Veel volwassenen, ongeacht hun gewicht, nemen zich voor om vet voedsel en ongezonde desserts te vermijden. Maar ondanks iemands beste bedoelingen is die chocoladetaart vaak te verleidelijk en verdwijnt de zelfbeheersing als het moment van de beslissing aanbreekt.
Dit gedrag is normaal omdat honger de intensiteit van voedselbeloningen verhoogt. Toch zijn personen met anorexianervosa (AN), ondanks hun staat van uithongering, in staat om dergelijke voedselgerelateerde beloningen te negeren.
Een nieuwe studie van Dr. Christina Wierenga, Dr. Walter Kaye, en collega’s, gepubliceerd in het huidige nummer van Biological Psychiatry, werpt een nieuw licht op de hersenmechanismen die kunnen bijdragen aan de verstoorde eetpatronen van anorexia.
Ze onderzochten de beloningsrespons in relatie tot de metabolische toestand (hongerig of verzadigd) bij 23 vrouwen die hersteld waren van AN en 17 gezonde vrouwen zonder eetstoornisverleden (d.w.z,de vergelijkingsgroep). Vrouwen met actieve AN werden niet onderzocht om mogelijke verwarring met betrekking tot uithongering te verminderen.
De gezonde vrouwen vertoonden in een staat van honger verhoogde activiteit in het deel van de hersenen dat het zoeken naar beloning motiveert, maar de vrouwen die hersteld waren van AN vertoonden dat niet. De herstelde vrouwen vertoonden ook een verhoogde activering van cognitieve controle circuits, ongeacht de metabole toestand.
Dus, deze studie vond dat vrouwen die hersteld zijn van anorexia nervosa twee gerelateerde patronen van veranderingen in de hersencircuits vertonen die kunnen bijdragen aan hun vermogen om hun vermijding van voedsel vol te houden.
Ten eerste, honger verhoogt niet de inzet van beloning en motivatie circuits in de hersenen. Dit kan mensen met anorexia beschermen tegen honger-gerelateerde driften. Ten tweede toonden ze een verhoogde activering van uitvoerende ‘zelfcontrole’ circuits in de hersenen, waardoor ze misschien effectiever zijn in het weerstaan van verleidingen.
“Deze studie ondersteunt het idee dat anorexia nervosa een neurobiologisch-gebaseerde stoornis is. We zijn al lang verbaasd over het feit dat mensen met AN voedsel kunnen beperken, zelfs als ze uitgehongerd zijn. Honger is een motiverende drang en maakt beloningen aanlokkelijker,” zei Wierenga, een universitair hoofddocent in de psychiatrie aan de Universiteit van Californië, San Diego. “Deze bevindingen suggereren dat mensen met AN, zelfs na herstel, minder gevoelig zijn voor beloning en de motiverende drang van honger. Met andere woorden, honger motiveert hen niet om te eten.”
“Deze studie biedt nieuwe inzichten over de hersenen in AN, die we gebruiken om de ontwikkeling van behandelingen te sturen, en het stigma te verminderen dat geassocieerd wordt met deze levensbedreigende stoornis, “voegde Kaye toe, die professor in de psychiatrie is en directeur van het Eating Disorder Program aan de UCSD.
“Anorexia nervosa is een verwoestende ziekte en deze studie werpt nieuw licht op hersenmechanismen die mensen in staat kunnen stellen zichzelf uit te hongeren. Door deze mechanismen te identificeren, kan dit werk circuit-gebaseerde doelen voor therapeutica opleveren,” merkte Dr. John Krystal op, redacteur van Biological Psychiatry. “Maar dezelfde circuits en processen lijken ‘in omgekeerde richting’ betrokken te zijn bij obesitas. Deze studie kan dus ook brede implicaties hebben voor de obesitasepidemie in het land.”
Het artikel is “Hunger Does Not Motivate Reward in Women Remitted from Anorexia Nervosa” door Christina E. Wierenga, Amanda Bischoff-Grethe, A. JamesMelrose, Zoe Irvine, Laura Torres, Ursula F. Bailer, Alan Simmons, Julie L.Fudge, Samuel M. McClure, Alice Ely, and Walter H. Kaye (doi: 10.1016/j.biopsych.2014.09.024).Het artikel verschijnt in Biological Psychiatry, Volume 77, Issue 7(April 1, 2015), uitgegeven door Elsevier.
—
Notes voor redacteuren
De volledige tekst van het artikel is op aanvraag beschikbaar voor journalisten met een credential; neem contact op met Rhiannon Bugno op +1 214 648 0880 of [email protected]. Journalisten die de auteurs willen interviewen, kunnen contact opnemen met Bonnie Ward, Senior Communications and Media Relations Manager bij UC San Diego, op +1 619 471 9049 of [email protected].
De affiliaties van de auteurs, en de onthullingen van financiële en belangenconflicten zijn beschikbaar in het artikel.
JohnH. Krystal, M.D., is voorzitter van de afdeling Psychiatrie aan de Yale University School of Medicine, hoofd van de afdeling Psychiatrie van het Yale-New Haven Hospital en onderzoekspsychiater bij het VA Connecticut Healthcare System. Zijn verklaringen over financiële belangen en belangenverstrengeling zijn hier beschikbaar.
Over Biologische Psychiatrie
Biologische Psychiatrie is het officiële tijdschrift van de Society of Biological Psychiatry, die zich ten doel stelt uitmuntendheid in wetenschappelijk onderzoek en onderwijs te bevorderen op gebieden die onderzoek doen naar de aard, oorzaken, mechanismen en behandelingen van stoornissen in het denken, emoties of gedrag. In overeenstemming met deze missie publiceert dit peer-reviewed, snel te publiceren, internationale tijdschrift zowel fundamentele als klinische bijdragen uit alle disciplines en onderzoeksgebieden die relevant zijn voor de pathofysiologie en behandeling van de belangrijkste psychiatrische stoornissen.
Het tijdschrift publiceert nieuwe resultaten van origineel onderzoek dat een belangrijke nieuwe voorsprong of significante impact op het vakgebied vertegenwoordigen, met name die welke betrekking hebben op genetische en omgevingsrisicofactoren, neurale circuits en neurochemie, en belangrijke nieuwe therapeutische benaderingen. Reviews and commentaries that focus on topics of current research and interest are also ancourage.
Biological Psychiatry is one of the most selective and highly cited journals inthe field of psychiatric neuroscience.It is ranked 5th out of 135 Psychiatry titles and 14th out of 251 Neurosciences titles in the Journal Citations Reports® published byThomson Reuters. De 2013 Impact Factor score voor Biologische Psychiatrie is 9.472.