Alai

CROMWELL, CONNECTICUT – JUNI 23: Chez Reavie van de Verenigde Staten poseert met de trofee na het winnen van het Travelers Championship op TPC River Highlands op 23 juni 2019 in Cromwell, Connecticut. (Foto door Rob

CROMWELL, CONNECTICUT – JUNI 23: Chez Reavie van de Verenigde Staten poseert met de trofee na het winnen van het Travelers Championship in TPC River Highlands op 23 juni 2019 in Cromwell, Connecticut. (Foto door Rob Carr/Getty Images)

Zondag bleek het zover te zijn. Een voorsprong van maar liefst zes slagen bij het ingaan van de laatste ronde smolt tot één voordat Keegan Bradley een double-bogey maakte op de 17e en Reavie slechts zijn tweede birdie putt van de dag maakte. Plotseling was het een overwinning met vier slagen, een cheque van $ 1,296 miljoen en een grote, glimmende trofee om te omhelzen.

“Hij is echt een goede vent,” fluisterde Chris Berman voordat hij de 2019 kampioen ging interviewen voor de grote galerij die zich rond de 18e green had verzameld.

Hoe goed? Niemand is in een betere positie om het te zeggen dan Paul Casey, zijn teamgenoot van Arizona State.

“Dat is ongeveer de eerste keer dat je me ooit op het scoringsgebied hebt gezien na een grote finish die ik niet heb gewonnen,” zei Casey, daar om Reavie te feliciteren. “Hij heeft zoveel meegemaakt, maar hij is een volhardend kereltje, nietwaar? Hij zit vol pit. Hij is geweldig.

“Dit soort hart en ziel is wat het grootste deel van de tour uitmaakt, dit soort verhalen. Hij is zo’n goede vent. Hij is hier zo geliefd.”

De lat ligt de laatste jaren zo hoog bij de Travelers. Jordan Spieth won in 2017 op dramatische wijze vanuit de bunker. Bubba Watson rekende op zondag af met zes slagen achterstand om in 2018 te winnen. De spelers hebben de Travelers twee jaar achter elkaar gekozen als hun favoriete evenement en het 2019-veld beloofde een enorm galeriegenot te worden … en toen regende het een paar dagen. Phil Mickelson en Spieth misten de cut. Koepka en Watson waren nooit serieus in de strijd. En met al het golfdrama dat zich zaterdag binnen 45 minuten afspeelde toen Reavie een back-nine 28 schoot en Zack Sucher zijn voorsprong van zes slagen zag verdwijnen in een achterstand van zes slagen. Zondag werd een beetje een domper.

Dat was toen Bradley terugviel en de dag veranderde in een gespannen, fascinerende affaire. Reavie had zijn antwoord op 17. Een man die de Travelers vijf jaar op rij heeft gespeeld, acht van de 13, een rustige, toegewijde supporter van dit evenement, was klaar om weer te winnen.

“Chez heeft die echt toegewijde mentaliteit,” zei Amanda. “Hij was een jaar uitgeschakeld met die polsblessure, maar hij bleef vechten, bleef altijd positief, keek uit naar de toekomst.”

Reavie had 250 starts gemaakt. Bijna 4.000 dagen had de kalender omgeslagen.

Chez Reavie, de man met de mooie ogen, was weer een kampioen.

“Het betekent alles,” zei de 37-jarige Reavie.

Bradley is een New England-man. Hij was de favoriet van de galerij op deze dag. “Chez, we houden van je!” Zei Reavie. “We houden meer van Keegan!”

Hij moest een keer op de 10e hole een stap terug doen van een shot vanwege wat geschreeuw. Bradley, tot zijn eer, kalmeerde iedereen. Slechts “een of twee knuckleheads,” zei Reavie.

“Je krijgt het elke week,” zei Reavie. “Het is niet alleen deze week. Mensen hebben gewoon plezier. Ik denk niet dat ze per se begrijpen hoe belangrijk het voor ons is. Het was in geen geval kwaadwillig.”

Zoals Casey zei, hij is een vasthoudende kleine jongen.

Hij was een Top 20 junior, maar werd niet gerekruteerd door het nabijgelegen Arizona State. De Sun Devils stonden op dat moment op de tweede plaats in het land en hadden niet veel spelers uit de staat. Reavie zei dat hij de coach achtervolgde tot hij hem wel moest aannemen. Hij wilde spelen met Casey, Jeff Quinney en Matt Johns.

“Hij was niet echt zwaar gerekruteerd,” zei Casey. “Hij was zo’n beetje de lokale jongen die in het team van ASU belandde. We hadden het geluk dat hij ervoor koos om zijn college golf daar te spelen. Hij zag eruit alsof hij niet het atletische had dat je nu zeker ziet bij spelers op de tour. Hij had niet dat extra iets. Wat hij niet heeft in gestalte, maakt hij goed in grit.”

“ASU zou een springplank worden,” zei Reavie. “Of ik zou beter worden en leren dat ik dit kon doen voor de kost. Of ik zou beseffen dat ik niet goed genoeg was en ik zou een baan moeten zoeken.”

Tot op de dag van vandaag zegt Reavie dat hij niet weet wat hij gedaan zou hebben als het golfen niet was gelukt. Hij liet het werken.

Na die polsoperatie in 2013, zat hij meer dan drie maanden in een lange-armgips tot in de buurt van zijn schouder. Het werd nog eens twee maanden in het gips tot aan zijn elleboog en nog eens twee maanden in het gips halverwege zijn pols. Hij mocht zelfs lange tijd niet op een hometrainer rijden. Reavie zei dat hij letterlijk niets deed. Hij heeft zes maanden geen club aangeraakt. Hij heeft 10 maanden geen driver geslagen. Er werd hem verteld dat hij één swing verwijderd kon zijn van het beëindigen van zijn carrière.

Casey had dinsdag gezegd dat hij een nummer in zijn hoofd had wat er nodig zou zijn om de 2019 Travelers te winnen. Op zondag zei hij dat het 16-onder par was. Hij was er één slag af. Reavie ging 17-onder.

Casey, die zijn ronde een paar uur voor Reavie beëindigde, grapte dat hij net zo’n goede back nine wilde schieten als Reavie zondag deed om zijn maatje een beetje de stuipen op het lijf te jagen. Het gebeurde niet.

“Ik hoop gewoon dat hij het haalt,” zei Casey, die eindigde in een gelijkspel voor de vijfde plaats op 11-onder. “Hij is zo’n dierbare vriend. Die 28 (zaterdag) was een van de beste negens die ik me kan indenken sinds ik op tour zit. De winden kennende waar hij mee te maken had.”

“Hij zou hier meer gewonnen hebben als hij geen blessures had gehad. Ik ben ongelooflijk trots op wat hij bereikt heeft in de tour. Hij heeft nog zoveel meer te bereiken.”

[email protected]; @jeffjacobs123