren omgaan met hun eigen triggers en door de ups en downs kunnen werken die natuurlijk optreden als ze groeien.