Hoogteziekte, ook bekend als acute bergziekte (AMS), is de reactie van het lichaam op de geconcentreerde luchtdruk en de zuurstofgebrek op grotere hoogte. Acute bergziekte (AMS), longoedeem op grote hoogte (HAPE) en cerebraal oedeem op grote hoogte zijn de vormen van hoogteziekte. Hoogteziekte kan optreden vanaf een hoogte van 2500 m boven de zeespiegel, maar de symptomen zullen zich waarschijnlijk pas voordoen na een trektocht boven de 3600 m. Lichte hoofdpijn, gebrek aan eetlust, maagklachten, vermoeidheid, slaapproblemen, duizeligheid enz. zijn enkele van de gezondheidsproblemen die zich tijdens de trektocht naar de Himalaya kunnen voordoen.
Waarom hoogteziekte op grote hoogte en wat zijn de symptomen?
De belangrijkste oorzaak van hoogtekwaal is het snel escaleren naar grotere hoogte. Hoogteziekte wordt veroorzaakt door de afnemende hoeveelheid zuurstof die beschikbaar is naarmate de hoogte toeneemt. Te hoog klimmen en daar lange tijd blijven, kan hoogteziekte veroorzaken. De zuurstofconcentratie in de atmosfeer bedraagt op zeeniveau ongeveer 21%. Een grotere hoogte verandert de zuurstofconcentratie in de omgeving niet, maar kan wel leiden tot een vermindering van het aantal zuurstofmoleculen per ademhaling. Elke ademhaling bevat ruwweg nog maar 50% zuurstof op een hoogte van 5.550 m, zodat de kans op hoogteziekte groot is.
Syndromen van hoogteziekte ontstaan vaak binnen 6 tot 24 uur na het bereiken van een hoogte van meer dan 3.000 m boven zeeniveau. De symptomen lijken op die van de verschrikkelijke hersenpijn, waaronder:
– Pijn in de hersenen
– Misselijkheid en braken
– Vermoeidheid
– Verminderde eetlust
– Kortademigheid
– Moeilijk kunnen slapen en ademen
De symptomen verergeren meestal tegen de avond.
Wat zijn de belangrijkste voorzorgsmaatregelen en onmiddellijke actie om hoogteziekte te voorkomen?
De diagnose van een hoogteziekte hangt af van de tekenen en symptomen van de patiënt. Na het wagen van een tocht naar grote hoogte kunnen bijwerkingen van verlies van trek, onvastheid, kortademigheid bij inspanning, misselijkheid, of een hersenpijn gerelateerd aan een slaapstoornis wijzen op een hoogteziekte. De voorzorgsmaatregelen voor deze symptomen zijn:
1. Afdalen
Verhuizen naar een lagere hoogte is vermoedelijk de beste zet om te doen als er verschijnselen ontstaan. Personen met directe symptomen reageren meestal goed als ze slechts 305 m (1.000 ft) afdalen en daar 24 uur blijven.
2. Diep ademhalen
Wanneer u voor het eerst kortademigheid bemerkt, begin dan te ontspannen. Adem steeds dieper in en doe steeds kleinere stapjes totdat u weer een beheersbaar tempo hebt. Op extremere stukken kan het de aanpak zijn om met opzet elke voet te zetten en langzaam in te ademen.
3. Langzamer tempo
Op het moment dat je het gebrek aan zuurstof niet verwacht, heb je uiteindelijk regelmatig rustpauzes nodig om bij te komen. Hoe dan ook, door je tempo te verlagen naarmate je hoger komt, houd je je lichaam aan het werk zonder overbelasting.
4. Gelijkmatig ritme
Het aanhouden van een ademhalings-/ventilatieritme is op grotere hoogte aanzienlijk kritischer dan wanneer je lager komt. Het helpt u te voorkomen dat u zich overbelast.
5. Hydrateer
Probeer uw lichaam gehydrateerd te houden. Meer water drinken helpt om de symptomen te beperken.
6. Verminder de inspanning
Hoe harder je je lichaam pusht, des te prominenter is het gevaar dat je uitingen krijgt. Probeer dus de inspanning te verminderen om de symptomen te beperken.