Alai

Nucleaire bommen zijn massavernietigingswapens. Zij maken gebruik van de krachten die de atoomkern bijeenhouden door de energie te gebruiken die vrijkomt wanneer de deeltjes van de atoomkern (neutronen en protonen) worden gesplitst of samengevoegd.

• Zie waarom de CND campagne voert tegen kernwapens
• Doe mee aan de campagne van de CND tegen kernwapens

Soorten kernenergie

Er zijn twee manieren waarop kernenergie uit een atoom kan vrijkomen:

• Kernsplijting – de kern van een atoom wordt door een neutron gesplitst in twee kleinere fragmenten. Bij deze methode gaat het meestal om isotopen van uranium (uranium-235, uranium-233) of plutonium (plutonium-239).
• Kernfusie – twee kleinere atomen worden samengebracht, meestal waterstof of waterstofisotopen (deuterium, tritium), om een groter atoom te vormen (heliumisotopen); dit is de manier waarop de zon energie produceert.

De atoombom

Kernsplijting produceert de atoombom, een massavernietigingswapen dat gebruik maakt van de energie die vrijkomt bij het splitsen van atoomkernen.

Wanneer een enkel vrij neutron de kern van een atoom van radioactief materiaal zoals uranium of plutonium treft, slaat het twee of drie andere neutronen vrij. Er komt energie vrij wanneer die neutronen zich van de kern afsplitsen, en de nieuw vrijgekomen neutronen slaan in op andere uranium- of plutoniumkernen, splitsen die op dezelfde manier, waarbij meer energie en meer neutronen vrijkomen. Deze kettingreactie verspreidt zich bijna ogenblikkelijk.

Atoombommen werden aan het eind van de Tweede Wereldoorlog in de oorlog in Hiroshima en Nagasaki tot ontploffing gebracht.

De Hiroshima Bom

Dankzij zijn lange, dunne vorm werd de Hiroshima bom ‘Little Boy’ genoemd. Het gebruikte materiaal was uranium 235. Aangenomen wordt dat bij de splijting van iets minder dan één kilogram uranium 235 energie vrijkwam die overeenkomt met ongeveer 15.000 ton TNT.

De bom van Nagasaki

Vergeleken met de bom die op Hiroshima werd gebruikt, was de bom van Nagasaki ronder en dikker. Hij werd ‘Fat Man’ genoemd. Het gebruikte materiaal was plutonium 239. Bij de splijting van iets meer dan een kilo plutonium 239 zou een destructieve energie zijn vrijgekomen die overeenkomt met ongeveer 21.000 ton TNT.

De waterstofbom

Nucleaire fusie is een reactie waarbij atoomenergie vrijkomt door de vereniging van lichte kernen bij hoge temperaturen tot zwaardere atomen. Waterstofbommen, die gebruik maken van kernfusie, hebben een grotere vernietigingskracht en een grotere efficiëntie dan atoombommen.

Door de hoge temperaturen die nodig zijn om een kernfusiereactie op gang te brengen, wordt het proces vaak aangeduid als een thermonucleaire explosie. Dit gebeurt meestal met de isotopen van waterstof (deuterium en tritium) die samensmelten tot heliumatomen. Dit leidde tot de term ‘waterstofbom’ om de deuterium-tritium fusiebom aan te duiden.

De eerste waterstofbom werd tot ontploffing gebracht op 1 november 1952 op het kleine eiland Eniwetok op de Marshalleilanden. De destructieve kracht was enkele megatonnen TNT. De ontploffing produceerde een licht dat feller was dan duizend zonnen en een hittegolf die 50 kilometer verderop voelbaar was. De Sovjet-Unie liet in augustus 1953 een waterstofbom van een megaton ontploffen. De VS lieten een 15 megaton waterstofbom ontploffen op 1 maart 1954. De vuurbal had een diameter van 4,8 km en veroorzaakte een enorme paddestoelvormige wolk.

De gevolgen van een kernwapen

Als een van deze bommen ooit zou worden gebruikt, zou het effect catastrofaal zijn.

De kern van een kernexplosie bereikt een temperatuur van enkele miljoenen graden Celsius. Over een groot gebied verdampt de resulterende hitteflits letterlijk al het menselijk weefsel. Mensen die zich in gebouwen bevinden of op een andere manier zijn afgeschermd, zullen indirect worden gedood door de ontploffing en de hitte-effecten, aangezien gebouwen instorten en alle brandbare materialen in vlammen opgaan. Degenen in ondergrondse schuilplaatsen die de eerste hitteflits overleven, zullen sterven omdat alle zuurstof uit de atmosfeer wordt gezogen.

Buiten het gebied van totale vernietiging zal er een geleidelijk toenemend percentage van onmiddellijke overlevenden zijn. De meeste van hen zullen echter fatale brandwonden oplopen, blind zijn, bloeden en zware inwendige verwondingen hebben. Overlevenden zullen binnen enkele dagen worden getroffen door radioactieve neerslag. Door straling veroorzaakte kanker zal velen treffen, vaak meer dan twintig jaar later.

Nucleaire wapens veroorzaken ernstige schade aan het klimaat en het milieu op een schaal onvergelijkbaar met enig ander wapen: het Rode Kruis schat dat een miljard mensen over de hele wereld honger zou kunnen lijden als gevolg van een nucleaire oorlog.

Campagne tegen kernwapens

In het licht van de gevolgen die een kernbom zou hebben, is het geen verrassing dat de CND campagne voert tegen kernwapens. Het zijn immorele en dure massavernietigingswapens, die geen militaire of strategische functie hebben in het licht van de dreigingen van de 21ste eeuw.

Sluit u bij ons aan als we campagne voeren tegen Trident, de Britse kernwapens en voor het uiteindelijke doel van een kernwapenvrije wereld.